اراك - ايرنا - معاون ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان مركزي گفت: وضعيت پل تاريخي دو آب اراك به دليل تخريب هاي محيطي شرايط نامناسبي دارد و نيازمند اعتبار براي مرمت اضطراري است.

عليرضا عزيزي روز شنبه در گفت وگو با ايرنا افزود: مرمت و بازسازي اين پل تاريخي حداقل به دو ميليارد و 500 ميليون ريال اعتبار نياز دارد در حاليكه رقم در نظرگرفته شده براي اين امر امسال در شوراي اداري شهرستان اراك يك ميليارد و 500 ميليون ريال است.

وي گفت: رقم پيشنهادي براي ترميم اضطراري اين پل تاريخي به منظور رفع خطر و ترميم آسيب هاي جدي به بافت آن است و رقم پيشنهادي در نشست شوراي اداري شهرستان اراك نمي تواند در نجات اين پل از مشكلات و آسيب هاي عميق موثر باشد.

معاون ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان مركزي ادامه داد:آخرين عمليات مرمت بر روي اين پل تاريخي در سال 1382 انجام شده كه شامل بازسازي موج شكن، رفع ريختگي ديوار پل و بازسازي بدنه بوده و با گذشت 12 سال مشكلات اساسي در ساختار استحكام و زيبايي اين پل ايجاد شده و به سرعت نيازمند مرمت مجدد است.

عزيزي توضيح داد:به علت ريزش بخش هايي از پايه هاي پل، وضعيت اين اثر تاريخي از نظر استحكام مناسب نيست و پايه ها آن خالي شده و شرايط روي پل نيز به علت بارش ها و جمع شدن آب، دستخوش تخريب و فرسايش بوده و ضريب ايمني خود را از دست داده است.

وي ادامه داد: يك چشمه اين پل از مجموع هشت چشمه به علت تخريب و فرسايش محيطي، 30 درصد ريزش پيدا كرده كه مرمت اثر را ضروري مي كند.

معاون ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان مركزي گفت: مرمت و بازسازي آثار تاريخي زمينه حفظ و نگهداري از آن ها را افزايش و موجب جذب گردشگر و علاقه مندان به آثار باستاني را فراهم مي آورد.

عزيزي گفت: براي حفظ آثار به جا مانده از گذشتگان بايد هزينه كرد تا تاريخ آن ها با توجه به بناي به جا مانده قابل شناسايي براي نسل آينده باشد.

پل دو آب شهرستان اراك در محلي به همين نام كه در حاشيه كوه هاي مرتفع راستوند سهند قرار داشته و بر روي رودخانه قره چاي ساخته شده است.

اين اثر در 40 كيلومتري غرب شهر اراك و در دوكيلومتري شمال شرقي روستاهاي فرو حصار قرار گرفته از يك سو رابط بين مناطق واقع در چهار جهت اصلي و از سوي ديگر ارتباط دهنده شهرهاي اراك به بروجرد ملاير و همدان است.

اين پل در نزد اهالي به نام محل يعني دو آب معروف بوده ولي درباره نام سازنده و تاريخ احداث آن سند و مدرك معتبري نيست تنها جايي كه احتمال مي رود نامي از اين پل به ميان آمده باشد در هنگام بازگشت ناصرالدين شاه قاجار از زيارت عتبات عاليات مي باشد كه از آن به عنوان پل بزرگ نام برده شده است ولي با توجه به سبك و سياق ساخت پل احتمالا' اين پل تنها اثر باقي مانده از دوره قاجار در منطقه دو آب است.

در مجموع طول پل 130 متر و عرض آن بين 5/5 تا 7/5 متر نوسان دارد و بلندترين نقطه پل از كف رودخانه 5/7 متر ارتفاع دارد و چون بستر رودخانه در دو سوي غرب و شرق از نظر ارتفاع يكسان نمي باشد.

سمت غربي پل را به طول 28 متر خاكريز و سنگ چين كرده اند تا از اختلاف سطح بين دو بستر رودخانه كاسته شود و عرض پل بين 570 الي 559 سانتيمتر نوسان دارد و بلندترين نقطه پل از كف رودخانه به 50/7 متر مي رسد.

اين پل داراي هشت چشمه بزرگ وكوچك است كه با طاق هاي كه تيزه دارند كار شده اند يكي از چشمه هاي پل كه در سمت شرق واقع شده در دوره پهلوي به علت سيل بردگي ترميم آن را از بتن آرامه ساخته اند اما بقيه چشمه هاي پل هويت خود را حفظ كرده و هر پايه از جلو داراي موج شكن تيز است و از پشت داراي پشتيباني فاصله پايه هاي پل نسبت يه يكديگر به اقتضاي شرايط گذر آب وحالت عمومي كف رودخانه از 60/13 الي 10/6 متر نوسان دارند چون كف رودخانه از شن وسنگ هاي رسوبي آكنده است.

نمي توان به طور دقيق اظهار داشت كه پايه هاي رومي كمر و صخره بنا شده اند و با جهت پي عميق كنده اند.

مصالح ساختماني به كار رفته در اين بنا عبارتند از : سنگ ، آجر و گل آهك و كل بنا از پايين به بالا و به ارتفاع حدود 120 سانتيمتري سنگ كاري شده است .

380 اثر ثبتي استان مركزي در حوزه تپه ها و محوطه هاي تاريخي، بيش از 200 اثر بناهاي تاريخي برجسته ، پنج اثر جلوه هاي ناب طبيعي و 27 اثر مناسك آييني و ميراث معنوي است و علاوه بر آن صدها اثر نيز در جلوه هاي ديگر ثبت شده است.

بيش از دو هزار جاذبه گردشگري در استان مركزي شناسايي شده كه 850 اثر تاكنون در فهرست آثار ملي كشور به ثبت رسيده است.ك/3

/6013/6991