روایت راویان خبر در پروازی بی پایان

«حادثه جانگداز سقوط هواپیما كه در آن، دهها جان عزیز و دل وفادار از جامعه رسانه ای و نظامی كشور از دست رفتند، اینجانب را نیز همانند خانواده های عزادار و عموم ملت ایران داغدار كرد. جوانان خدوم و ارزشمندی كه در این حادثه مصیبت بار، پركشیدند، خاطره های به یاد ماندنی از خدمات خود را در حافظه همكاران و آشنایان خود به جای گذاشته اند. پاداش آن تلاش های با ارزش، امروز كه ارواح آزاد شده آنان در پیشگاه پروردگار رحیم قرار گرفته، توشه گرانبهایی است كه همه به امید آن و بخاطر آن زندگی می كنیم.» گزیده ای از سخنان آیت الله خامنه ای مقام معظم رهبری در پی درگذشت فعالان رسانه ای و نظامی كشور

هواپیمای سی 130 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، پس از چندین ساعت تاخیر به دلیل نقص فنی با برخاستن از فرودگاه مهرآباد و پیمودن مسافتی كوتاه به علت وضعیت اضطراری و درخواست كاپیتان «بابك گوهری» خلبان اول هواپیما خواستار بازگشت به فرودگاه شد تا جان مسافران را نجات دهد اما این تلاش ها نتیجه بخش نبود و به هنگام نزدیك شدن به باند، هواپیما با برخورد به یك مجتمع مسكونی در منطقه آذری تهران منفجر شد و بدین شكل بیش از 100 تن از سرنشینان و خدمه پرواز، جان خود را از دست دادند و در این سقوط 67 خبرنگار، عكاس و تصویربردار رسانه های كشور به مقام شهادت نایل آمدند.

سرنشینان این هواپیما را خبرنگاران، عكاسان رسانه های مختلف و مسوولان روابط عمومی ارتش تشكیل می دادند كه برای پوشش رزمایش آبی- خاكی «عاشقان ولایت»، راهی منطقه چابهار می شدند.

درد و غم ناشی از این رخداد و شهادت فعالان عرصه خبر و كاركنان رسانه ای نیروی دریایی ارتش جمهوری باعث شد تا مجامع بین المللی، این رخداد را بدترین حادثه سال لقب دهند و اینگونه نام و یاد آنان در خاطر مردم این دیار كهن مانا و جاودان باقی ماند.

خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) نیز در این رویداد دو تن از خبرنگاران توانمند خود به نام های «سپهدار ساجدی رییسی» و «سید مهدی میرافضلی» را از دست داد. اینك به مناسبت سالروز شهادت این دو شهید والامقام، زندگی و خاطرات آنان را مرور می كنیم.

** شهید سپهدار رییسی ساجدی
سپهدار ساجدی در 1347 خورشیدی در روستای رییس كلای منطقه لفور شهرستان سوادكوه مازندران دیده بر جهان گشود و تا مقطع راهنمایی در زادگاه خویش به سر برد و سپس برای تحصیل در دوره دبیرستان به بابل رفت و با پذیرش در رشته تاریخ دانشگاه تهران به پایتخت آمد. وی با پایان تحصیل به منظور كار به خبرگزاری ایرنا رفت و فعالیت حرفه ای خویش را آغاز كرد.

سپهدار ساجدی به مدت سه سال در گروه بولتن خبری ایرنا به كار مشغول و پس از آن مسوول دفتر خبرگزاری در آستارا، گیلان، دماوند شد و سپس به عنوان خبرنگار ایرنا در دفتر ریاض عربستان فعالیت كرد. علاقه فراوان به بازتاب موضوع های اجتماعی و پیگیری مسایل جامعه از ویژگی های این خبرنگار و گزارشگر ایرنا بود و به همین دلیل بیشتر دوره خدمت خود را در عرصه اطلاع رسانی بخش اجتماعی گذراند تا آنكه در سانحه سقوط هواپیمای سی 130 به شهادت رسید.

