نام، یاد و خدمات دكتر مبین برای سال های سال به دلیل ارزش و اهمیت كار وی در اذهان خواهد ماند، زیرا كه این مرد خستگی ناپذیر و خدائی هرگز در برابر ناملایمات زمان و زمین خم نشد و تا روز آخر عمر گرانبهایش برای خروج بیماران جذامی از انزوای اجتماعی تلاش كرد؛ كسی كه علاوه بر خدمات پزشكی و تخصصی با اقدامات فرهنگی و ادبی در این مسیر، شش دهه تلاش كرد تا جامعه ایرانی از وحشت جذام رها شود.
هر چند در زمان حیات استاد دكتر مبین نیز در اقدامی خلاف عرف رایج، آیین های بزرگداشت برای وی برگزار و تندیس اش در یكی از میادین تبریز نصب شد تا قدر این طبیب ادیب وارسته در زمان حیاتش گرامی داشته شود، اما بدون شك برای وصف تمامی ابعاد شخصیتی وی هیچ مصرعی برازنده تر از گفتار سعدی شیرین سخن نیست كه می گوید: ' سعدیا مرد نكونام نمیرد هرگز مرده آنست كه نامش به نكویی نبرند'.
استاد دكتر مبین كسی بود كه از حضور در آسایشگاه جذامیان 'باباباغی' تبریز احساس خوبی داشت؛ با بیمارانش مثل یك پدر، پسر، برادر بود و در یك كلام خود را عضوی از خانواده جذامیان می دانست و البته به آن ایمان و باور عمیق داشت كه نشات گرفته از خوی و ذات معنوی و مذهبی وی بود.
مبین سالها بود كه نه برای خود كه برای مردمش و برای بیماران جذامی زندگی می كرد و برای آنها زندگی می خواست زیرا كه می دانست در این دنیای كوچك برای هر فردی جای زندگی مناسب وجود دارد.
او می خواست دردها را كاهش دهد، شبانه روز تلاش می كرد به جامعه بفهماند كه جذامی هم جزو آنهاست، جذامی هم حق حیات مثل سایر همنوعانش دارد.
مبین بزرگ ، برای جذامیان تنها یك پزشك نبود ، او یك غمخوار، همنشین، یاور، معلم و پدری بودی برای جذامیان.
او چنان با بیمارانش در هم آمیخته و زندگی نزدیك داشت كه كاهش درد آنها را نه در محدوده طبابت كه در حوزه های فرهنگی، ادبی و اجتماعی می دید كه همین اعتقاد، طبع وصف ناپذیری در وجودش برای خلق آثار ادبی و سرودن اشعاری زیبا در وصف حال جذامیان ایجاد كرده بود.
مجموعه این ویژگی های والای انسانی در كنار صبر و شكیبایی 60 ساله برای یافتن راه های جدید درمان جذام موجب شد كه جامعه ایرانی به وی لقب 'پدر جذامیان' بدهد.
'جذاملی سارای ' (سرای جذامی) دفتر شعری از پدر جذامیان ایران است كه وی در آن تمامی احساسات و عواطف درونی خود و وضعیت جامعه نسبت به این بیماران را نشان داده است؛ او با خلق این اشعار نام خود را تا ابد زنده نگه داشت زیرا كه هدفش زندگی برای مردم و به ویژه بیماران جذامی بود.
علاقه ویژه مبین به استاد شهریار و ارتباط تنگانگ این دو شخصیت برجسته آسمان ادبی ایران و آذربایجان نقش غیر قابل انكاری در روحیه لطیف و شاعرانه این بزرگ مرد داشت و كتاب ' به یاد شهریار ' در مقام عاشقانه های استاد مبین به شهریار شیرین سخن، دال بر این واقعیت است.
طبع لطیف، روحیه انسانی و اسلامی دكتر مبین باعث شده بود در هر محفل و مجلسی برای خروج بیماران جذامی سخن به میان آورد، زمزمه شاعرانه او هیچ گاه از اذهان مردم پاك نمی شود:
'به تنهایی چنان خو كردم ای دوست
كه از تنها گریزانم همیشه
تو تنها یار من بودی و رفتی
اسیر درد دل ماندم همیشه'
بدون تردید این شعر كوتاه و پرمغز روایت امروز جذامیان آسایشگاه 'باباباغی' تبریز و سراسر ایران است كه امروز پدری دلسوز از سلاله پیامبر گرامی اسلام (ص) را از دست دادند؛ پدری كه به واقع شیمشك (به معنای رعد و برق و تخلص شعری استاد مبین) بود...
پدر فقید جذامیان ایران خودش را چنین معرفی كرده است:
'من سید محمدحسین مبین متولد 1306 در شهر تبریز هستم. چرنداب محله ای كه الان در آن ساكن هستم. از محله های قدیمی و بنام تبریز است كه من و خانواده ام از خانواده های قدیمی این محله هستیم. پدرم چهار پسر و دو دختر داشت كه من فرزند پنجم هستم.
تحصیلات ابتدایی را در دبستان معرفت محله چرنداب گذراندم. سال 1319 همگی به دلیل حضور برادر بزرگم در كرمان به آنجا رفتیم و در سال 1320 در دبستان پهلوی كرمان شروع به تحصیل كردم. كلاس یازدهم بودم كه مجددا' به تبریز برگشتیم و در سال 1329 در دبیرستان فردوسی ثبت نام كردم.
در سال 1334 از دانشگاه تبریز در رشته پزشكی فارغ التحصیل شدم و سپس سال 1341 با استفاده از بورس تحصیلی سازمان بهداشت جهانی برای طی دوره آموزش علمی و عملی جذام رهسپار كشورهای اروپایی اسپانیا، پرتقال و كشورهای آفریقایی نیجریه و مالی شدم.
پس از این دوره آموزش عالی به ایران برگشته و به عنوان رئیس آسایشگاه باباباغی مشغول به خدمت شدم و در سال 1348 با ادغام سازمان بهداری و دانشگاه تبریز به دانشگاه منتقل و موفق به اخذ تخصص در رشته بیماری های پوست و آمیزشی از دانشگاه تبریز گردیدم.'
خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) درگذشت دكتر مبین، پزشك حاذق، ادیب و شاعر فرهیخته را به خانواده و بازماندگان آن بزرگمرد و مردم تبریز تسلیت می گوید.
روح بلند تندیس عشق و ایثار، شاد و یادش گرامی
از: سیدیحیی مرتضائی
3038/518/1352
تاریخ انتشار: ۶ مهر ۱۳۹۴ - ۱۴:۵۷
تبریز- ایرنا- دكتر محمدحسین مبین، طبیب حاذق، ادیب ماهر و فخر جامعه پزشكی و ادبی ایران و آذربایجان است كه با اثر ماندگارش به نام ' جذاملی سارای '(سارای جذامی)، احساسات پاك و بی آلایش خود و بیمارانش را به جامعه بیمار هدیه داد تا نشان دهد جذامی هم حق زیست دارد.