نقد و بررسی نمایشنامه خوانی های جشنواره تئاتر فجر

به گزارش روز شنبه گروه فرهنگی ایرنا، سیامك افسایی در نشست نقد و بررسی نمایشنامه های منتخب بخش مسابقه نمایشنامه نویسی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، كه به نمایشنامه روز و شب یلدا وی اختصاص داشت، به بازنویسی چند باره متن روز و شب یلدا اشاره كرد و گفت: بازنویسی چند باره به صورت توامان در حوزه دیالوگ ها و حتی در حوزه شخصیت ها صورت گرفته تا امروز كه در این بخش موفق به حضور شده است.
افسایی تاكید كرد كه ایده اصلی این متن از مجموعه تجربیات مشتركی بوده كه وی از خاطرات دوستانش استخراج كرده. نویسنده نمایش روز و شب یلدا سایر فضاهای موجود در متن را نیز بر گرفته از ایده هایی دانست كه مربوط به زندگی، محیط پیرامونی و اتفاقات روزمره ای است كه حول زندگی شخصی وی و اطرافیانش شكل گرفته است.
در ادامه این نشست روزبه حسینی، منتقد و نمایشنامه نویس، در سخنانی گفت: زمانی كه بخش اول داستان یعنی روز یلدا را می خوانیم تصورمان بر این پایه استوار می شود كه با نویسنده كم سن و سالی مواجه هستیم كه دوره آموزشی نمایشنامه نویسی را به پایان رسانده و اكنون دست به قلم شده و تنها كلمات هستند كه برایش ارزش ویژه ای دارند اما زمانی كه با قسمت دوم اثر كه شب یلدا است مواجه می شویم ورق كاملا بر می گردد و آن روی سكه را به چشم می بینیم؛ روی دیگری كه كاملا متفاوت با روی قبلی بوده و دارای اندیشه و ایده و فكر است؛ شتابزده هم نیست.
وی ادامه داد: به همین دلیل تصور می كنم اگر تنها با بخش شب یلدا در این داستان مواجه بودیم آنگاه می توانستم قاطعانه بگویم كه نویسنده متفاوتی اینك در برابر ما قرار گرفته كه البته به هر شكل بخش اول داستان این فضا را كاملا به هم می ریزد.
حسینی در ادامه به یكی از ویژگی های مثبت این نمایشنامه اشاره كرد و افزود: پاسخ ندادن آدم های قصه به بسیاری از سئوالات ایجاد شده با توجه به فضای داستان در اثر تاثیر مثبتی گذاشته و عنصر سكوت به یكی از بخش های كلیدی این اثر مبدل شده است.
این منتقد و نمایشنامه نویس تصریح كرد: تصور می كنم دو قصه روز و شب در دو زمان جداگانه نوشته شده اند؛ چرا كه پختگی كلامی و دوری از شتابزدگی و جدا شدن از حس كودكان یا ذوق زدگی ناشی از یك تجربه كه در بخش دوم اثر وجود دارد، ما را به این نتیجه می رساند.
افسایی نیز با تایید سخنان حسینی اضافه كرد: فاصله بین نگارش بخش اول (روز یلدا) و بخش دوم (شب یلدا) بیش از یك دهه بوده است.
به گزارش ستاد خبری روابط عمومی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، بهزاد صدیقی، مدیر بخش مسابقه نمایشنامه نویسی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، نیز در جمع بندی نهایی این نشست نیز گفت: نمایش نامه ای كه افسایی نوشته از لحاظ موضوع و شكل ظاهری در جامعه وجود دارد و مهم این است كه به این موضوعات با چه دیدی نگاه كنیم.
وی تاكید كرد: در بخش اول (روز یلدا) بازنویسی های مكرر نیز كه نویسنده به آن اشاره كرد سبب روان شدن دیالوگ ها شده است كه از نقاط قوت اثر محسوب می شود. رابطه زن و شوهر كه می تواند یك رابطه عشقی، خیانت یا یك مثلث عشقی باشد در دنیای واقعی نیز وجود داشته و در داستان ها و نمایش های متعددی نیز مورد استفاده قرار گرفته و می تواند به شكلی نوعی از كلیشه محسوب شود؛ اما نكته مهم در نوع دیدگاه و پرداخت نویسنده به این موضوع است كه می تواند از زاویه متفاوت با تحلیل متفاوتی به موضوع بنگرد و اثر موفقی را خلق كند.
