مشكلات بازی های المپیك برای دولت برزیل

روزنامه آمریكایی در آخرین شماره خود نوشت: تا قبل از آغاز بازی های المپیك 2016 ریو و حتی تا یكی دو روز نخست این بازی ها می شد امیدوار بود كه احتمالا شاهد یك رویداد ورزشی بی عیب و نقص و به زیبایی سازماندهی شده خواهیم بود.
اما هنوز چند روزی از آغاز این بازی ها نگذشته است، شاهد اتفاقات ریز و درشت حاشیه ای در گوشه و كنار بازی ها هستیم كه تصدیق می كند گویی هیچ مدیریت منسجم و محكمی برای رتق و فتق كلیه شئون بازی ها صورت نپذیرفته است.
از شكسته شدن مهیب پنجره اتوبوس ورزشكاران گرفته تا سبز رنگ و لجنزار شدن آب استخر ورزشگاه شنا و سرقت مسلحانه از مربیان كاروان ورزشی استرالیا و غلت خوردن قایقران بلژیك در شبكه فاضلاب شهری و تیراندازی تبهكاران به خودروی حامل افسر پلیس مامور تامین امنیت بازی ها در آلونك های حاشیه شهر ریودوژانیرو كه در اثر آن یك افسر پلیس از پای درآمد و نیز اصابت یك گلوله سرگردان به چادر مركز مطبوعاتی پیست سواركاری بازی ها، همه و همه از حوادثی هستند كه نمی توان توجیهی بر سازماندهی مطلوب بازی های ریو باشند.
اما تازه اول كار است. هنوز زخم های التیام ناپذیر، اتفاقات ناگوار و ناراحتی هایی بس بیشتر در راه است. برگزار كنندگان بازی های المپیك ریو زیر بمباران سئوالهای انتقاد آمیز پیرامون ایمنی و مناسب بودن سالن های ورزشی و راه های حمل و نقل، راهروهای پر از مشكل ورود ورزشكاران به ورزشگاه ها، آلوده بودن آب استخرهای شنا كه طی هفته گذشته آن قدر جلبكی بود كه آب سبز رنگ و غیرقابل استفاده شد و سبب شد تا برگزاركنندگان بازی ها صبح روز جمعه جلسه تمرین شناگران رشته شیرجه را لغو كنند و همچنین برخورد شدید مسئولان كشور با تظاهرات و اعتراضات سیاسی از دیگر مشكلات برزیل در مسیر برگزاری المپیك است.
برزیل كشوری است در حال توسعه است كه هرگز نباید از یك كشور در حال رشد توقع یك كشور توسعه یافته را داشت. مشكلاتی كه یك كشور درحال رشد دارد به ندرت در كشورهای ثروتمند بروز می كند. وانگهی برزیل در حال حاضر هم مشكلات خاص خود را دارد. این كشور با یك ركود سخت اقتصادی و یك بحران اقتصادی دست و پنجه نرم می كند و رئیس جمهوری آن هم در انتظار استیضاح پارلمان است.
در مقام مقایسه ای منصفانه باید اذعان كرد كه بمب گذاری كه در بازی های المپیك 1996 آتلانتا اتفاق افتاد، هنوز در برزیل اتفاق نیفتاده است و یا قتل عام ورزشكاران در بازی های المپیك 1972 مونیخ هم در این بازی ها رخ نداده است.
بسیاری از هواداران برزیلی می گویند كه این هجمه انتقادها از كیفیت برگزاری بازی ها غیرمنصفانه است و با توجه به كیفیت بالای رقابت ها و نمایش های فوق العاده زیبای ورزشكاران حاضر در بازی ها، اهمیت مسائل حاشیه ای رنگ می بازد.
اما به اعتراف جمع كثیری از كهنه كاران المپیك، ورزشكاران و تماشاگران، انبوه مشكلات ریو از همان ابتدای بازی ها آگاهی از ضعیف بودن برگزاری بازی ها را هشدار داده است. حتی هوای نسبتا گرم و مطبوع شهر ریودوژانیرو در فصل زمستان برزیل هم نتوانسته است از تلخی این مشكلات بكاهد.
از سال 2009 كه برزیل به میزبانی بازی های المپیك 2016 انتخاب شد، تمام ثروت های مالی برزیل فرو ریخت و در نتیجه بودجه مراسم افتتاحیه و سایر بخش های بازی ها به نحو چشمگیری كم شد. دقیقا در آستانه آغاز بازی ها هم كشور برزیل شاهد برپایی تظاهرات ضد دولتی در اعتراض به ماجراهای متعدد رسوایی فساد حكومتی بود كه آبروی دولت را بر باد داد.
«دیلما روسف» رئیس جمهوری به اتهام تخلف از قانون بودجه عمومی كشور كه وی آن را انكار می كند، در انتظار محاكمه استیضاح پارلمان است. روسف در مراسم افتتاحیه بازی ها شركت نكرد.
«مارك آدامز» سخنگوی كمیته بین المللی المپیك به برنامه «امروز» شبكه خبری بی بی سی گفته است: این دوره از بازی ها سخت ترین بازی هایی بوده است كه ما تا به حال داشته ایم، هم از حیث سیاسی و هم از بعد اقتصادی آن.
