به گزارش خبرنگار حوزه تجسمي ايرنا، نگارگري ايراني به عنوان هنري برگرفته از مفاهيمي چون تعالي روح و رسيدن به عالم معنا و جاودانگي با نگرش حقيقت گرا و هنر قدسي در سراسر دنيا شناخته شده است.
اوج شكوفايي اين هنر با ظهور پديده هاي چون كمال الدين بهزاد و رضا عباسي در عهد صفويه شكل گرفت كه بيانگر دوران طلايي آن و مايه مباهات هر ايراني است.
نگارگري مفهوم عام دارد و روش ها و سبك هاي گوناگون نقاشي ايراني را شامل مي شود، چه آنها كه در كتاب و نسخه هاي خطي صورت گرفته شامل تذهيب، تشعير، حاشيه سازي، جدول كشي، گل و مرغ و چه آنها كه بر ديوار بناها و بوم هاي ديگر انجام شده است.
در واقع نگارگري هنري است كه در آن هنرمند نگارگر آنچه را كه در پرده خيال ديده به تصوير مي كشد و در اين راه با چنگ انداختن به ريسمان الهي و بهره گيري از تعاليم اسلامي به خلق اثر هنري ايراني اسلامي مي پردازد.
از سوي ديگر، نگار در ادبيات عرفاني ما ذات باريتعالي است و در ادبيات عاشقانه نيز به معشوق مي گويند و در هنر نگارگري، خداوند، نگار حقيقي است و همه نگاه ها به اوست و او نيز در صورت هاي مختلف به جلوه گري مي پردازد.
با اين تعريف، نگارگر، تصويركننده جلوه حق است و گاهي به مقامي مي رسد كه از حق چهره مي كند و آن را چهره گشايي مي نامند.
در هنر نگارگري قرآن، اگر در راه دين قلمي زده شود و رنگ و طرحي به سفيدي كاغذ نقش ببندد همگي در ستايش آفريننده زيبايي ها است.
امير طهماسبي هنرمند نگارگر به خبرنگار ايرنا مي گويد: ايران با داشتن سوابق تصويري كهن كه مربوط به چند هزار سال پيش است، يكي از تمدن هاي بشري محسوب مي شود كه هميشه جايگاه ويژه اي در تاريخ و تمدن مختلف داشته، حال اگر با تامل بيشتر به تاريخ تصويري ايران نگاه كنيم در ابتدا شاهد جلوه گري آثار «ماني» هستيم كه به اعتقاد هنر پژوهان اولين نقاش ايراني است كه نام او بر تارك هنر اين سرزمين مي درخشد، همچنين در زمانه او شاهد خلق اولين آثار نقاشي در كتاب هستيم كه البته در قرن هاي بعدي اين هنر در ايران به اوج تعالي و بالندگي خود مي رسد.
وي ادامه مي دهد: نگارگري ايران با توجه به تاريخ و گذشته بسيار كهن خود ريشه در آثار «ماني» و حتي گذشتگان او دارد و بعد از ورود اسلام به ايران و جلوه گر شدن مباني فكري و اعتقادي جديد در زندگي انسان ها، رويكرد تازه اي پيدا مي كند و از حدود قرن سوم هجري به بعد شاهد بوجود آمدن نگاه جديدي در هنر نقاشي ايران هستيم و اين تفكر جديد زير بناي خلق آثار ارزنده نگارگران ايراني از گذشته دور تا امروز است.
طهماسبي تصريح مي كند: تفكري كه بر پايه خدامحوري و معنويت بنا شده و هنرمندان تلاش دارند با خلق عالم خيال و فضاهاي ذهني و پرهيز از طبيعت سازي و خطاهاي بصري مانند پرسپكتيو و سايه روشن دنيايي در صفحه نقاشي خلق كنند،
كه نشانه اي از بهشت موعود و عالمي دور از روابط مادي باشد، به عنوان نمونه در يك اثر نگارگري شما مي توانيد شاهد به نمايش در آمدن چند وجه از يك زمان در يك تصوير باشيد مانند به تصوير كشيدن بيرون، داخل و پشت بام يك بنا در يك زمان كه فقط مي توان با نگاهي ذهني و غير مادي آن را به تصوير كشيد.
وي مي افزايد: از ديگر ويژگي هاي نقاش ايراني، همگامي آن با ادبيات فاخر ايران است كه با اضافه شدن هنر خوشنويسي به آنها شاهد خلق كتاب هاي تصويري بسيار نفيسي در تاريخ هنر ايران هستيم. شاهنامه فردوسي و خمسه نظامي از قابل توجه ترين كتاب هايي هستند كه بارها در دوره هاي مختلف مصور شده اند.
اين هنرمند نگارگر ادامه مي دهد: هنر نگارگري ايران با گذشت قرن هاي متمادي و گذراندن فراز و نشيب هاي بسيار در دوره معاصر نيز در جامعه هنري ايران و زندگي مردم به شكل زنده و پويا احساس مي شود و هنرمندان متعهدي در اين زمينه فعال هستند، هر چند شكل ظاهري اين هنر تا حدي نسبت به گذشته تغيير كرده كه كاملا منطقي و به جا است، شاهد آن نگاه معنوي و ذهن گرا در نگارگري ايران هستيم كه ريشه در گذشته بسيار كهن اين هنر شريف دارد.
طهماسبي خاطر نشان مي كند: رويدادهايي مانند جشنواره ها و دوسالانه ها جلوه گاه بخشي از تلاش هنرمندان و استادان نگارگري ايران است و اميدوارم با تلاش و فعاليت هنرمندان و ياري مسئولان شاهد رشد و تعالي اين هنر ملي باشيم.
فراهنگ ** 9338 ** 1071
تاریخ انتشار: ۲۲ خرداد ۱۳۹۵ - ۰۸:۱۵
تهران - ايرنا - نگارگري، هنري است كه در آن هنرمند نگارگر آنچه را كه در پرده خيال ديده به تصوير مي كشد و در اين راه با بهره گيري از تعاليم اسلامي به خلق اثر هنري ايراني اسلامي مي پردازد.