این نشست با گفتمان میان مخاطبان و نویسنده به پایان رسید.

** اثری كه فاقد هرگونه پیچیدگی در بیان است
بهزاد صدیقی، مدیر بخش مسابقه نمایشنامه نویسی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در نشست نقد و بررسی نمایش «كاش می شد منم بیام» نوشته كامران شهلایی گفت: این نویسنده در نگارش متن هایش با استفاده از سبك نمایشنامه نویسی مدرن، مسائل روز را دستمایه آثارش قرار می دهد.
وی افزود: یكی از دغدغه هایی را كه می توان در هر نویسنده ای سراغ گرفت تكنیك در نگارش داستان است كه شهلایی نیز از تكنیكی استفاده كرده تا با داستانی مواجه شویم كه دیالوگ های روانی دارد و هیچ گونه پیچیدگی در بیان و گفت وگوهای بین شخصیت ها به چشم نمی خورد. ضمن اینكه وی از دستوری بودن در متن پرهیز كرده و این امكان را ایجاد می كند تا كارگردانان متعددی بتوانند با دیدگاه و سلیقه خاص خود اجراهای متفاوتی از متون وی داشته باشند و نمایش «كاش می شد منم بیام» نیز دقیقا در همین مسیر نوشته شده است.
به گزارش ستاد خبری روابط عمومی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، كامران شهلایی نویسنده نمایش «كاش می شد منم بیام» به چگونگی شكل گیری موضوع و متن و ایده نگارش نمایشنامه خود پرداخت و در ادامه مخاطبان نظرات و دیدگاه های خود را در زمینه نمایشنامه و موضوعات آن از جمله انفعال هر سه شخصیت داستان، مبهم بودن زاویه دید نویسنده و مشخص نبودن قهرمان قصه بیان كردند.
روزبه حسینی، نمایشنامه نویس كه به عنوان منتقد در این بخش حضور داشت با اشاره به دیدگاه های مخاطبان گفت: از نظر من «خواب» شخصیت اصلی داستان است و مادر و سها و صحرا هیچیك شخصیت اصلی نیستند؛ به بیان دیگر خواب همان قهرمان اصلی قصه است و تصور می كنم قصد و تلاش نویسنده نیز همین بوده كه خواب شخصیت اصلی باشد؛ چرا كه موجب زیر پا گذاشتن همه است و هیچ قاعده ای ندارد و در این داستان به این شیوه اتفاقا كاركرد عملی هم پیدا می كند.
كامران شهلایی نیز در ادامه سخنان روزبه حسینی گفت: خواب هم می تواند تعیین كننده و پیش برنده داستان باشد و در بخش هایی می بینیم كه این قصه در خواب هم می توانسته اتفاق افتاده باشد.
گفتمان های دیگری از قبیل وجود یا عدم وجود منطق در چیدمان داستان، وجود برخی توضیحات مابین دیالوگ ها از جمله مواردی بود كه در ادامه این نشست از طرف منتقد حاضر در جلسه و مخاطبان مطرح و با برخی توضیحات و پاسخ های نویسنده همراه شد.

** نمایشنامه ای با قابلیت سینمایی شدن
نویسنده نمایشنامه «تاریخ مردم كوچه و بازار فرانسه در قرن 18» گفت: برای شكل گیری نمایشنامه همه چیز برای من قصه است و واقعیت همین است. برای نگارش این نمایشنامه دوسال زمان صرف شد و در دو مقطع نیز بازنویسی صورت گرفت و تصور می كنم باز هم باید بر روی آن كار كنم.
پیام لاریان در در نشست نقد و بررسی این نمایشنامه درباره ایده نگارش خود افزود: .3 سال پیش كه كتابی با نام حقیقت و زیبایی نوشته بابك احمدی را مطالعه می كردم وی درباره تحلیل تاریخی صحبت و برای بیان آن طرح جالبی را مطرح كرد مبنی بر اینكه یك آدم به خاطر اتفاقی كه در گذشته اش افتاده در زمان حال بخواهد آدمی را مجازات كند. همزمان با این مساله عكس هایی از یك عكاس المانی دیدم روزها یك عكاس آلمانی كه تصاویر مكان هایی ویرانه از جنگ جهانی دوم را در كنار عكس هایی قرار داده بود كه از همان مكان ها در زمان حال از مردم در حال تفریح و زندگی روزانه ثبت كرده به مقایسه ای در زمان گذشته و حال پرداخته بود. از همین رو تصور كردم چنانچه یك لحظه به 100 سال قبل برگردیم نمی توانیم در آن وضعیت شرایط زندگی حال حاضرمان را داشته باشیم.
