به گزارش روزچهارشنبه گروه علمي ايرنا از ستاد ويژه توسعه فناوري نانو، شقايق پرنيان از مجريان اين طرح گفت: اين بتن‌ها در ديوار محافظ اطراف راكتور هسته‌اي به كار گرفته مي‌شوند، بتن‌هاي توليدشده در اين طرح كه حاوي نانوذرات هستند، از استحكام بالاتري نسبت به بتن‌هاي معمولي برخوردارند و همچنين اشعه مضر ساطع‌شده از سوخت هسته‌اي را بهتر و بيشتر جذب مي‌كنند.
وي بيان كرد: سوخت هسته‌اي موجود در رآكتورهاي اتمي تشعشعات خطرناكي را از خود منتشر مي‌كنند كه به‌منظور جذب و حفاظت از آن‌ها از ديواره‌هاي بتني با ضخامت بالا استفاده مي‌شود، هرچه توانايي جذب اشعه توسط ديوار بتني بالاتر باشد ضخامت اين ديواره‌ها كاهش‌يافته و متعاقبا بتن كمتري موردنياز خواهد بود،ازاين‌رو، افزايش ميزان جذب اشعه توسط بتن از اهداف مهم پيش روي صنايع هسته‌اي محسوب مي‌شود.
پرنيان گفت: مشكل فني بتن‌هاي معمولي مورداستفاده به‌عنوان محافظ‌هاي تشعشعات اتمي نوتروني، عدم كارايي لازم و هزينه بالا به دليل زياد بودن ضخامت لايه بتني است، به‌علاوه افزودن مواد جهت افزايش كارايي، ممكن است معايبي ازجمله كاهش مقاومت در برابر حرارت را در پي داشته باشد، هدف از انجام اين طرح، دستيابي به بتن سازه‌اي محافظ در برابر تابش‌هاي نوتروني است كه ويژگي‌هاي آن با استفاده از نانو ذرات بهينه‌شده‌اند.
وي ادامه داد:حفاظ‌هاي بتني ساخته‌شده در گذشته قادر به جذب نوترون‌هاي تند نبوده‌اند و تنها نوترون‌هاي حرارتي فيلتر مي‌شدند، با استفاده از خواص ذرات نانو مي‌توان اقدام به جذب نوترون‌هاي تند و حرارتي كرد، در بتن معمولي براي افزايش جذب نوترون‌هاي حرارتي از نانو ذرات بور و الياف پلي‌پروپيلن استفاده مي‌شود، اين درحالي است كه اضافه نمودن تركيبات بور و الياف پلي‌پروپيلن باعث كاهش مقاومت فشاري بتن و همچنين موجب تأخير در زمان گيرش بتن مي‌شود كه اين معايب با افزودن نانو ذرات سيليس در بتن مرتفع شده و همچنين به دليل وجود اكسيژن در ذرات نانو سيليس، خصوصيات محافظ در مقابل تابش‌هاي هسته‌اي نيز افزايش مي‌يابند.
وي يادآور شد:نتايج به‌دست‌آمده حاكي از آن است كه با افزودن ميزان نانوسيليس و الياف پلي‌پروپيلن، مقاومت فشاري بتن و ميزان تضعيف نوترون افزايش پيداكرده‌است، همچنين چگالي بتن با افزايش مقدار اين مواد در بتن كاهش مي‌يابد؛ بنابراين استفاده از بتن‌هاي حاوي الياف و نانو ذرات سيليس به‌عنوان جايگزين بتن معمولي، مي‌تواند ضخامت حفاظ بتني را كاهش دهد.
پرنيان بر اين باور است كه توليد اين بتن‌هاي بهينه‌شده، علاوه بر كاهش آلودگي زيست‌محيطي مي‌تواند موجب صرفه‌جويي اقتصادي به ميزان 13 درصد شود.
اين طرح در قالب پايان‌نامه كارشناسي ارشد با همكاري شركت پسمانداري هسته‌اي ايران تحت عنوان پايان‌نامه موردنياز صنعت به تأييد داوران ستاد ويژه توسعه فناوري نانو رسيده است.
علمي (1)**9340**1440
تاریخ انتشار: ۵ اسفند ۱۳۹۴ - ۰۹:۴۵
تهران- ايرنا- محقق دانشگاه بيرجند باهمكاري شركت پسمانداري هسته‌اي ايران دريك طرح پژوهشي آزمايشگاهي موفق به بهينه‌سازي بتن‌هاي مورداستفاده در صنعت هسته‌اي شد.