ندا ساجدی همسر شهید سپهدار ساجدی در ارتباط با ویژگی های اخلاقی این شهید به پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا، گفت: ساجدی بسیار خوش اخلاق و خوشرو بود و از غیبت كردن پرهیز می كرد و می كوشید تا هر رفتاری را به موقع و سنجیده انجام دهد. زندگی كوتاه ما با آرامش بسیاری سپری شد. گاهی كه به وی مأموریت خارج از كشور پیشنهاد می شد، امتناع می كرد و می گفت؛ «شاید فرد با سابقه تری از من وجود داشته باشد» در پاسخ می گفتم «شاید شما را از نظر تجربه تان انتخاب كرده باشند.» عنوان می كرد:«به هر حال حاضر نیستم حق فردی ضایع شود».

وی درباره انتخاب حرفه خبرنگاری به وسیله شهید ساجدی بیان داشت: او خیلی پیشتر از آن كه وارد دنیای خبرنگاری شود به این حرفه علاقه داشت و به همین دلیل در عرصه خبر مشغول به فعالیت شد و باید دانست ساجدی در تحلیل های خبری از مهارت های خاصی برخوردار بود.

همسر شهید ساجدی در ادامه افزود: یك ماه پیش از شهادت به همراه اقوام برای دیدن پدر و مادر این شهید راهی شهرستان سوادكوه شدیم. او در مسیر راه مشغول رانندگی بود كه یك اتفاق رانندگی رخ داد و وی پس از آن گفت: «می بینید چقدر مرگ راحت است؟ آدم وقتی با خدا باشد، مرگ را راحت می بیند».

هنگام وقوع سقوط هواپیما من در راه سفر بودم كه یكی از همكاران وی با من تماس گرفت و موضوع سانحه را بیان كرد.
من همسرم را از روی دندان هایش شناختم. از خدا خواستم كه كمی از صبر حضرت زینب(س) را به من هم بدهد. آسیه دخترمان با اینكه در هنگام شهادت پدرش بسیار كوچك بود دوران سختی را سپری می كند و هنوز هم شهادت پدر را باور نكرده است.

** شهید سیدمهدی میرافضلی
سیدمهدی میرافضلی در 1347 خورشیدی در یزد متولد شد و پس از پایان تحصیلات متوسطه در ‪ ۱۳۶۸‬خورشیدی به استخدام خبرگزاری جمهوری اسلامی در آمد و از همان ابتدا در امور هنری، گرافیكی و در روابط عمومی سازمان به فعالیت پرداخت و پس از مدت كوتاهی خبرنگار و عكاسی توانا و حرفه ای شد. از یادگارهای وی مجموعه های گوناگون عكس با موضوع های مختلف به ویژه اجتماعی محسوب می شود كه بارها تجدید چاپ شده است.

سرانجام این خبرنگار توانمند به همراه سپهدار ساجدی و جمعی از نمایندگان رسانه در 15 آذر 1384 هجری خورشیدی در سانحه سقوط هواپیمای سی 130 ارتش جمهوری اسلامی ایران به شهادت رسید.

فاطمه ابوالحسنی همسر شهید سیدمهدی میرافضلی با بیان ویژگی های این شهید والامقام گفت: وی در خانواده ای مذهبی متولد شد و در خردسالی پدر خود را از دست داد و همواره به دنبال خاطره ای از پدر خویش بود، به گونه ای كه همیشه ضبط خبرنگاری و دوربین فیلمبرداری را به همراه داشت تا در این خصوص اطلاعاتی جمع آوری كند. او به صله رحم اهمیت می داد و بسیار متواضع و با ادب بود و اگر از فردی ناراحت می شد موضوع را بدون نام فرد بازگو می كرد و اگر می دید اصرار برای دانستن نام شخص وجود دارد، به طور كلی از ادامه گفت و گو خودداری می كرد.

