به گزارش ایرنا،هر چند تیم ملی قبل از اعزام به این رویداد جهانی، سه مهره اصلی خود سعید محمدپور و بهداد سلیمی را به دلیل مصدومیت و سهراب مرادی را به دلیل بازنشسته اعلام كردن، از دست داد اما نتیجه حاصل شده در هیوستون آمریكا نشان داد كه تیم ملی وزنه برداری در سال های اخیر وابسته به یك یا دو چهره شاخص است و در صورت مصدومیت و یا هر مشكل دیگری، دست تیم ملی از كسب مدال در میادین بین المللی بخصوص المپیك كوتاه خواهد ماند.
نمونه بارز آن مصدومیت بهداد سلیمی در فاصله كمتر از 20 روز مانده به رقابتهای قهرمانی جهان است.
اما حذف سه وزنه بردار (جابر بهروزی،رسول تقیان و نواب نصیر شلال) از گردونه رقابت های قهرمانی جهان و ضعیف ظاهر شدن این سه وزنه بردار خود جای انتقاد و شگفتی است كه با توجه به تجربه بالای این سه وزنه بردار چرا درحركات دو ضرب نتوانستند ركوردهای عادی خود را بالای سرببرند تا تیم ملی حداقل امتیازها را برای المپیك كسب كند.
جابر بهروزی در این رقابت ها در حركت یك ضرب 147 كیلوگرم را بالای سر برد كه در این حركت بسیار خوب ظاهر شد اما در حركات دو ضرب نتوانست وزنه های 173 و 174 كیلوگرم را بالای سرببرد.
بهروزی در رقابتهای قهرمانی سال 2014 جهان در آلماتی قزاقستان با مهار وزنه های 142 كیلوگرم در یك ضرب و 176 كیلوگرم در دوضرب، با حدنصاب مجموع 318 كیلوگرم در مكان هشتم جهان ایستاد.
او در ركورد گیری تیم ملی كه همزمان به هفته دوم لیگ در تالار وزنه برداری آزادی برگزار شد در حركت یكضرب 145 كیلوگرم،دوضرب 166 كیلوگرم كیلوگرم و با مجموع 311 كیلوگرم دوم شده بود.
رسول تقیان دارنده مدال طلای آسیا در سال 2013 و طلای دانشجویان جهان در حركات یك ضرب 158 كیلوگرم را بالای سر برد و در حركات دو ضرب دو مرتبه از بلند كردن وزنه 193 كیلوگرمی ناكام ماند و كادر فنی در آخرین حركت وزنه 194 كیلوگرمی را برای وی انتخاب كردند كه در بلند كردن این وزنه نیز ناكام ماند.
این وزنه بردار اصفهانی تیم ملی، بهترین ركوردهای شخصی یك سال اخیرش را حدود 40 روز پیش در آخرین ركوردگیری تیم ملی ثبت كرد؛ جایی كه توانست با موفقیت به وزنه های 160 كیلوگرم در یكضرب و 195 كیلوگرم در دوضرب حمله كند و حدنصاب مجموع 355 كیلوگرم را به نام خود به ثبت برساند.
تقیان كه سابقه حضور در رقابتهای جهانی سال 2013 و 2014 قهرمانی جهان را نیز دارد در سال 2013 در حركات یك ضرب ركورد 163 كیلوگرم را به نام خود ثبت كرد و در دو ضرب نیز 203 كیلوگرم و در نهایت با حد نصاب 366 كیلوگرم رسید.
نواب نصیر شلال دارنده مدال نقره المپیك لندن كه همگان انتظار زیادی از او داشتند، البته حذف او از بازیهای آسیایی اینچوون كره جنوبی و آماده نبودن وی در همان سال گذشته نشان داد كه نصیر شلال هیچگاه آمادگی گذشته را ندارد.
نصیرشلال درحالی از رقابتهای قهرمانی جهان به عنوان سومین ملی پوش حذف شد كه حسین توكلی سرمربی تیم ملی او را به همراه سعید محمدپور و سهراب مرادی به اردوی تیم ملی دعوت كرد اما انگیزه و آمادگی كه محمدپور و مرادی داشتند را او هیچگاه نداشت.
وی در رقابتهای این دسته و در حركات یك ضرب با 181 كیلوگرم به كار خود پایان داد اما در حركات دو ضرب نتوانست وزنه های 220، 223 و 226 كیلوگرم را بالای سر ببرد تا پس از جابر بهروزی و رسول تقیان سومین حذف شده تیم ملی ایران در رقابت های وزنه برداری قهرمانی جهان باشد.