سعید حسنلو كارگردان این نمایش نامه خوانی گفت: آشنایی من با پیام لاریان و متن هایش دارای سابقه است و جدا از طراحی صحنه، مشاور وی نیز بوده ام.
وی افزود: تلاش كردیم متن را درست بخوانیم و متن جذابی برای اجرا است و اگر بخواهد به روی صحنه برود زمان اجرای آن نیز همین 100 دقیقه است كه امیدوارم به عنوان یكی از متن های برگزیده در بخش نهایی انتخاب شود.
روزبه حسینی منتقد حاضر در نشست با انتقاد از نگارش توضیح صحنه برای اجرا گفت: آنچه در نمایشنامه ها با آن مواجه هستیم وجود نوعی زبان آركاییك برای نگارش توضیح صحنه است. در نمایشنامه ها هرچه زبان به سمت ادبیات می رود ما به سمت قصه و شعر می رسیم و اگرچه توضیح صحنه ای كه شما نوشته اید به زبان عامیانه است اما توضیح صحنه را اینگونه نمی نویسند .
لاریان نیز در پاسخ گفت: در نگارش متن هایم فقط و فقط چیزی كه به آن فكر می كنم را می نویسم.
وی ادامه داد: نمایشنامه حالت طنز دارد. به هرحال نمایشنامه اجرا شود توضیح صحنه آن خوانده نمی شود ولی برای چاپ این توضیح لازم است در عین حال كه ساده حرف می زنیم راحت تر می توانیم بنویسیم. هر نمایشنامه ای كه نوشته ام توضیح صحنه ها اتفاق بهتری برای خواننده است.
حسینی نیز گفت: نمایش در یك لوكیشن خاص اتفاق می افتد كه فضای متعارف برای نمایشنامه نیست. نمایشنامه به سبك كمدی وحشت نوشته شده است.
وی تصریح كرد: از طرف دیگر قصه این نمایشنامه به شدت قابلیت حركت به سمت سینمایی شدن و حتی ساخت یك فیلم سینمایی را دارد.
در ادامه این نشست گفتمان تعاملی میان خالقان اثر، منتقد و مخاطبان درباره زیرلایه های متن، پیام های مستتر در آن و بهره گیری و نزدیك شدن به سبك نوشتاری ادگار آلن پو صورت گرفت و طرفین نظرات مخالف و موافق خود را در این بخش بیان كردند.

** محاسن و خطرات متنی كه موجز است
مدیر بخش نمایشنامه نویسی جشنواره تئاتر فجر در جلسه نقد نمایشنامه «نامه های شرجی» اثر شهرام كرمی گفت: فضای جنگ و مسائل بعد از آن و تاثیراتی كه جنگ در آدم ها می گذارد دستمایه های نمایشنامه های شهرام كرمی هستند؛ نامه های شرجی خیلی به فضای بلوط های تلخ نزدیك بود و حضور مشترك رویا افشار و سیروس همتی در هر دو اثر بر این نزدیكی صحه بیشتری می گذارد.
