به گزارش خبرنگار ایرنا هادی نقدی شامگاه یكشنبه در پنلی كه در یادواره شهدای بمباران شیمیایی حلبچه و سردشت كه در تالار مولوی دانشگاه كردستان تشكیل شده بود، افزود: یكی از دلایل این حس درماندگی كُردها، واكنش ها و در واقع سكوت جهانی نسبت به فاجعه حلبچه بود.
وی ادامه داد: دول غربی، شرقی و حتی عربی كه داعیه دار اسلامیت بودند حتی یك بیانیه در محكومیت كشتار جمعی حلبچه صادر نكردند.
وی گفت: ذهنیت كُردها پس از این فاجعه به گونه ای شد كه ممكن است به حسن نیت دیگران نیز شك كنیم.
نقدی با اشاره به آسیب های روانشناختی جنگ ها گفت: یكی از پیامدهای جنگ برای افرادی است كه در لحظه حضور دارند و پیامدهایی نیز نسلی است و در نسل های بعدی دیده می شود.
وی ادامه داد: اضطراب، افسردگی، نا امیدی، اختلالات شخصیتی پیامدهای مستقیمی است كه از بمباران شیمیایی روی می دهد.
وی تاكید كرد: هم و غم روشنفكران باید این باشد كه رسانه های بین المللی را خطاب قرار دهند و این گفت و گوهای درونی به یك گفت و گوی بین المللی تبدیل شود تا از انفال و كشتار جدیدی این بار در سوریه از سوی داعش جلوگیری شود.
عباد روحی استاد حقوق بین الملل نیز در این پنل گفت: فرانسوا آنراد یكی از فروشندگان پیش سازهای بمب شیمیایی در دادگاه لاهه هلند به معاونت در كشتار مردم عراق محكوم شد.
وی ادامه داد: در این دادگاه گروه ها و دسته هایی كه رژیم بعث از آنها به عنوان شورشی و تروریست نام می برد به عنوان گروه های مبارز معرفی شدند و استفاده از بمب شیمیایی عیله آنها كشتار جمعی خوانده شد.
وی گفت: نسل كُشی روی داده در عراق ناشی از گفتمان خود و دیگری و دولت ملت است كه از سال 1916 آغاز شده و امروز هم با حمایت از گروه هایی همچون داعش همان ژنوساید و خفه كردن دیگری ادامه دارد.
حسین محمدزاده جامعه شناس و استاد دانشگاه نیز در این پنل فاجعه حلبچه را یك كشتار مهندسی و برنامه ریزی شده نامید و گفت: رژیم بعث عراق یك معیار و خط كش به نام بعث در دست داشت و بر این اساس به تقسیم خودی و غیرخودی می پرداخت.
وی افزود: بر همین روال اگر كسی بیرون از دایره بعث بود به عنوان كسی كه مطیع نیست محسوب می شد و حذف آن روا بود.
وی اظهار كرد: بعث تفكر سنتی بود كه تكنولوژی مدرن را نیز در اختیار داشت و معترضین و متفاوتین را نابود می كرد.
وی در پایان با طرح سئوالی به پیامدهای حلبچه برای كُردها اشاره كرد و پرسید آیا این فاجعه می تواند به محور وحدتی در میان كُردها تبدیل شود.
سعید خضری نیز در این پنل به تشریح حادثه سردشت پرداخت و اظهار كرد: سردشت در سال 1366 بمباران شیمیایی شد كه در آن زمان از جمعیت 12 هزار نفری آن، هشت هزار و 25 نفر یعنی نزدیك به 70 درصد جمعیت شهر مصدوم و 113 نفر شهید شدند.
وی با اشاره به اینكه پیشتر در جنگ جهانی دوم در خط مقدم جبهه های جنگ از بمب شیمیایی استفاده شده است، گفت: سردشت نخستین شهر جهان است كه مورد حمله شیمیایی قرار می گیرد و مردم غیرمسلح هدف این بمب قرار می گیرند.
عملیات انفال، عملیاتی در سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۸۹ بود كه در جریان آن نیروهای رژیم بعث عراق بیش از 180 هزار كرد عراقی را قتل عام كردند.
بنا بر آمار تایید شده، در طی عملیات هفت ماهه انفال از فوریه تا سپتامبر ۱۹۸۸، كه تنها در استان های كركوك، دیاله، نینوا و صلاح الدین اجرا شد، بیش از سه هزار روستا نابود و بیش از 182 هزار نفر مردم بی دفاع از سوی ارتش و ماموران امنیت عراق به قتل رسیدند.
در همین راستا نیز شهرهای حلبچه، طویلا، بخش خورمال، سید صادق، پنجوین، قلعه دیزه، سنگ سر، جوارتا، قلاچولان و ماوه‌ت به تمامی ویران و از سكنه خالی گردیدند.
استفاده از اسلحه شیمیایی و كشتار حلبچه در جریان عملیات انفال روی داد.
پس از حمله ایالات متحده آمریكا به عراق و دستگیری صدام حسین و برخی از همدستانش، وی و همدستانش به جرم جنایات ضد بشری و نسل كشی كردها در دادگاه ویژهٔ جرائم سران عراق مورد محاكمه قرار گرفتند.
6108/1904
تاریخ انتشار: ۱۷ اسفند ۱۳۹۴ - ۰۰:۴۶
سنندج- ایرنا- یك استاد دانشگاه گفت: كُردها پس از فاجعه حلبچه دچار بحران هویت، احساس بی كسی و پارانویای فرهنگی شدند چون حس می كردند كنترلی بر آنچه پیرامون آنها می گذرد ندارند.