نبض نامیزان محیط زیست /فاجعه مرگبار امروز و فردا

به گزارش ایرنا، آنطور كه برخی كارشناسان می گویند، پدیده های جورا جور طبیعت ازبالا رفتن دمای هوا گرفته تا گردوخاك در واقع قهر طبیعت از تبرهای بی رحمانه انسانی است كه بر پیكره روزگار فرودآمده است.
اینكه روزگاری بیشتر فضای جغرافیایی خاورمیانه پرآب و روزهای گرم سال مردم از نعمت چشمه ساران و خنكای درختان لذت می بردند حكایت از آن داشت كه دستان بشر به مرگ جلوه های طبیعی آنقدر آلوده نشده بود.
پشت كردن انسان ها به سلامت طبیعت نتیجه اش آن شد كه طبیعت هم این سال ها و روزها بی مهرها را خشمگینانه پاسخ دهد و آثار تخریب ها را به ریه های تنفسی بتاباند.
تغییر فصول و بی نظمی در بارش ها شكل دیگری از قهرطبیعت است كه این سال ها نمی توان میانگینی درست برای متوسط بارش ها در نظر گرفت و برای جغرافیای نیمه خشك و خشك كشوری مانند ایران برنامه ریزی كشت وكار كرد.
تخریب فضاهای سبز طبیعی براثر ساخت وسازها یا آتش سوزی های سهوی یا عمدی، برداشت بی رویه از منابع آبی سطحی و زیرزمینی و از همه مهمتر انتشار دود كارخانه ها و خودروها در كنار جنگ های نیابتی دشمنان فرامنطقه ای، فرزندی نامبارك به نام ریز گرد متولد كرد كه امان ازنفس ها بریده است.
اگر چه در سال های اخیر شاهد برپایی كنفرانس ها و همایش های بین المللی و منطقه ای برای نجات خاورمیانه از دست قهرطبیعت بودیم اما شاید آنچه سبب شد تا دست برتر، نتیجه نشست ها را ناكام گذارد جنگ های نیابتی است كه پشت پرده آنها اراده قدرت های فرامنطقه ای سودجو وفرصت طلب پنهان شده است.
به هرحال گرچه نمی توان جغرافیای ایران را به واسطه مجاورت با كانون های آلوده هوا جدا از پیكره خاورمیانه دانست لیكن آنچه می تواند مرهمی بر زخم های طبیعت كشورمان باشد این است كه عزم ها بر جان و دل تك تك مردم و مسئولان این دیار برای نجات طبیعت و محیط زیست كشور استوار شود.
نجات داشته های طبیعی و احیای گونه های از دست رفته جنگلی و گیاهی در كناررعایت الزامات زیست محیطی و نگاه مهربانانه به طبیعت و محیط زیست ، كمترین كاری است كه در این برهه خطرساز می تواند آرامشی نسبی به خصم طبیعت برگرداند.
به هرحال دانسته یا ندانسته ضربه های مهلكی بر پیكر محیط زیست و طبیعت كشور در ده های اخیر وارد شده كه پسامد خوبی برای نسل های حال و آینده ندارد.
امروز كرج یكی از نمونه های آلوده كشور است كه به واسطه ساخت و سازی های بی رویه از سبزینگی تهی شده و بناهای بزرگ ، موقعیت باغشهری از آن گرفته است.
منطقه ای كه در دهه های 40 و 50 از مناطق سرسبز كشور به شمار می رفت اكنون با سكونت بیش از یك میلیون و800 هزار نفر جمعیت به یكی از كانون های آلوده هوا و زمین تبدیل شده بطوریكه آلودگی هوا در برخی ماه های سال در آن از حالت اضطرار می گذرد.
اگر بارندگی سال آبی جاری را اتفاقی خوب و مبارك بدانیم ساكنان استان البرز حدود 10 سالی است كه آنچنان باید و شاید شاهد بارندگی مناسب نبوده و سال های پرآب دهه های گذشته در آن به تاریخ پیوست.
ساكنان این دیار در فصل زمستان كمتر شاهد بارش برف و قندیل های زیبای یخ در كوچه باغ های كرج هستند و بسیاری از جلوه های طبیعی آن به رویا تبدیل شده است.
خشكسالی های پیاپی كه بخشی از آن ناشی از تغییرات آب و هوایی بخشی به آلودگی های هوا نسبت داده می شود سبب خشكاندن رودخانه های فصلی و كاهش شدید عمق آب های زیر زمینی دراستان البرز شده بطوریكه دستیابی به آب از عمق حدود 10 به متری در دهه 50 به عمق بیش از 280 متری درزمان حال
رسیده است.
در كنار كم بارشی ها، حفر بی رویه صدها چاه عمیق برای مصارف كشاورزی و صنعتی از مواردی است كه دست درازی به طبیعت تخریب شده البرز را بیش از حدمتعارف رسانده و نگرانی های عمیقی در كارشناسان و آینده نگران به وجود آورده است.
به هرحال آثار تخریب ها در ایران و البرز كار را به جایی رسانده تا نبض محیط زیست نامیزان شود و فاجعه مرگبار برای حیات انسان ها، گیاهان و جانوران رقم بزند.
بسیج عمومی برای مقابله با بحران های زیست محیطی نباید به هفته ها و مناسبت های خاص موكول كرد بلكه تضمین سلامت انسانی ، گیاهی و جانوری در سرزمین زیبای ایران، مستلزم انجام طرح های ابتكاری در دوبخش اجرایی و فرهنگی است.
هرچند برای هریك از بخش های اقتصادی ، اجتماعی ، علمی و فرهنگی باید طرح های متناسب با آنها در زمان خاص عملی كرد لیكن مساله سلامت و محیط زیست موضوعی نیست كه آن را به مرور زمان سپرد.
بی شك كوتاهی در برابر خشم طبیعت آینده ای فاجعه بار برای حیات انسان ها و جانوران رقم می زند هرچند كه این خشم طبیعت اكنون درلفافه گردوخاك تپش قلب ها را به شمارش انداخته است.
15 تا 21 خردادماه هفته محیط زیست نامگذاری شده است.
6155