تاریخ انتشار: ۱۶ دی ۱۳۹۴ - ۱۲:۰۴

تهران - ایرنا - 17 دی هر سال یادآور خاطرات غلامرضا تختی بزرگمرد اخلاق و منش پهلوانی است كه در قلب و روح همه ایرانیان ماندگار شده است.

به گزارش ایرنا، جهان پهلوان تختی كسی كه نه به واسطه مدالهای جهانی و المپیكی بلكه به دلیل مردم دار بودن و توجه به افراد محروم و ضعیف پهلوان پهلوانان شده است .
مراسم سالگرد این بزرگمرد هر ساله در ابن بابویه شهرری با حضور خیل عظیم دوستداران این قهرمان نامی كشورمان برگزار می شود.
ابن بابویه مملو از جمعیت می شود،‌ چه كسانی كه سن و سالی از آنها گذشته و چه آنهایی كه تنها نقل جوانمردی و بزرگمردی تختی را شنیده اند و این حاكی از آن است كه در دوره ای كه رسم و رسوم پهلوانی و جوانمردی در جامعه ما و به خصوص ورزش كمرنگ شده است، مردم ما همچنان پهلوانان خود را دوست دارند و به آنان عشق می ورزند.
رفتارهای به جای مانده از پهلوان غلامرضا تختی در زمینه های مختلف، هر یك حكایتی دارد. تختی همان گونه كه در ورزش استثناء بود ، در زندگی و پاسداری از ارزش های خود نیز كم نظیر بوده است . تختی قبل از آن كه در روی تشك با حریفان دست و پنجه نرم كند، با نفس خود به مبارزه می پرداخت .
فردا (پنجشنبه ) چهل و هشتمین سال از رفتن تختی می گذرد و در همه این سال ها فقط از خوبی ها و منش های اخلاقی و روح بلند آقاتختی سخن گفته شده است .
جهان پهلوان تختی در 17 دی ماه 1346 درگذشت.