او در ركورد گیری تیم ملی (هفته دوم لیگ برتر - شهریور) با 180 كیلوگرم دریك ضرب و 210 كیلوگرم دو ضرب و مجموع390كیلوگرم در رده چهارم قرار گیرد.
این انتقاد اكنون به كادر فنی تیم ملی وارد است كه چرا نواب ناآماده را راهی آمریكا كرد؟ در حالی كه كادر فنی می توانست به وزنه بردار جوانی همچون عماد باقری كه در هفته دوم لیگ در یك ضرب 193كیلوگرم، دوضرب216 كیلوگرم و مجموع 409 كیلوگرم را از خود برجای گذاشته بود،اعتماد كند.
در این دسته، الكساندر زایچكوف (قزاقستان) 421 كیلوگرم ، دیوید بجانیان (روسیه) 411 كیلوگرم و آرتور پلیسنیكیس (لتونی) 405 كیلوگرم به ترتیب اول تا سوم شدند و ركوردی كه عماد باقری در لیگ از خود برجای گذاشته بود تنها دو كیلوگرم با نفر دوم تفاوت داشت.
اما مجید عسگری وزنه بردار دسته 62 كیلوگرم درحالی پای به رقابت های قهرمانی جهان در آمریكا گذاشت كه یك هفته به دنبال ویزای خود در آنكارا بود و بهترین زمان برای كسب آمادگی تا شروع رقابتها را از دست داد تا با روحیه ای خسته و بدنی ناآماده پای به سومین تخته جهانی خود بگذارد.
وی كه در گروه B دسته 62 كیلوگرم وزنه می زد با مجموع 274 كیلوگرم (یك ضرب 122 و دو ضرب 152 كیلوگرم) در رده 27 جهان قرار گرفت.
عسگری تابستان امسال و در اردوی چالوس در حركت یك ضرب وزنه 135 كیلوگرم را بالای سر برد و در دو ضرب نیز 160 كیلوگرم را مهار كرد.
او در رقابتهای قهرمانی سال 2013 جهان در لهستان نیز 128 كیلوگرم در یك ضرب و 160 كیلوگرم در دوضرب را بالای سر برده بود و عنوان ششم جهان را به دست آورد.
عسگری در رقابتهای قهرمانی آسیا در تایلند (شهریور 94) با مجموع 296 كیلوگرم در رده سوم آسیا قرار گرفت و سال گذشته در رقابتهای قهرمانی سال 2014 جهان در آلماتی قزاقستان در دسته 56 كیلوگرم دوازدهم شده بود.
این ركوردها نشان می دهد كه عسگری همیشه با افت و خیزهای زیادی مواجه بوده و هیچگاه سیر صعودی خود را در میادین بزرگ و بین المللی نتوانسته به نمایش بگذارد.
كیانوش رستمی كه از همان ابتدا و بعد از مصدومیت بهداد سلیمی تنها امید كادر فنی برای كسب مدال بود نیز عملكرد واقعی خود را نشان نداد.
وی در حركت یك ضرب با 173 كیلوگرم برنز گرفت و دو ضرب نیز با 214 كیلوگرم مدال نقره گرفت. او در حركت دو ضرب وزنه 218 كیلوگرمی را بالای سر برد اما در لحظات آخر نتوانست این وزنه را كنترل كند و در نهایت با 387 كیلوگرم نقره گرفت.
رستمی در پیكارهای قهرمانی سال 2014 در قزاقستان با مجموع 391 كیلوگرم مدال طلا گرفت. آرتم اوكولوف (روسیه) امسال با 391 كیلوگرم صاحب مدال طلا شد و نشان داد كه اگر رستمی همان ركوردهای قبلی خود را می زد می توانست برای سومین مرتبه طلای جهان را به گردن بیاویزد.
علی هاشمی وزنه بردار ایلامی دسته 94 كیلوگرم تیم ملی كه نخستین حضور در میدان جهانی خود را در آمریكا تجربه كرد در حركت یك ضرب با 173 كیلوگرم، دو ضرب 207 كیلوگرم و در مجموع با 380 كیلوگرم در رده هشتم جهان گرفت.
هاشمی دو ماه قبل از ركوردگیری تیم ملی در نخستین تجربه حضور خود در مسابقات بین المللی، همراه با تیم ملی در رقابتهای قهرمانی آسیا در تایلند شركت كرد و با حدنصاب 376 كیلوگرم (168 در یكضرب و 208 كیلوگرم در دوضرب) ضمن كسب مدال طلای دوضرب آسیا روی سكوی سوم مسابقات ایستاد و نشان برنز را از آن خود كرد.