در ادامه صدیقی از مخاطبان خواست تا به طرح دیدگاه ها و نظرات خود در زمینه این اثر بپردازند كه یكی از مخاطبان به فضای بیش از اندازه آرام و رمانتیك داستان اشاره كرد و گفت: این كار پز روشنفكری نداشت و راحت می شد با آن ارتباط برقرار كرد اما سوال این است كه 5 نامه پیدا شده چرا حاوی فجایع نیستند و چرا فضا اینقدر آرام و رومانتیك بود و چرا نامه ها بسته بود؟
شهرام كرمی، نویسنده نمایشنامه «نامه های شرج» در پاسخ به این سوال گفت: معتقدم نمایشنامه یا باید خوانده یا اجرا شود. تصور نمایشنامه خوانی برای من كار سخت و دشواری بود و سعی كردم اتفاق درون نمایش بیافتد. تلاش من بر این بود كه از بستر دیالوگ شخصیت ها یك نگاه اعتراضی بروز بدهم و به یك شكلی این راز را باز نكردم تا ارزش دراماتیك آن باقی بماند. نسلی برای كشور در دورانی جنگیدند كه عده ای با آن مخالف و عده دیگر موافق بودند. هدف من این بود كه به دور از كلیشه با آن برخورد كنم و فاجعه بزرگ را مانند آثار چخوف در درون شخصیت ها نشان دهم. پرداخت دیالوگ و شخصیت ها ماهیتی ساده دارند و برخلاف دیگر نمایشنامه ها با این پرداخت ساده سعی كردم فاجعه در درون شخصیت ها باشد. درباره جنگ باید واقعی یا تخیلی نوشت و این معضلی است كه با كلیشه هایی رو به رو هستیم كه تخیل دقیقی می خواهد و در مورد جنگ باید فارغ از كلیشه ها بود .
به گزارش ستاد خبری روابط عمومی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، شهرام كرمی در پاسخ به این سوال كه: اگر این نمایشنامه طولانی شود قابلیت به تصویر كشیده شدن را دارد گفت: خود را همیشه مدیون این جمله زنده یاد محمود استاد محمد می دانم كه به من می گفت ایمان و باورت به كارهایت ضعیف است، كاری كه نوشته می شود باید در معرض دید مخاطب قرار بگیرد و در خیلی جاها احساس كردم كه می توانم دوباره تجدید نظر كنم، شخصیت جوان می تواند كسی باشد كه همه چیز را به كنكاش بكشد .
در ادامه این نشست، روزبه حسینی منتقد و نمایش نامه نویس در باره این اثر گفت: منطق نمایشنامه این نیست كه جوان همه چیز را به كنكاش بكشد و با منطق سیر و سفر در تضاد است محور شخصیت جوان بر وظیفه، خاطره و تكلیف می چرخد با اینكه خاصیت ضد جنگ دارد ولی خیلی ظریف منظر حفظ خاطره ها را نشان داده است .
وی تاكید كرد: نمایشنامه خوب نوشتار مناسبی است برای روی صحنه رفتن وقتی با روایت های عریان طرف هستیم امكان تصویری و بصری كردن آن بی نهایت می شود. شهرام كرمی به شدت موجز می نویسد كه هم حسن است و هم خطرناك است و موجب می شود كه كاركرد اصلی خودش را پیدا نكند.
حسینی ادامه داد: پرسشی كه مطرح می شود این است این جهان، جهان كنش مندی است كه رویدادها باعث كنش در آن نمی شوند. كنش ما زمان و تم ما فراموشی است و نباید منتظر اتفاق و یا تحول باشیم. اصولا شهرام كرمی به دنبال نمایشنامه نویسی كه فاجعه آفرین باشد نیست و اتفاقی در نمایشنامه نمی افتد.
این منتقد در ادامه سخنانش تصریح كرد: جمله درخشان نمایشنامه درباره صحبت كردن و دیالوگ پدر است «دوست دارم همیشه قبل از همه بمیرم» آدمی كه متوجه می شویم با ذهنیت پدر است و در بخش های دیگر، دیالوگ نویسی ها ی بی ربط بین پدر و پسر است. مستقیم گویی های پایانی می تواند خوب باشد و در حوزه طراحی می تواند ما را شوكه كند؛ اگر این اثر در تفكر درست اجرایی قرار بگیرد می تواند اثر خوبی باشد اما این خوانش به ما می گوید كه عملا به یك اجرای تخت منتهی می شود.
در انتها حسینی منتقد این نمایشنامه خوانی گفت: می خواهیم یك بد من در اثر ما تبدیل یه یك انسان مثبت شود؛ می تواند ریا كند، اما اعتقاد ما هر روز با روز دیگر متفاوت است .
چهارمین روز برنامه های نمایشنامه خوانی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در ادامه با گفتمان میان عوامل اثر و حاضران در نشست به پایان رسید.

