رشت - ایرنا - با توجه به فرارسیدن فصل كشاورزی، توجه به توصیه های بهداشتی و آگاهی مردم از علائم بیماری تب شالیزار ضروری است و در این میان، كشاورزان باید در انجام كشت و كار، از چكمه و دستكش استفاده كنند.

تب شالیزار ، یك بیماری میكروبی به شمار می رود كه عامل آن نوعی از باكتری‌های اسپیروكت به نام لپتوسپیرا هستند؛ این بیماری توسط آب آلوده كه معمولا از طریق ادرار حیوانات ناقل این میكروب و آب های كشاورزی آلوده می شود و توسط زخم های كوچك موجب آلودگی در فرد خواهد شد.
رئیس مركز تحقیقات گوارش و كبد دانشگاه علوم پزشكی و خدمات بهداشتی درمانی استان گیلان بر ضرورت جدی گرفتن توصیه های بهداشتی در رابطه با بیماری تب شالیزار و توجه به علائم این بیماری برای درمان بموقع تاكید كرد.
دكتر فریبرز منصور قناعی روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: در بررسی انجام گرفته در مركز تحقیقات گوارش و كبد دانشگاه علوم پزشكی گیلان، شایع ترین علت زردی در شش ماه اول سال، در این استان بیماری تب شالیزار است.
وی اظهار داشت: تب، گرفتگی عضلات، تحت تاثیر قرار گرفتن كبد و مشاهده زردی (در صورت پیشرفت) ، اختلال در سیستم انعقادی با بروز خونریزی و كاهش سطح هوشیاری ازعلائم این بیماری است.
رئیس مركز تحقیقات گوارش و كبد دانشگاه علوم پزشكی و خدمات بهداشتی درمانی استان گیلان با بیان این كه بیماری تب شالیزار در صورت پیشرفت موجب مرگ می شود، خاطرنشان كرد: این بیماری علائمی شبیه سرماخوردگی دارد كه در صورت بروز اولین علائم شامل تب، بایستی به پزشك مراجعه شود.
وی بیان داشت: شروع سریع مصرف آنتی بیوتیك در بیمار، از پیشرفت میكروب تب شالیزار جلوگیری می كند چراكه میكروب این بیماری به آنتی بیوتیك حساس است .
رئیس مركز تحقیقات گوارش و كبد دانشگاه علوم پزشكی و خدمات بهداشتی درمانی استان گیلان از كشاورزان خواست تا درمراحل انجام كار كشاورزی، از چكمه و دستكش استفاده كنند.
وی در رابطه با مرگ و میر بیماری تب شالیزار اظهار كرد: در سال 78 مرگ و میر این بیماری در گیلان زیاد بود اما طی سال های اخیر با اطلاع رسانی و ارتقاء سطح آگاهی مردم در مورد علائم بیماری و ضرورت توصیه های بهداشتی، مرگ ناشی از بیماری تب شالیزار در گیلان كاهش یافته و افراد مبتلا، در مراحل اولیه درمان می شوند.
فصل برنجكاری در استان گیلان به طور معمول از اواخر اسفندماه با آماده سازی زمین های شالیزاری آغاز می شود و پس از شخم زمین، كاشت جو ، خزانه گیری، نشاء ، وجین و در نهایت تا اواسط مردادماه، با برداشت محصول پایان می یابد.
7286 / 2007