** جهان پهلوان تختی در آیینه خاطرات:
........................................................
*«الكساندر مدوید» عضو اسبق تیم ملی كشتی آزاد شوروی سابق در وزن فوق سنگین و دارنده 10 مدال طلای جهان و المپیك كه در حال حاضر رییس فدراسیون كشتی كشورش بلاروس است، یكی از بزرگترین كشتی گیرهای قرن بیستم است .
ظهور و اوج گرفتن الكساندر مدوید با سال های پایانی دوران جهان پهلوان تختی همزمان بود. در حالی كه مدوید، جوان، نیرومند، سراسر انگیزه و جویای نام بود، آقا تختی از دیرپاترین قهرمانان عصر خود به حساب می آمد و كم كم به آخر دوران قهرمانیش نزدیك می شد.
با این حال این فاصله باعث نشد تا بین آنها جدا از رقابت بر روی تشك، دوستی عمیق خارج از آن شكل نگیرد. مدوید در مورد تختی می گوید : «آشنایی با تختی برای من افتخار بزرگی به حساب می آید. آشنایی ما از مسابقه های كشتی آزاد قهرمانی سال 1961 جهان در یوكوهاما ژاپن آغاز شد. در آن میدان بزرگ، تختی برنده مدال طلای وزن هفتم شد و من در فوق سنگین مدال برنز گرفتم. این نخستین حضور من در مسابقات جهانی بود. در همین جا بود كه تختی را شناختم و از نزدیك به قدرت و بزرگی اش پی بردم. او همیشه مرا دوست می داشت. ملت خودش را هم دوست داشت. مشكل ترین مبارزات من در دوران قهرمانی، در برابر غلامرضا تختی از ایران بود. «ویلفرد دیتریش» كشتی گیر فوق سنگین آلمان غربی سابق، قهرمانی بود كه با داشتن مایه های كشتی فرنگی، همواره حریف خود را مورد هجوم ناگهانی قرار می داد. دیتریش آلمانی در بین رقیبان خود، از همه از جمله من (مدوید)، سیراكوف بلغاری و تختی از ایران از نظر وزن سنگین تر بود. اما كشتی گیران بلغاری به خصوص در سنگین وزن، همیشه نیرومند و خطرناك بودند كه از جمله آنها می توان به «پتكو سیراكوف» و «سعید مصطفی اف» اشاره كرد.اما غلامرضا تختی از همه آنها برای من خطرناك تر بود. زیرا او كشتی گیر بزرگی بود كه با زیر و بم كشتی به خوبی آشنایی داشت.»
مدوید همچنین خاطره دیگری از جهان پهلوان تختی دارد و می گوید :« به هنگام مسابقه های كشتی آزاد قهرمانی جهان در سال ‎ 1962در تولیدو آمریكا، زانوی من دچار ضرب خوردگی شد. پزشك تیم ملی شوروی سابق، زانوبند را بازكرده و مشغول تزریق آمپول مسكن بود. در همین لحظه، تختی كه از كنار كشتی گیران تیم ملی شوروی سابق می گذشت، همه چیز را دید. یكی از مربیان تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی سابق به من گفت كه تختی متوجه شده و در مسابقه به پای مصدوم تو می پیچد.
اما در هنگام كشتی گرفتن، تختی اصلا به پای مصدوم من دست نزد. هر دو خسته شده بودیم و باید اذعان كنم تختی با اینكه هفت سال از من بزرگ تر بود، ولی بیش از من جنبش و تحرك داشت. آن واقعه را تا آخر عمر به یاد خواهم داشت. من آن كشتی را با یك امتیاز به تختی واگذار كردم و او برنده میدان شد. این اولین مبارزه من با تختی بود.»
«پتكو سیراكوف» كشتی گیر سرشناس و سنگین وزن بلغارستان كه از نظر سنی از آقا تختی بزرگتر بود و در حال حاضر در قید حیات نیست و بلغاری ها به نام او چندین سال است مسابقه هایی را برگزار می كنند، در باره یكی از كشتی های خود با جهان پهلوان تختی گفته است: «در مسابقه های جهانی سال 1959 در تهران در دیدار فینال به تختی خوردم. شگرد من اجرای فن بارانداز در خاك بود و من تبحر خاصی در اجرای این فن داشتم. كشتی من با تختی شروع شد. تختی یك بار زیر گرفت و من را خاك كرد و پایش را سگك قرار داد. ولی من روی فن سگك تختی بدل كردم و ناگهان سرپا ایستادم! كشتی بار دیگر شروع شد و تختی بار دیگر زیر گرفت و من را یك بار دیگر خاك كرد و باز هم رفت توی سگك پای من. دقیقه دوم یا سوم كشتی بود كه فشار سگك سنگین و «خوفناك» تختی موجب شد درد شدیدی را در پای خود احساس كنم و به همین خاطر با دست به پای خود اشاره كرده و تختی من را رها كرد و از جا بلند شد! در همان وقت فریاد تماشاگران ایرانی بلند شد كه چرا تختی این كار را كرده است. وقتی انسان دوستی تختی را دیدم، دیگر منتظر رای داور نشدم و خودم دست تختی را به عنوان كشتی گیر برنده، بلند كردم و او به مدال طلای جهان رسید.»
*مرحوم «جعفر سلماسی» اولین مدال آور ورزش ایران در تاریخ بازی های المپیك (برنده مدال برنز مسابقه های وزنه برداری بازی های المپیك 1948 لندن) در مورد جهان پهلوان تختی چنین می گفت: «در روز افتتاح بازی های المپیك 1960 رم، رییس تربیت بدنی وقت، پرچم ایران را برای رژه رفتن در پیشاپیش ورزشكاران ایرانی در ورزشگاه به دست جهان پهلوان تختی داد ولی او به طرف من آمد و گفت كه برداشتن پرچم ایران حق شما است چون كه اولین قهرمان المپیك ایران هستی. من هر چه معذرت خواستم و از آن روح ورزشی بسیار بلند و از خودگذشتگی بی مانند او تشكر و سپاسگزاری كردم، منصرف نشد و من هم به ناچار خواسته او را اجابت كردم و پرچم ایران را گرفته و برای رژه رفتن آماده شدم. به جرات می توانم بگویم كه این از خودگذشتگی نه تنها در ایران بلكه در جهان بی سابقه است و تا زنده هستم مدنظرم خواهد ماند.»

* مجموعه افتخارات جهان پهلوان تختی:
............................................................
سال ‎ :1951مسابقه های جهانی هلسینكی فنلاند، مدال نقره
سال ‎ :1952بازی های المپیك هلسینكی فنلاند، مدال نقره
سال ‎ :1955جشنواره جهانی ورشو لهستان، مدال نقره
سال ‎ :1956بازی های المپیك ملبورن استرالیا، مدال طلا
سال ‎ :1958مسابقه های جهانی صوفیه بلغارستان، مدال نقره
سال ‎ :1958بازی های آسیایی توكیو ژاپن، مدال طلا
سال ‎ :1959مسابقه های جهانی تهران - ایران، مدال طلا
سال ‎ :1960بازی های المپیك رم ایتالیا، مدال نقره
سال ‎ :1961مسابقه های جهانی یوكوهاما ژاپن، مدال طلا
سال ‎ :1962مسابقه های جهانی تولیدو آمریكا، مدال نقره
بازی های المپیك ‎ 1964توكیو ژاپن/مقام چهارم/
مسابقه های جهانی ‎ 1966تولیدو آمریكا/حذف شد/
**بخش خاطرات برگرفته از نوشته های ناصر انصافی مقدم خبرنگار پیشكسوت ایرنا
ورزشی**1067**1581