**بازگویی یك تجربه زنانه
بهزاد صدیقی در نشست نقد و بررسی نمایشنامه «دو خط قرمز» نوشته پانته آ منصوری گفت: این نمایشنامه اثر كاملا زنانه ای بود كه به دغدغه های فكری و اندیشه های منصوری به عنوان نمایشنامه نویس باز می گشت. ضمن اینكه در سال های اخیر آنچه كه در نمایشنامه ها بسیار به چشم می خورد درهم تنیده شدن خیال و واقعیت بود و اینكه نویسنده خیلی وابسته به دنیای خیال می شود و طبیعتا این نوشته ها كه از فكر و تجربه نویسنده در طول زندگی یا محیط اطراف وی تاثیر گرفته شده متبلور می شود.
پانته آ منصوری نویسنده این نمایش نامه در ادامه نشست با ابراز خوشحالی از اینكه یك نوشته و فضای كاملا زنانه توانسته نظر گروه ارزیابی و انتخاب آثار را جلب كند اظهار داشت نمی خواسته متنی فمینیستی بنویسد و دو خط قرمز صرفا بازگویی یك تجربه زنانه بوده است.
وی با اشاره به مساله بارداری كه تم اصلی نمایشنامه است ادامه داد: بارداری یك پروسه شیرین و ترسناك است؛ زمانی كه یك زن باردار است با احساسات و تجربه های بسیاری رو به رو می شود؛ تجربه ای كه با یك موجود دیگر در بطن فرد صورت می گیرد و موجب بروز مشكلات و محدودیت های فراوان برای فرد می شود؛ در حالی كه شما عاشق این موجود خواهید شد.
وی تصریح كرد: یك زن ادامه حیات خود را در این مساله می بیند و میل به جاودانگی كه زن ها دارند اینگونه متبلور می شود.
منصوری در ادامه گفت: این متن اولین نوشته من به عنوان نویسنده است كه پنج سال پیش نوشته شده و اثر توسط همسرم و با اصرار وی به جشنواره ارسال شده است.
روزبه حسینی، منتقد، در ادامه نشست در سخنانی اظهار داشت كه این متن را چند بار خوانده ولی چیزی متوجه نشده و با شنیدن توضیحات نویسنده، تازه متوجه اصل داستان شده است.
وی دلیل اینكه مردها نمی توانند به این داستان راه پیدا كنند را در این دانست كه نویسنده در كل اثر خود نتوانسته به این نكته برسد كه چه راهی را برای ورود مردها به این داستان بگشاید.
حسینی با تایید بحث جاودانگی توسط نویسنده گفت: هر كسی در زندگی دنبال جاودانگی است و این یك رویای دست نیافتنی است و البته و آنچه كه موجب جاودانگی می شود وراثت نیست بلكه راه هایی است كه فرد در پی گرفته است.
این منتقد تاكید كرد: در نمایشنامه نویسی و آثار هنری دو مفهوم داریم كه لازم و ملزوم هستند: یكی تلفیق و دیگری گنگی و ابهام كه «تلفیق» یك عنصر داینامیك است كه موجب حریص شدن مخاطب و به عبارتی نقطه گشایش در اثر می شود و دیگری گنگی كه عنصری است كه موجب ایجاد پرسش محاطب می شود كه این پرسش ها نیز پرسش های نویسنده نیست .
وی اظهار داشت: این اثر فمنیستی نیست بلكه به دورانی باز می گردد كه نویسنده آن را تجربه و سپری كرده و این نوشته را به روی كاغذ آورده است.
این نشست نیز با گفتمان تعاملی میان نویسنده، منتقد حاضر در نشست و حاضران در جلسه پایان یافت.
** حرف تازه در حوزه تئاتر مقاومت
خرسندم از اینكه بعد از مدت ها نمایش نامه ای در حیطه دفاع مقدس نوشته شده كه حرف تازه ای برای گفتن داشت و خود را از كلیشه ها جدا و نویسنده نیز تلاش كرده فضا را به شكلی ترسیم كند كه موجب جلب و جذب مخاطب به سوی اینگونه نمایشنامه ها شود.
روزبه حسینی منتقد و نمایشنامه نویس با بیان این مطلب در دهمین و آخرین نشست نقد و بررسی نمایشنامه خوانی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر كه به نمایشنامه «قرار» نوشته مهرداد كوروش نیا اختصاص داشت، افزود: چنین نمایشنامه هایی كه تلاش می كنند خود را از كلیشه ها جدا كنند چنانچه ساختار نوشتاری مناسبی داشته باشند می توانند مسیری را برای پیشرفت سایر نویسندگان این حوزه بگشایند.
