به گزارش خبرنگار اجتماعي ايرنا، همسر آزاده شهيد خلبان سرلشكر امير حسين لشكري اين گونه از گذشته اش مي گويد كه شوهرش 18 سال در اسارت بوده است و تنها اسيري به شمار مي آيد كه مدت اسارتش 18 سال طول كشيد. 16 سال از اسارت همسرم بي خبر بوديم. همسرم در سال 1359 در عمليات برون مرزي به خاطر نقص فني هواپيمايش در خاك عراق سقوط كرد و به اسارت در آمد.
وي تصريح مي كند: سال 1369 با پيگيري هايي كه انجام داديم متوجه شديم ، وي اسير شده است؛ اما هيچ مرجع رسمي آن را براي ما تاييد نكرد تا اينكه در سال 1374 بالاخره از طريق صليب سرخ، اطلاعاتي از همسرم مبني بر زنده بودنش را به ما دادند؛ در آن دوران، باور نمي كردم كه همسرم زنده باشد. پس از سال 74 نامه اي از طرف همسرم به دستمان رسيد؛ باورم نمي شد كه خودش باشد به همين خاطر چند كلمه اي كه به عنوان راز ميان مان بود در نامه برايش نوشتم و پس از اينكه جواب آن آمد، متوجه شدم كه وي، همسرم است و خيالم راحت شد.
وي مي گويد: ما سال 58 ازدواج كرديم و يك سال و دو ماه از زندگي مشترك ما مي گذشت كه همسرم اسير شد و پس از گذشت 18 سال كه به ايران بازگشت، تنها 10 سال با هم زندگي كرديم . همسرم جز مظلوم ترين آزادگان كشور بود؛ سال 88 نيز همسرم به درجه رفيع شهادت نائل شد و من ياد گرفتم كه بايد تنها زندگي كنم .وجود همسرم نشانه اي از طرف خداوند براي اين ملت بود. وي تاريخ جنگ ما به شمار مي آيد و جاودانه است. وي مظلم آمد و مظلوم رفت و اين بالاترين افتخار براي ما است.
** نوشتن نامه نگراني
منصوره قديري همسر مرسل آهنگري يكي ديگر از آزادگان كشورمان نيز مي گويد: همسرم 24 شهريور سال 59 داوطلبانه به جبهه رفت و همان سال اسير شد و پس از گذشت 10 سال به كشور بازگشت.
وي ادامه مي دهد: سختي هايي كه همسران آزادگان در دوران اسارت شوهرانشان كشيده اند، مي تواند به يك كتاب تبديل شود.
قديري مي افزايد: همسرم خيلي دوست داشت كه حتما فرزندانمان به عنوان پزشك تحويل جامعه داده شوند كه خوشبختانه اكنون فرزندانم پزشك هستند و يكي از آنان ، اكنون متخصص جراح زنان و زايمان است.
وي تصريح مي كند: همسرم در نامه اش هميشه برايم مي نوشت كه مبادا اسارت من خلايي در روحيه و كارت پيش بياورد، زيرا نونهالان امروز و آينده سازان فردا، زير دستت هستند. من هم چون معلم بودم، اين توصيه اش را آويزه گوشم كردم و با قدرت تمام و ايستادگي كامل علاوه بر فعاليت كاريم در تربيت فرزندانم نيز ثابت قدم بودم.
وي يكي از نگراني آزادگان در آن دوران را طلاق غيابي همسرانشان عنوان مي كند و مي گويد: همسرم نيز نگران اين موضوع بود به همين دليل نامه اي براي من با اين مضمون نوشت كه مبادا بعد مكان و زمان باعث شده باشد كه من را به فراموشي بسپاري و به دنبال سرنوشتت بروي كه من در جوابش نوشتم؛ هرگز شما را به فراموشي نخواهم سپرد چون دو نهال زندگيت را در دست دارم.
قديري در ادامه مي گويد: همسرم اكنون به دليل شكنجه هايي كه در آن دوران متحمل شده است مشكل اعصاب و روان دارد و جانباز 75 درصدي است و من هنوز هم صبورانه وظيفه همسري خودم را به جا مي آورم و از وي پرستاري مي كنم.
براساس آمار، جمهوري اسلامي ايران طي هشت سال دفاع مقدس داراي 42 هزار آزاده است.
اجتمام**7268**1776
تاریخ انتشار: ۶ مهر ۱۳۹۴ - ۱۱:۵۴
تهران - ايرنا - بازگو كردن خاطرات شيرين زندگي شايد يكي از بهترين موضوعاتي باشد كه همه دوست دارند آن را بگويند و بشنوند اما بيان خاطرات تلخ دوران اسارت همسر، تنهايي و سختي هاي دوران جنگ توسط همسران آزاده، شيريني خاصي ندارد؛ چرا كه يادآور سختي و مشقت زندگي آن دوران است.