وی افزوده است: هفت سال قبل هنگامی كه شهر ریو به میزبانی بازی ها انتخاب شد، برزیل جزء پنج كشور جهان بود كه بالاترین تولید ناخالص داخلی را در سطح جهان داشت. اما امروز این كشور كارش به جایی رسیده كه نرخ بیكاری در آن 11 درصد است و اقتصاد هم به طور یكنواخت در حال منقبض شدن است.
افزون بر 85 هزار سرباز و مامور پلیس، وظیفه تامین امنیت بازی ها را به خصوص در اطراف ورزشگاه های بازی ها به عهده دارند. این حضور آنقدر قوی است كه گویی دهكده و سالن های بازی ها یك پادگان نظامی است.
قبل از آغاز بازی ها، «ادواردو پائس» شهردار ریودوژانیرو در ماه اوت پیش بینی كرده بود كه ریو می رود تا به امن ترین جا در جهان بدل شود.
اما شاهدیم كه چنین نیست. شنبه گذشته یك گلوله سرگردان به سقف چادر مركز رسانه ای ورزشگاه سواركاری بازی ها اصابت كرد. سه روز بعد دو پنجره اتوبوس حامل ورزشكاران بازی ها به وسیله شی مبهم شكسته شد. برگزاركنندگان ادعا كردند كه این شی یك تكه سنگ بوده است و مسافران هم ترسیدند كه این حادثه یك تیراندازی عمدی بوده باشد.
روز بعد خودروی حامل افسران پلیس كه وظیفه تامین امنیت بازی ها را به عهده داشتند به اشتباه به درون محدوده آلونك های حومه شهر ریو منحرف شد و با تیراندازی های ممتد روبرو شد و در اثر آن یك افسر پلیس كشته شد.
اتوبوس حامل خبرنگاران هم هدف تیراندازی قرار گرفت و اتوبوس مجهز به كمك های اولیه قابل دسترسی نبود و راننده هم سردرگم مانده بود و نمی دانست چه كند و آنقدر دست پاچه شده بود كه فراموش كرده بود چراغ های اتوبوس را روشن كند.
برخی باورشان این است، تا زمانی كه همه حاضران در بازی ها حقیقتا مانند یك زندانی نگهداری نشوند، امنیت شان در قبال هرگونه حادثه احتمالی تامین نخواهد شد.
حال كه مشكلات از در و دیوار بازی ها بر سر برگزاركنندگان آن آوار می شود، متولیان امر برگزاری به فكر افتاده اند راه حلی برای این كوه مشكل بیابند كه البته با حالتی فوق العاده دست پاچه و جنون آمیز.
در روز نخست بازی ها غربال گری امنیتی تماشاگران برای خروج از پارك اصلی المپیك اجرا شد و بسیاری از مردم ورزشگاه را ترك كردند و صندلی های خالی برجای ماند و كار بازرسی بدنی و وسائل تماشاگران به صورت دستی و نه الكترونیك همراه با اشعه ایكس انجام گرفت و همین امر انتقادهای فراوانی را متوجه مسئولان برگزاری بازی ها كرد و آنها متهم به عدم رعایت پروتكل های امنیتی بازی ها شدند.
صبح روز جمعه هم جلسه تمرین شیرجه به دلیل نامناسب بوده آب استخر و مرمت آن لغو شد.
اكثر ورزشاران و مربیان در قالب گروه های متعدد در برج های آپارتمانی بلندمرتبه در غرب ریو اسكان داده شده اند. آنها از بوی نامطبوع فاضلاب، آب داغ مجتمع ها، كافه تریاهای كم رونق و اطاق خواب های بسیار ساده و محقر این مجتمع ها گلایه دارند.
به طو پراكنده از ورزشكاران در دهكده بازی ها سرقت شده است. امكانات تمرین برای برخی از تیم ها نامناسب است و غذا در كافه تریای مخصوص ورزشكاران مناسب نیست و هرگز قابل مقایسه با المپیك لندن نیست.
دیگر تقریبا برای همه محرز شده است كه این بازی ها هرگز قابل قیاس با بازی های المپیك لندن و یا پكن نیست. البته در كنار همه این آوار مشكلات، این بازی ها چندان هم خالی از لطف نیست. خونگرمی و میهمان نوازی چشم نواز برزیلی ها و اشتیاق وصف ناپذیر تماشاگران برزیلی در ورزشگاه ها از جنبه های مثبت بازی ها است.
تا قبل از آغاز بازی ها بزرگ ترین تهدید بازی ها، انتشار ویروس زیكا بود كه تقریبا نه تهدید كه یك خطر به حساب می آمد. با هراس از ابتلای به این ویروس، چند تن از بزرگ ترین ورزشكاران جهان شامل چندین گلف باز حاضر به حضور در بازی ها نشدند. اما گویی فصل خنك زمستان برزیل پشه ناقل ویروس زیكا را هم كمیاب كرده است.
اطاق های دهكده بازی ها مجهز به پشه كش برقی است و ورزشكاران هم اسپرس های حشره كش در اختیار دارند و از كرم های ضد التهاب استفاده می كنند. برخی از ورزشكاران هم این اقدامات احتیاطی را محكم تر كرده اند. نظیر تیم راگبی زنان آمریكا كه نوعی لباس تنگ ضخیم به تن می كنند كه پشه قدرت نفوذ به آن را ندارد.
ورزشی**1591**1545