به گزارش روز دوشنبه گروه علمي ايرنا از ستاد ويژه توسعه فناوري نانو، محمد ايراني از محققان اين طرح گفت: استفاده از اين نانوحامل‌ها در فرآيند شيمي درماني، علاوه بر بهبود عملكرد درماني دارو، كاهش اثرات مخرب مصرف دارو بر بافت‌هاي سالم را در پي دارد.
وي بيان كرد: روش‌هاي مرسوم درمان بيماري سرطان به دو دسته اصلي شيمي‌درماني و پرتودرماني تقسيم مي‌شود، داروهاي مورد استفاده در فرآيند شيمي‌درماني، اثرات جانبي مخربي بر بافت‌ها و سلول‌هاي سالم بدن دارد؛ از اين رو، اخيرا تحقيقاتي در راستاي توسعه روش‌هايي موسوم به سيستم‌هاي دارورساني هوشمند انجام گرفته است.
وي گفت: اين سيستم‌ها با به كار گيري نانوحامل‌هايي، نرخ رهاسازي و مكان رهاسازي دارو را كنترل كرده و موجب افزايش قابل‌توجه بازدهي و كاهش اثرات مخرب آن‌ها مي شوند.
ايراني با اشاره به دانوروبيسين، به عنوان يك آنتي‌بيوتيك مؤثر در درمان سرطان، هدف از انجام اين طرح را سنتز يك نانوحامل كامپوزيتي مغناطيسي جهت انتقال هوشمند داروي مذكور به سلول سرطاني و رهاسازي كنترل‌شده‌ي آن عنوان كرد.
وي ادامه داد: استفاده از نانوحامل‌هاي كامپوزيتي توليد شده در اين طرح در سيستم‌هاي دارورساني، بهبود عملكرد دارويي دانوروبيسين جهت مرگ سلول‌هاي سرطاني در فرايند شيمي‌درماني سرطان خون را به دنبال دارد،همچنين سميت ايجادشده ناشي از مصرف اين دارو كاهش قابل‌توجهي خواهد داشت.
به گفته اين محقق، پلي لاتيك اسيد، نانولوله‌هاي كربني و نانوذرات اكسيد آهن، اجزاي تشكيل‌دهنده اين نانوحامل كامپوزيتي هستند، نانوذرات اكسيد آهن كه داراي خاصيت مغناطيسي هستند، در حضور ميدان مغناطيسي خارجي، نقش شناسايي سلول‌هاي سرطاني را در نانوحامل مذكور ايفا مي‌كنند، همچنين حضور نانولوله‌هاي كربني با كنترل منافذ نانويي نانوحامل، امكان بارگذاري بيشتر دارو و رهاسازي كنترل‌شده آن را فراهم مي‌آورند.
ايراني در خصوص روند سنتز اين نانوحامل‌ها افزود: در مرحله اول نانولوله‌هاي كربني چند ديواره سنتز شد، در ادامه بين نانوذرات اكسيد آهن و نانولوله‌هاي كربني در محلول پليمري پلي لاتيك اسيد پيوند برقرار شده و نانوالياف كامپوزيتي سنتز شد، سپس با بارگذاري داروي دانوروبيسين درون اين نانوالياف، نانوحامل حاوي داروي مذكور تهيه گرديد و در نهايت آزمون‌هاي مربوط به ميزان رهاسازي دارو و تأثير ميدان مغناطيسي خارجي و pH بر آن مورد بررسي قرار گرفت.
نتايج حاصل شده از آزمون‌ها، ميزان بارگذاري صددرصدي دارو و رهاسازي كنترل‌شده دارو توسط نانوحامل‌ها در طول دو هفته را نشان مي‌دهند.
افزايش ميزان مرگ سلول‌هاي سرطاني در حضور ميدان مغناطيسي خارجي و افزايش رهاسازي دارو در pH هاي اسيدي نسبت به pH هاي خنثي از ديگر نتايج ارزيابي‌هاي انجام شده هستند.
نتايج اين تحقيق در مجله International Journal of Polymeric Materials and Polymeric Biomaterials به چاپ رسيده است.
علمي (1)** 9340**2017
تاریخ انتشار: ۲۴ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۱:۴۲
تهران- ايرنا- محققان دانشگاه صنعتي اميركبير با اجراي يك طرح آزمايشگاهي، تلاش كردند با توليد نانوحامل‌هاي مغناطيسي، بازدهي فرايند شيمي‌درماني سرطان خون را افزايش دهند.