البته سهراب مرادی در این دسته به دلیل بازنشسته اعلام شدن وی از سوی مدیران قبلی فدراسیون وزنه برداری، این رقابتها را از دست داد اما درصورت حضور با توجه به ركوردهایی كه در هفته های گذشته از خود برجای گذاشته بود به راحتی می توانست هر سه مدال طلای این دسته را به گردن بیاویزد.
بهادر مولایی دارنده مدال نقره رقابتهای قهرمانی سال 2013 جهان در هشتاد و یكمین دوره پیكارهای وزنه برداری قهرمانی سال 2015 در غیاب بهداد سلیمی با 176 كیلوگرم در حركت یك ضرب 230 كیلوگرم در حركت دو ضرب و مجموع 406 كیلوگرم در بین 33 وزنه بردار دسته فوق سنگین در رده شانزدهم قرار گرفت.
البته او در یك سال گذشته با مصدومیت شدید كمر دسته و پنجه نرم می كرد و به همین دلیل نتوانست هم در رقابتهای قهرمانی آسیا و هم در آمریكا عملكرد خوبی را داشته باشد.
مولایی در مسابقات جهانی 2013 در لهستان، وزنه های 241 و 255 كیلوگرم را مهار كرد و طلای دوضرب و نقره مجموع را به خود اختصاص داده بود.
به هر ترتیب نگاهی اجمالی به رقابتهای قهرمانی جهان نشان می دهد كه ملی پوشان كشورمان حتی از ركوردهای شخصی خودشان نیز ضعیف تر ظاهر شدند.
رقابت های قهرمانی ما قبل المپیك كه از نظر فنی دست كمی از المپیك ندارد نشان داد كه حتی در وزن هایی همچون 85 و به اضافه 105 كیلوگرم كه ما امید فراوانی برای كسب مدال داریم، چندان هم نباید در خواب موفقیت های قبلی بخوابیم چرا كه حریفان هوشیار هستند و بیكار ننشسته اند و كار برای ملی پوشان ما در المپیك بسیار دشوارتر و سخت تر از آن چیزی است كه فكر می كنیم.
اگر سیطره چین و كره شمالی بر دسته های سبك مانند 56، 62، 69 و 77 كیلوگرم را كنار بگذاریم، قزاقستان سرمایه گذاری سنگینی در این رشته به خصوص در دسته های 94 و 105 كیلوگرم داشته و ضمن آنكه آلكسی لوچف روسی كه زمانی مرد شماره دو تیم روسیه بعد از روسلان آلبگوف در دسته فوق سنگین بود و حتی در رقابتهای قهرمانی سال 2013 در حركات دو ضرب حذف شده بود، امسال ركوردهای دست نیافتنی رضازاده را پشت سر گذاشت تا كار ملی پوشان دسته فوق سنگین ایران برای بازپس گیری عنوان قوی ترین مرد جهان كه از سال 2013 تاكنون در اختیار روسها قرار گرفته، بسیار دشوارتر از گذشته باشد.
تیم ملی وزنه برداری با توجه به عنوان پانزدهمی امسال و هفتمی سال 2014 به احتمال فراوان 5 سهمیه المپیك 2016 ریو را كسب كرده و اگر كادر فنی از همین الان بتواند برروی نفراتی همچون بهداد سلیمی، كیانوش رستمی، سعید محمدپور، بهادر مولایی و درصورت قطعی شدن حضور سهراب مرادی و دیگر نفرات آماده تمركز كند، این تیم توانایی فتح سكوهای پرافتخار المپیك را خواهد داشت.
البته عملكرد كادر فنی تیم ملی در میدان جهانی هیوستون آمریكا نشان داد كه نیاز به تقویت دارد و باید نفرات با تجربه تری كنار تیم ملی وزنه برداری قرار گیرند.
گزارش از رضا رمضانی
ورزشی**1067** 1701
تاریخ انتشار: ۸ آذر ۱۳۹۴ - ۱۲:۴۴
تهران - ایرنا - تیم ملی وزنه برداری ایران درحالی با تنها مدال نقره مجموع كیانوش رستمی در جایگاه پانزدهم قرار گرفت كه یكی از ضعیف ترین نتایج سالهای اخیر تیم ملی رقم خورد و باید پذیرفت كه از همین الان زنگ خطر برای این رشته مدال آور قبل از المپیك 2016 ریو به صدا درآمده است.