این دریاچه با عمق 17تا 28متری درارتفاع یك هزارمتری از سطح دریای خزر در منطقه كوهستانی تخت سلیمان، دامنه شمالی رشته كوه البرز و در فاصله حدود 35 كیلومتری جنوب غربی چالوس روستای سنار بخش مرزن آباد قرار دارد.
دریاچه ولشت درسال 1388 در فهرست آثار ملی كشور به ثبت رسید و جزو 10 دریاچه آب شیرین كشور است و در حقیقت محیطی برای زیست ماهیان، پرندگان و دیگر گونه های ارزشمند جانوری است.
حجم آب این دریاچه دومیلیون مترمكعب و گستره آن نیز حدود 24 هكتاراست و آب موجود درآن نیز از چندین چشمه جوشان در بستر آن تامین می شود.
صرف نظر از زیبایی های چشم نواز دریاچه، آب و هوای خنك مطبوع كوهستانی و طبیعت بكر پیرامون آن در این بهشت زمینی، رنگین كمانی از مناظر زیبای طبیعت الهی را می توان در این منطقه نظاره گر بود.
با همه این مزیت ها و ظرفیت ها، اما هنوز مسئولان منطقه نتوانسته اند در معرفی، فراهم كردن امكانات، حفاظت و بهره برداری درست از این دریاچه در بخش های مختلف بویژه در حوزه گردشگری به طور موفق عمل كنند.
درحالی كه این دریاچه هرسال میزبان میلیون ها مسافر و گردشگر داخلی و خارجی است امكاناتی نظیر راه دسترسی مناسب، برق، آب بهداشتی، واحدهای اقامتی، پذیرایی، اقامتی، رفاهی، بهداشتی و امنیتی ندارد.
به عنوان نمونه در تابستان امسال طبق گفته مسئولان ذیربط در برخی از روزها تعداد ورودی خودروها به محدوده این دریاچه حدود 500 دستگاه بود بنابراین اگر به طور میانگین هر خودرو سه سرنشین داشته باشد ، حداقل 1500 مسافر و گردشگر از این دریاچه دیدن كرده اند .
مازندران بویژه غرب این استان به دلیل برخورداری از مناظر بكرطبیعی و مواهب الهی نظیر جنگل، دریا، جاذبه های طبیعی، تاریخی، دریاچه ها ، آبشار و رودخانه ها هرسال میزبان میلیون ها مسافر و گردشگر است به طوری كه حدود 90 درصد از مسافران و گردشگران برای دیدن دریا و دریاچه ها و دیگر مناظر طبیعی به این منطقه روی می آورند.
براساس آمارهای رسمی دربرخی از ایام بویژه نوروز امسال، این استان شاهد اقامت شش میلیون مسافر در شب بوده است كه از میان آن ها دست كم 300 هزار گردشگر خارجی بوده اند كه در غرب این استان اقامت داشته اند.
البته مشكلات این دریاچه فقط به كمبود امكانات و فراهم نبودن زیرساخت ها معطوف نمی شود بلكه از سال های پیش براثر وقوع بلایای طبیعی نظیر زلزله سال 67 منجیل و رودبار ، جریان های شدید سیل و درنهایت ساخت وسازهای غیرمجاز در پیرامون آن مورد تهدید جدی قرارگرفته و بارها نیز دچار ریزش و رانش شده است.
بیشتر مسافران ناگزیرند برای اقامت شبانه روزی درپیرامون این دریاچه كه مملو از انباشت زباله در فضای تاریك چادرهایی را برپا كنند و در آن اقامت داشته باشند كه بیشتر آن ها از نداشتن امنیت ناراضی هستند و رفته رفته بر تعداد آنان كم می شود.
در زمان حاضر این دریاچه در اختیار شركت آب منطقه ای شهرستان چالوس و نوشهر قرار دارد و درقالب قراردادی كه با یك سرمایه گذار منعقد كرده است، مدیریت می شود.
گفته می شود شركت آب منطقه ای سالانه حدود 250 میلیون ریال در قالب قرار پنج ساله از این سرمایه گذار بابت بهره برداری ازاین مجموعه دریافت می كند و با این كه بابت ورودی هر خودرو به این دریاچه حدود 50 هزار ریال دریافت می شود متاسفانه جز دو باب اتاقك و پنج فروند پدالو درداخل دریاچه امكانات دیگری وجود ندارد.
سرمایه گذاران زیادی برای سرمایه گذاری در دریاچه ولشت اعلام آمادگی كرده اند اما به نظر می رسد كه به علت فراهم نبودن بسترهای لازم و حمایت نكردن از بخش های خصوصی تاكنون این مهم محقق نشده است.
در پساتحریم برای برون رفت از معضل بیكاری و رهایی جستن از اقتصاد تك محصولی نفت، برنامه ریزی مسئولان به صنعت گردشگری با توجه به ظرفیت های بالای منطقه به همراه اجرای طرح های جامع در این حوزه نظیر فراهم كردن زیرساخت های لازم در دریاچه بی نظیر ولشت و مكان های دیگر شمال كشور برای جذب گردشگران ضروری به نظر می رسد.
*مهراب زكی پور خبرنگار ایرنا در نوشهر
تاریخ انتشار: ۲۴ آبان ۱۳۹۴ - ۱۱:۴۹
نوشهر - ایرنا - دریاچه ولشت چالوس، به عنوان یكی از زیباترین دریاچه های كشور، زیرساخت لازم و امكانات اولیه برای استفاده بهتر مسافران و گرشگران داخلی و خارجی از این جاذبه طبیعی ندارد.