شیرزاد حسن: ادبیات كُردی نیاز به تكاپوی بیشتر دارد

به گزارش ایرنا شیرزاد كه روز سه شنبه دهم فروردین در سالن هتل لاله بانه برای بیش از یك هزار نفر از علاقه مندان به ادبیات و داستان سخن می گفت داستان گونه روایت كرد از ایدئولوژی ها بحث كرد و چنان روایتگر هزار و یكشب، اجتماع حاضر را در گیر كرد و آنها را به اهمیت ادبیات و نقش آن در توسعه و تكامل بشر فراخواند.
خالق داستان 'حه سار و سه گه كانی باوكم'،اذعان داشت كه من از راه ادبیات یادگرفته ام چگونه زیستن و انسان بودن را.
او كه بی پروا صحبت می كرد عنوان كرد: ادب امید نمی دهد، با دُگم و خودپرستی مخالف است و در راستای خودسازی بشر بسیار تاثیر گذار است.
نویسنده داستان ' ژنیك به سه ر مناره وه' تصریح كرد: ادب حوزه بی ادبی نیست و مدام پرسش ایجاد می كند.
وی ادب را دنیایی وسیع خواند و گفت: داستان هایی كه امروز در جهان خواننده بسیاری دارند به آن دلیل است كه به ناخودآگاه نفوذ كرده و كودك درون را زنده می كند.
وی عنوان كرد: هر كس ادبیات بخواند عشق را می آموزد، آنكه در راه ادبیات گام بردارد تنفر از وی دور می شود وهمه را چون خود به خویش می پندارد دوست.
او یادآور شد: ادبیات كُردی به تلاش و تكاپوی بیشتر نیاز دارد و باید نویسندگان مدام روایت كنند زیرا آن باعث زنده و پویا شدن ادبیات كُردی می شود.
روایت گر داستان های 'پیده شتی كارمامزه كوژراوه كان، خه ونی جالجالوكه كان و ژنیكی منگن' بر سر این عقیده مصر بود كه ما در زندگی، خود واقعی نیستیم بلكه همه ما نقابی بر رخسار كشیده ایم و خود واقعی را بروز نمی دهیم و این ادبیات است كه خود واقعی و ناخودآگاه را به ما نشان می دهد.
با شیرزاد حسن هم روایت شویم و در آغاز سال نو با رسانه های مكتوب آشتی كنیم، داستانی بخوانیم تا بدانیم كودك درون چه می گوید سخن وی یادم نمی رود كه بیان كرد: آنقدر با ادبیات بوده ام كه عمر 999 ساله نوح را دارم و شرح داد كه در خواندن داستان است كه دنیاها و زندگی متفاوت را تجربه خواهی كرد.
شیرزاد حسن را كه برخی با داستان های 'ته می سه ر خه ره ند، داوشه وی دابه زینی عیسا و دارشه قه كانی نیشتمان و دوا هه مین ورته ورتی من'می شناسند به گمانم اگر رگه های سیاسی جایزه نوبل ادبیات خشك و آثار وی به زبان های زنده دنیا ترجمه شود او، لایق گرفتن جایزه نوبل ادبی است.
7249
یادداشت از ابراهیم محمدحسینی