تهران- ایرنا- نتایج یك مطالعه نشان می دهد كه استفاده از نانو مواد مغناطیسی در تصویربرداری ام.آر.آی به بهبود درصد موفقیت ایمنی درمانی در درمان سرطان كمك می كند.

به گزارش گروه علمی ایرنا از پایگاه اینترنتی ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، دكتر 'هوشنگ امیری' عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی كرمان با همكاری محققان هلندی به بررسی تاثیر استفاده از نانومواد مغناطیسی بر امكان تصویربردای MRI در ردیابی سلول‌های درمانی پرداختند.
نتایج این مطالعه می‌تواند كمك شایانی به بهبود درصد موفقیت ایمنی درمانی در درمان سرطان كند.
سلول درمانی یكی‌ از مباحث مورد توجه پژوهشگران در پزشكی‌ است. از این میان، سلول‌های ایمنی قابلیت‌های بسیار امیدوار كننده‌ای را برای درمان سرطان از خود نشان داده‌اند كه به این روش ایمنی درمانی گفته می‌شود.
ردیابی سلول‌ها در بدن، با روش‌های غیرتهاجمی، جهت آگاهی از میزان پاسخ به درمان و برنامه ریزی درمان بهینه بسیار حایز اهمیت است. یكی‌ از كاربردهای نوین MRI نیز‌ ردیابی سلول‌ها در بدن است.
دكتر امیری در خصوص هدف دنبال شده در این پژوهش گفت: اگرچه ایمنی درمانی با هزینه‌های بسیار بالایی انجام می‌شود، اما درصد موفقیت این شیوه‌ درمان بسیار پایین است. لذا استفاده از روش‌های غیر تهاجمی برای آگاهی‌ از سرنوشت سلول‌ها در بدن و همچنین بهینه كردن روش آماده سازی و تزریق سلول‌ها، از نیاز‌های ضروری در این روش است.
وی افزود: در این پژوهش هدف ما نشاندار كردن سلول‌ها با مواد نانو مغناطیسی قابل ردیابی در تصویربرداری ام.آر.آی بود.
این محقق خاطر نشان كرد: برای این منظور دو گونه از سلول‌های ایمنی با دو نوع متفاوت از نانو مواد مغناطیسی‌ نشاندار شده و با استفاده از شیوه ی MRI F19‌ تصویربرداری شدند.
MRI F19 نسبت به روش‌های مرسوم MRI مزیت‌های متعددی از جمله فقدان سیگنال پس‌زمینه در بدن و امكان اندازه‌گیری كمی‌ سلول‌های منتقل شده را به بافت مورد نظر دارد.
از نكات شاخص این تحقیق می‌توان به مدت زمان كوتاه تصویربرداری (كمتر از 10 دقیقه) و ردیابی همزمان هر دو گروه سلول‌ها اشاره كرد.‌
به گفته‌ی امیری، نتایج این پژوهش نشان داده است كه ارزیابی سلول درمانی با ردیابی سلول‌ها در بدن امكان‌پذیر است. لذا می‌توان به كمك آن در راستای درمان بهینه گام برداشت و از این طریق باعث كاهش هزینه‌های بسیار زیاد ایمنی درمانی در بیماری سرطان شد.
نتایج این تحقیقات در مجله‌ی Nanomedicine منتشر شده است.
علمی**2038**2017