در این نشست بهزاد صدیقی، مدیر بخش نمایشنامه نویسی جشنواره، بیان كرد: یكی از دغدغه های ما در عرصه تئاتر به لحاظ موضوعی دفاع مقدس، مقاومت و تاثیراتی است كه این مقوله بر افراد جامعه گذاشته و سال های سال این تاثیرات بر نسلی كه جنگ را از نزدیك لمس كرده با نسلی كه این اتفاقات را لمس نكرده متفاوت خواهد بود؛ ضمن اینكه این تاثیرات می تواند زندگی هر شخص را تغییر دهد و این مساله در نمایشنامه «قرار» خبر از دغدغه این نویسنده در مواجهه با موضوعاتی اینچنینی می دهد.
در ادامه این نشست مهرداد كوروش نیا، نویسنده نمایش «قرار» با گلایه از وضعیت اقتصادی تئاتر گفت: گله مند هستم از اینكه تئاتر ما درگیر سوپر استارها شده و اقتصاد تئاتر نیز به تبعیت از آن تغییراتی كرده است كه فضا را برای انجام كار مشكل می سازد.
وی افزود: در این سال ها سعی كردیم با دوری جستن از این فضا با گروه خودمان كه جمعی از جوانان و دلسوزان تئاتر هستند در این عرصه فعالیت كنیم؛ كه البته با این كار ریسك بزرگی هم انجام می دهیم؛ اما اگر این حركت صحیح است انتظار داریم كه مورد حمایت واقع شویم.
وی همچنین با اشاره به اجرای عمومی اثر دیگرش به نام «مونس» در تالار حافظ تهران توصیه كرد تا علاقه مندان تئاتر و هنرمندان، این نمایش را به تماشا بنشینند. چرا كه به زعم وی «مونس» انتظار مادری برای برگشت پسر خود از جنگ را نشان می دهد و «قرار» انتظار پدری برای برگشت پسر خود از جنگ.
وی تاكید كرد: تماشای این دو اثر در كنار یكدیگر می تواند قیاس های متفاوتی را به همراه داشته باشد.
** مدیر كل مركز هنرهای نمایشی و دبیر جشنواره تئاتر فجر میهمان نمایشنامه نویسان شدند
در پنجمین و آخرین روز از مجموعه برنامه های نمایشنامه خوانی آثار منتخب بخش مسابقه نمایشنامه نویسی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، مدیر كل مركز هنرهای نمایشی و دبیر جشنواره تئاتر فجر با حضور در تالار مشاهیر مجموعه تئاتر شهر تهران مخاطب خوانش نمایشنامه ها شدند.
به گزارش ستاد خبری روابط عمومی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، مهدی شفیعی مدیر كل مركز هنرهای نمایشی به همراه مهدی حاجیان مدیر دبیرخانه جشنواره های تئاتر مركز هنرهای نمایشی و پریسا مقتدی مدیر مجموعه تئاتر شهر، عصر روز جمعه 29 آبان امسال با حضور در تالار مشاهیر مجموعه تئاتر شهر مخاطب یكی از برنامه های نمایشنامه خوانی جشنواره شد و پس از آن با هنرمندان و علاقه مندان حاضر در نشست بحث و گفت و گو كردند.
همچنین بهزاد صدیقی مدیر بخش نمایشنامه نویسی جشنواره سی و چهارم گزارشی را از نحوه برگزاری این برنامه پنج روزه و همچنین نشست های نقد و بررسی، كیفیت نمایشنامه ها و استقبال علاقه مندان و مخاطبان به مدیر كل مركز هنرهای نمایشی ارائه كرد.
سعید اسدی، دبیر سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر نیز با حضور در تالار مشاهیر مجموعه تئاتر شهر ضمن دیدار و گفت و گو با حاضران، میهمان یكی از نشست های نمایشنامه خوانی شد.
از میان 10 اثر منتخب مسابقه نمایشنامه نویسی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، سه اثر از سوی هیات ارزیابی و انتخاب متشكل از محمد چرمشیر، كوروش نریمانی و كامران سپهران برگزیده و اسامی آنها در مراسم پایانی سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر اعلام می شود.
همچنین در جشنواره امسال نمایشنامه های برگزیده مسابقه نمایشنامه نویسی از سوی بخش خصوصی منتشر می شود.
فراهنگ**9362**1569