به گزارش ايرنا، در پيام حسين جابري انصاري كه روز پنجشنبه انتشار يافته، آمده است: دفتر زندگاني اين جهاني آيت الله سيد عبدالكريم موسوي اردبيلي در هشتم بهمن ماه هزار و سيصد و چهار در اردبيل گشوده و در سوم آذر ماه نود و پنج براي هميشه بسته شد.
وي ادامه مي دهد: آيت الله موسوي اردبيلي دانش آموخته حوزه علميه قم و نجف و از شاگردان برجسته حضرات آيات و مراجع عظام سيد حسين بروجردي، سيد ابوالقاسم خوئي، سيد محسن حكيم، سيد محمد هادي ميلاني، سيد محمد داماد، سيد محمدرضا گلپايگاني، سيد احمد خوانساري، علامه سيد محمد حسين طباطبايي و امام خميني(ره) بود و خود در دو دهه و نيم اخير عمر بابركتش از جمله مراجع عظام تقليد شد.
«آيت الله موسوي اردبيلي يكي از پانزده شخصيت برجسته عضو شوراي انقلاب اسلامي و يكي از پنج عضو موسس حزب جمهوري اسلامي (در كنار آيات سيد محمد حسيني بهشتي، سيد علي حسيني خامنه اي، اكبر هاشمي رفسنجاني و محمد جواد باهنر) بود و در دوران پس از پيروزي انقلاب اسلامي مسئوليت هاي مهمي همچون عضويت در مجلس خبرگان بررسي قانون اساسي، مجلس خبرگان بازنگري قانون اساسي، مجلس خبرگان رهبري و دادستاني كل كشور، رياست ديوانعالي، رياست قوه قضائيه و امامت جمعه موقت تهران را بعهده گرفت.»
در اين پيام با اشاره به سوابق و مسئوليت هاي آيت الله موسوي اردبيلي آمده است: اين سوابق و مسئوليت ها هر يك نشان از جايگاه بلند و شخصيت رفيع آيت الله موسوي اردبيلي در سلسله روحانيت و حوزه هاي علميه و در سياست و حكومت دوران انقلاب اسلامي ايران دارد، اما به گمان من آنچه آيت الله را از ديگر همگنانش متمايز مي كند، موسسات و نهادهاي ماندگار فرهنگي و آموزشي بنيان نهاده شده توسط او است.
جابري انصاري اضافه مي كند: آيت الله موسوي اردبيلي با تاسيس موسسه خيريه مكتب اميرالمومنين(ع) در سال هزار و سيصد و چهل و هشت يك سال پس از آغاز اقامت در تهران و مراكز ديني و فرهنگي كه از دل اين موسسه سر بر آورد به يكي از روحانيان ماندگار و صاحب اثر معاصر ايران تبديل شد كه دفتر خدمات و اثرات و باقيات صالحاتش براي هميشه مفتوح خواهد ماند.
در اين پيام تصريح شده است: علاوه بر مسجد و كانون توحيد، مجموعه مدارس مجتمع آموزشي مفيد و دانشگاه علوم انساني مفيد كه با ياد و نام عالم برجسته اسلام و تشيع حضرت شيخ مفيد، مفيد ناميده شد از جمله موسسات مذهبي، فرهنگي، آموزشي و تربيتي ماندگار ايران است كه با مديريت عاليه و تدبير آيت الله تاسيس و در طول چند دهه گذشته دانش آموختگان و فارغ التحصيلان بسيار آن در عرصه هاي مختلف كشور مشغول خدمت شده اند. آيت الله خود نيز در اين باره گفته است: 'اگر خداوند در روز قيامت از من بپرسد چه كار كردي؟ تنها چيزي كه براي من اميد بخش است، همين مدارس مفيد و دانشگاه مفيد است.'
معاون وزير امور خارجه در اين پيام ادامه مي دهد: نام آيت الله موسوي اردبيلي براي من و خانواده ام از كودكي و پيش از پيروزي انقلاب اسلامي نامي آشنا و همراه با احترام بوده است. روحاني فاضل و دوست داشتني مسجد اميرالمومنين خيابان نصرت اميرآباد تهران كه همراهي با پدر در نمازهاي جماعت و جلسات تفسير قرآنش از خاطرات زيباي كودكي من است. اين كمترين و دو تن از برادرانم محمدرضا و عليرضا در نخستين مدرسه راهنمايي مفيد (ميدان انقلاب) و برادر ديگرم محمد حسن در مدرسه راهنمايي و دبيرستان مفيد منطقه دو تهران بهترين دوران تحصيل خود را طي كرده و همچون هزاران فارغ التحصيل مفيد وامدار خرمن خير و خدمت آيت الله هستيم.
«آيت الله موسوي اردبيلي ادامه دهنده راه شيخ مفيد و ديگر عالمان راستين اسلام و تشيع و فرزند زمانه خود بود و گزافه نيست اگر او را آيت الله و سيد مفيد دوران خويش بناميم. با تسليت صميمانه درگذشت اين عالم مردمي و خدمتگزار، به روان پاك او و همه موسسان و معلمان و فارغ التحصيلان شهيد و درگذشته مفيد سلام و درود مي فرستم و از خداوند متعال براي زندگان ايشان، توفيق تداوم خدمت و راهروي در مكتب شيخ مفيد و سيد مفيد طلب مي كنم. بمنه و كرمه».
آيت الله موسوي اردبيلي كه از روز دوشنبه هفته جاري به علت عارضه قلبي و گوارشي در بيمارستان لاله تهران بستري شده بود، روز گذشته(چهارشنبه) پس از سكته مجدد قلبي و وخامت حال، جان به جان آفرين تسليم كرد.
آيت الله سيدعبدالكريم موسوي اردبيلي از مراجع تقليد، متولد سال 1304 در اردبيل است كه پس از شهادت آيت الله بهشتي از سال 1360 تا 1368 به رياست ديوان عالي كشور به عنوان عالي ترين مقام قضايي كشور رسيد.
سيام ** 9314 ** 1071 ** تنظيم كننده: داود توسلي ** انتشاردهنده: اميد غياثوند
تاریخ انتشار: ۴ آذر ۱۳۹۵ - ۰۸:۴۰
تهران - ايرنا - معاون عربي و آفريقايي وزارت امور خارجه در پيام تسليتي به مناسبت ارتحال آيت الله العظمي عبدالكريم موسوي اردبيلي اعلام كرد: ايشان ادامه دهنده راه شيخ مفيد و ديگر عالمان راستين اسلام و تشيع و فرزند زمانه خود بود.