ركورد طولانی ترین اقامت در فضا شكسته شد

به گزارش گروه اخبار علمی ایرنا از تلگراف، او كه فرمانده سابق ایستگاه فضایی بین المللی است، روز یكشنبه از پنجمین سفر فضایی خود كه شامل ماموریتی در ایستگاه فضایی بود، به زمین بازگشت و در قزاقستان به زمین نشست.
وی با انجام این ماموریت، ركورد سرگی كریكالو را كه در 6 ماموریت توانسته بود مجموعا 806 ساعت در فضا اقامت كند، پشت سر گذاشت.
پس از فرود كپسول فضانوردان در فاصله 146 كیلومتری شهر ژزكازگان واقع در قزاقستان، كاركنان امداد پادالكا و همراهان، وی را به شهر آستانه منتقل كردند. در این مامورت، آندریاس مگنسن، فضانورد دانماركی و آیدین آیمبتف فضانورد قزاق، پادالكا را همراهی می كردند.
در حال حاضر 6 فضانورد دیگر به عنوان بخشی از یك مامورت یك ساله اقامت در فضا، كه طولانی ترین ماموریت در تاریخ 15 ساله ایستگاه بین المللی محسوب می شود، در ایستگاه باقی ماندند.
ناسا و روسیه از این ماموریت یك ساله به منظور مطالعه اثرات كاهش جاذبه بر وضعیت جسمی و روحی انسان و شناسایی راهكارهای مناسب برای مقابله با اثرات مضر احتمالی آن بهره می گیرند.
ناسا قصد دارد در طول دهه آینده فضانوردانی را برای اقامت به فواصل دورتر از ایستگاه بین المللی اعزام كند. برای این منظور لابراتوار100 میلیارد دلاری ناسا واقع در مداری به فاصله 250 مایلی (413 كیلومتری) زمین در نظر گرفته شده است.
هدف بلند مدت ناسا، این است كه در سال 2030 میلادی فضانوردانی را به مریخ اعزام كند.

*** خطراتی كه سلامت فضانوردان را تهدید می كند
با تمام این اوصاف، با افزایش مدت اقامت در فضا و كاهش نیروی جاذبه، خطرات بیشتری سلامت فضانوردان را تهدید می كنند. این وضعیت می تواند منجر به از دست رفتن استخوان ها و كاهش مواد معدنی ذخیره شده در آن ها شده و در نتیجه بروز شكستگی های متعدد در هنگام بازگشت به زمین شود. همچنین تارهای عضلانی فضانوردان نیز به مرور از بین رفته و قدرت عضلات كاهش می یابد.
فقط در طول 5 ماه اقامت در فضا، تا 40 درصد از حجم عضلات و 12 درصد از حجم استخوان ها كاسته می شود. این تغییر وضعیت به اندازه ای است كه گویی یك جوان 20 ساله در طول 3 ماه به یك پیرمرد 60 ساله تبدیل شده است.
فضانوردان باید یك برنامه ویژه را به مدت یك سال اجرا كنند تا حجم عضلانی و توده استخوانی از دست رفته را بازیابی كنند.
همچنین قرار گرفتن در معرض تشعشعات فضایی موجب افزایش خطر ابتلا به سرطان و بیماری های دژنراتیو شود.
پس از بازگشت به زمین نیز، به دلیل كاهش ضربان قلب در فضا وضعیت سلامتی آن ها در معرض خطر قرار می گیرد و تغییر شرایط محیط، موجب كاهش توانایی سازگاری این افراد می شود و فعالیت هایی مانند رانندگی و كنترل وسایل نقلیه را به سختی انجام می دهند.
كم خونی، كاهش توانایی باروری و تضعیف سیستم ایمنی بدن از دیگر عوارض اقامت در فضا است.
تحقیقات دیگری نشان می دهد كه احتمال افزایش بروز سرطان نیز بر اثر تشعشعات كیهانی وجود دارد و معمولا فضانوردان پس از بازگشت به زمین از اختلال خواب رنج می برند.
علمی (6) ** 9259**1440