محمدرضا اصلانی روز یكشنبه به خبرنگار معارف ایرنا گفت: سینمای ایران هیچ تاثیری در جامعه نداشته و فقط غرائز را گسترش داده و در واقع یك سینمای غریزی را شكل می دهد.
نویسنده كتاب «دگرخوانی سینمای مستند» وجود چنین سینمایی را یك خطر بزرگ برای جامعه ای دانست كه شعارش تفكر در حوزه وجود و اندیشه است.
اصلانی گفت: مردم در سینمای ما با یك پدیده مواجه هستند و تحت تاثیر آن قرار می گیرند و دوباره آن را انعكاس می دهند. یعنی این سینما مردم را به غریزی بودن و خواست های مصرفی تحریص می كند و این خواسته مصرفی در واقع یك فضای عمومی را برای مصرف این نوع فیلم ها ایجاد می كند.
كارگردان فیلم سینمایی «آتش سبز» تاكید كرد: در چنین سینمایی هیچ فضایی برای اندیشه ایجاد نمی شود، از این رو در این وضعیت نمی توان هیچ فیلمی را درباره مسائل هنری و فرهنگی تولید كرد.
وی ادامه داد: لذا همین مساله در طول سال های گذشته باعث شده تا در صد سالی كه سینما اختراع شده، اگر تمام تاریخ سینما را بگردیم، نام ایران را نمی بینیم و معتقدم منتقدین باید بگویند به تحلیل این وضعیت بپردازند.
اصلانی اضافه كرد: هرچند در 400 سال گذشته نیز در تاریخ نبوده ایم و در ذیل آن دیده شده ایم اما در طول 150 سال فعالیت های متناوب و مستمری را در حوزه سینما داشته ایم.
وی با اشاره به سهم رسانه و مطبوعات در این زمینه گفت: وقتی برنامه های تلویزیون با هر نوع سینمای فرهنگی مخالفت می كند، كاری نمی توان كرد، از این رو هیچ وقت رسانه ای در جهان اینگونه از سینمای تجاری پشتیبانی نكرده و در مقابل سینمای فرهنگی قرار نگرفته است.
سازنده مستند «جام حسنلو» برای نجات سینمای ایران از چنین وضعیتی تصریح كرد: این مساله از دبستان شروع می شود و تا دانشگاه ادامه پیدا می كند اما تاكنون در دانشگاه ها هیچ فیلمی را مورد تجزیه و تحلیل قرار نداده ایم، در حالیكه در دانشگاه هاروارد آمریكا حتی كلاس های فیزیك نانو را با فیلم آغاز می كنند.
وی افزود: در سینمای تجاری آمریكا، مساله نانو و علوم مختلف به عنوان یك مساله دراماتیك مطرح می شود نه یك امر علمی صرف و گرچه همه نهادها و مدیریت های فرهنگی در این موضوع نقش دارند اما تا زمانی كه به آن توجه نكنند، نمی توان كاری كرد.
فراهنگ ** 1003 ** 1071
تاریخ انتشار: ۱۶ خرداد ۱۳۹۵ - ۰۹:۰۰
تهران - ایرنا - كارگردان و مستندساز پیشكسوت معتقد است، وضعیت سینمای ایران به یك ورطه سطحی و روزمرگی رسیده و نهادها و مدیریت های فرهنگی نیز نمی توانند این سینما را نجات دهند.