شهید میرافضلی دوران خدمت سربازی خود را در تهران گذراند و در پی آن در 1368 خورشیدی وارد خبرگزاری جمهوری اسلامی و در بخش روابط عمومی مشغول به كار شد و همزمان كارهای گرافیكی را انجام می داد. وی همیشه با جان و دل برای انجام دادن وظایف خویش وقت می گذاشت و خدماتی را كه فراتر از امور محوله به او بود، انجام می داد.

ابوالحسنی با اشاره به چگونگی ارتباط و رفتار این شهید با فرزندان خود بیان داشت: شهید میرافضلی بی نهایت فرزندانش را دوست داشت و روابط بسیار گرمی با آنها برقرار می كرد. همیشه با غرور خاصی دخترمان را «زینب السادات» نام می برد و حتی اسم زینب را خودش در شناسنامه با خط زیبای خویش نوشت. برای رعایت نظم و خواندن نماز خیلی به او تاكید می كرد. پسرم، سیدعلی وقتی دوسال و نیم داشت روزانه چندین بار به پدرش زنگ می زد و با زبان كودكانه با وی صحبت می كرد اما در كودكی از نوازش های پدرانه محروم شد. پس از شهادتش برای بچه ها دوره بسیار سختی بود، به خصوص زینب كه بیشتر با او خاطره داشت.

وی درباره فعالیت های شهید میرافضلی اظهار كرد:‌ او رشته كارگردانی را در منطقه باغ فردوس خواند و در این حرفه تبحر داشت. در زمینه نقاشی و خطاطی توانا بود و در زمینه گرافیك هم فعالیت داشت و در این حوزه به برپایی نمایشگاهی اقدام كرد.
نماد كبوتر در كارهای وی همیشه دیده می شد، پس از شهادتش دریافتم، این كبوترها همان سرنشینان هواپیمای سی 130 هستند كه در راه محبوب خویش به شهادت رسیدند.

شهیدمیرافضلی احساس مسوولیت بالایی داشت و هر كاری كه به او محول می شد خوب و كامل انجام می داد. بارها وی را در برنامه های مختلف خبری به عنوان عكاس و فیلمبردار دیده بودم، گر چه این امور ماهیت و محتوای كاری متفاوتی دارند و كمتر خبرنگاری است كه عكاس و فیلمبردار هم باشد.

ابوالحسنی در پایان گفت: شب قبل از پرواز خیلی دیر آمد و گفت كه برایش ماموریت ناگهانی پیش آمده است و به جای فرد دیگری باید برود. فردای آن روز با تماس یكی از آشنایان متوجه شدم كه هواپیمایی در تهران دچار سانحه شده است و با شنیدن این خبر به همكاران شهید میرافضلی زنگ زدم اما هیچ كدام پاسخ درستی نمی دادند تا آن كه یكی از همكاران وی گفت: «آقای میرافضلی میان افراد بوده اند اما همراه با 12 تن دیگر در این سانحه زخمی شده اند و گفتند آماده شوید ما می آییم دنبالتان و با هم به بیمارستان می رویم كه شما را ببیند تا خوشحال شود.»

پس از مدتی از طرف سازمان خبرگزاری چند ماشین به دنبال ما آمد. یكی از همكاران او به من عنوان كرد: «من نمی خواهم به شما دروغ بگویم و دلتان را خوش كنم، فكر كنم میرافضلی در سانحه فوت كرده و شهید شده است.» این طور بود كه از خبر شهادت وی مطلع شدم. برخی مواقع در خانه بوی عطری را كه استفاده می كرد من و بچه ها حس می كنیم و باور داریم كه او هنوز حضور دارد.

*گروه اطلاع رسانی
خبرنگار: مریم همتی**انتشار دهنده: شهربانو جمعه
**پژوهشم 9117**2002**9131
*ایرنا مقاله كانالی برای انعكاس مقاله های اندیشكده ها- پژوهشكده ها- دانشكده ها- مراكز تحقیقاتی و رسانه های ایران و جهان*