شيوع ديابت در زنجان رو به افزايش است

سيد حسين حسيني روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ايرنا افزود: شمار مبتلايان به ديابت در شهرستان زنجان نسبت به ساير مناطق اين استان بيشتر است.
وي ادامه داد: ابتلا به اين بيماري در نقاط شهري استان نسبت به مناطق روستايي آن شيوع بيشتري دارد.
حسيني، شمار ديابتي هاي تحت پوشش اين انجمن را يك هزار و 700 نفر بيان كرد و افزود: انجمن براي اين افراد خدمات آموزشي و مشاوره اي و در مواردي حمايت هاي مالي، ارايه مي كند.
مدير عامل انجمن ديابت استان زنجان، ماشيني شدن زندگي، چاقي و رژيم غذايي غلط را در افزايش آمار مبتلايان به ديابت موثر دانست و گفت: اگر قند خون بيماران ديابتي تحت كنترل قرار گيرد، مبتلايان از عوارض اين بيماري در امان خواهند بود و زندگي طبيعي خواهند داشت.
ديابت به علت ناتواني بدن در توليد يا مصرف انسولين به وجود مي ‏آيد. انسولين ماده ‏اي است كه توسط لوزالمعده توليد مي شود. اين هورمون، ورود گلوكز(قند) به سلول ها و سوخت آن ها را تسهيل مي كند.
به طور عمده ديابت دو نوع است. در ديابت نوع يك،بدن قادر به توليد انسولين نيست و فرد بايد روزانه انسولين تزريق كند. در ديابت نوع 2، در مراحل اوليه انسولين به ميزان كافي در بدن وجود دارد ولي در سطح سلولي نقش انسولين به خوبي ايفا نمي شود.
90 درصد مبتلايان به ديابت، از نوع 2 هستند. ديابت نوع يك در كودكان و نوجوانان شيوع دارد.
سيد حسين حسيني با بيان اينكه بر خلاف ديابت نوع 2، ديابت نوع يك علل مشخصي ندارد و بيشتر عامل وراثتي در بروز آن دخيل است، اظهار كرد: كسب آموزش هاي لازم، كنترل مرتب قند خون، رعايت بهداشت پوست، رعايت رژيم غذايي مناسب مي تواند در كنترل اين نوع بيماري نقش اساسي داشته باشند.
وي با بيان اينكه كودكان و نوجوانان مبتلا به ديابت نوع يك، مي توانند مثل همه افراد هم سن و سال خودشان به زندگي ادامه بدهند، تصريح كرد: اين بيماران نبايد به سبب وابستگي شان به تزريق انسولين، طرد شوند.
حسيني با تاكيد بر اينكه مبتلايان به ديابت نوع يك مي توانند بدون هيچ مشكلي ازدواج كنند و بچه دار شوند و در اغلب مشاغل فعاليت داشته باشند، اظهار كرد: افراد جامعه بايد آگاهي درستي نسبت به اين بيماري پيدا كنند و از برخورد هاي ناردست با بيماران پرهيز كنند.
مدير عامل انجمن ديابت استان زنجان گفت: ديابت باعث مرگ نمي شود ولي در صورت كنترل نكردن آن، عوارض ناشي از اين بيماري ممكن است بالا رفتن احتمال سكته هاي قلبي و مغزي، زخم و قطع پا، تاري ديد، از دست رفتن بينايي و نارسايي كليه ها را در پي داشته باشد.
7312/6085