تاریخ انتشار: ۱۲ دی ۱۳۹۵ - ۱۰:۲۹

تهران - ایرنا - معمولا خودش را بهتر از دیگران می داند وقتی كوچكترین انتقادی می كنی برآشفته می شود؛ همكارانش را با این رفتار و حرف‌هایش كلافه می كند چون مدعی است از همه بهتر بوده و هیج ایرادی ندارد.

بطور مثال گاهی كه سخن از تعریف از یك شغل، اثر هنری و دستاوردی می شود، افرادی هستند كه دربرابر این تعریف ها موضع منفی می گیرند و ضمن ردكردن سخنان ستایش آمیز، گفته هایی احساساتی علیه اثر یا پدیدآورنده آن بیان می كنند.
كارشناسان علم روانشناسی بر این امر تاكید دارند كه خودشیفتگی رابطه مستقیمی با اعتماد به نفس دارد و احترام به خود برای سلامت روان افراد مفید است و بخشی از اعتماد به نفس كه در قالب آن، فرد به خود علاقه دارد قابل قبول است و مفهوم و میزان خودشیفتگی را مثلا نمی توان در ایران و آمریكا با یكدیگر مقایسه كرد.
كارشناسان معتقدند: اگر خودشیفتگی به سطحی برسد كه مانع از دیدن توانایی ها و عملكرد مثبت دیگران شود فرد دچار اختلال است.

** احترام به خودمان خوب است، نقد ناپذیری بد
مهدی ملك محمدی روانشناس در این باره به خبرنگار ایرنا‌ گفت: احترام به خود ضرورت سلامت روان است اما اگر نیازبه تعریف كرد دیگران از خودمان را احساس كنیم و از نقد دیگران بترسیم دچار خودشیفتگی شدیم.
وی با تایید این كه بسیاری از مردم دچار خودشیفتگی هستند،‌ گفت: علت این موضوع فرهنگی است در حالی كه در گذشته افراد از دوست داشتن خود منع می شدند با تغییرات اجتماعی و آموزه های جدید روانشناسی غربی كنونی اهمیت دادن به خود بیش از دیگران اهمیت پیدا كرده و پررنگ شده است.
وی افزود: بارها شده در جمعی كه نباید از خودمان تعریف كنیم،‌ تعریف كردیم و در مجلسی كه باید از خودمان تعریف نكنیم به اشتباه تعریف كردیم و بارها حسرت خوردیم كه چرا از خود تعریف نكردیم و بارها پشمان شدیم چرا تعریف كردیم.

** خودشیفتگی مانع رشد است
وی با بیان این كه در فرهنگ آمریكایی فردگرایی ارزشمند است ‌گفت: در این فرهنگ خودشیفتگی سبب زیر پا گذاشتن قوانین نمی شود و البته بیش از میزان نیز افزایش پیدا نمی كند.
وی افزود: در ایران برخی تصور می كنند خودشان در نقطه مثبت و درست قرار دارند و دیگران در مقابل آنها‌ و این اتفاق نقطه آغاز خشونت است. در این شرایط فرد حاضر به شنیدن هیچ گونه انتقادی نیست و نسبت به منتقدان بی اعتنایی می كند.

** خودشیفتگی مسری است
این روانشناس با اشاره به این كه خودشیفتگی مسری است،‌ گفت: رانندگی در ایران موید این موضوع است مردها تصور می كنند جنس قویتر و بهتر هستند و نسبت به زنان مثلا رانندگان بهتری هستند و این آغاز گر خشونت جنسی در میان افراد جامعه است.
ملك محمدی گفت: در این شرایط اگر مدیریت مجموعه به آقایی سپرده شود امكان افزایش خشونت افزایش پیدا می كند.
وی با تاكید بر این كه آموزش و پرورش می تواند احترام به خود را به دانش آموزان آموزش دهد،‌ گفت: در مدارس باید به دانش آموزان، آموزش دهند در حین احترام به خود باید به دیگران هم احترام بگذارند.

** خودشیفته ها اعتماد به نفس ندارند
وی با تاكید بر این كه افراد خودشیفته در جنگ درونی با خودشان هستند، گفت: ترس خودشیفته‌ها این است كه دیگران به این ناسازگاری درونی آن ها پی ببرند و برای همین خودشان را در لایه ای از تكبر محفوظ می كنند تا دیگران متوجه نداشتن اعتماد به نفس آنها نشوند.
وی سرانجام پدیده خودشیفتگی را رشد نكردن جامعه می داند و معتقد است: در این جوامع همكاری شكل نمی گیرد و در نتیجه توسعه امكان پذیر نیست.
خودشیفتگی كه گاهی آمیخته با حسادت می شود، راه را بر انتقاد می بندد و بسته شدن راه انتقاد به معنای ركود در جامعه است و این ركود نهایتا بالندگی را از جامعه می گیرد.

** **والدین خودشیفتگی را به فرزندانشان ارث می دهند
ژیلا آهنگرزاده روانشناس بالینی نیز در زمینه به خبرنگار ایرنا گفت: در اختلال شخصیتی خودشیفتگی فرد خود را با لیاقت تر و توانا تر از دیگران می داند.
وی با اشاره به توجه بیش از حد والدین به فرزندانشان گفت: امروزه آنچه شاهد هستیم این است كه پدر و مادرها فرزندانشان را به كلاس های مختلفی چون،‌انگلیسی، فرانسه ، ارگ ،‌ گیتار، فوتبال،‌ تنیس و شنا می فرستند.
وی در این باره افزود: این موضوع سبب می شود والدین تصور كنند فرزندشان استعداد خاصی دارند و این موضوع به فرزندشان نیز منتقل می شود.
این روانشناس گفت: تعریف و تمجید بیش از حد والدین از فرزندان درباره استعدادها و زیبایی هایش سبب می شود فرد تصوری اشتباه از خودش پیدا كند.

** خودشیفته دیگران را قدر دان نمی دانند
وی افزود: هرچقدر دیگران از فردی كه دچار اختلال خودشیفتگی شده مثلا درمورد كاری كه انجام داده سپاسگذاری كنند وی این میزان را ناكافی و كم تصور می كند و مدعی است دیگران قدر زحمات و توانایی های وی را نمی دانند.
این متخصص سلامت روان با تاكید بر این كه خودشیفته ها علاقه‌ای به حضور در فعالیت های گروهی و جمعی را ندارند،‌ گفت: شیفتگی به خود سبب می شود دیگران ارزشی برای فرد نداشته باشند.
آهنگرزاده افزود: افرادی كه دچار این اختلال هستند تاب و تحمل انتقاد كردن دیگران از خودش را ندارد و ادعا دارد از دیگران بهتر است و هیچ نقد و ایرادی به آنها وارد نیست.
وی افزود : این افراد به دلیل مشكلات بین فردی كه برایشان به وجود می آید از دیگران فاصله می گیرند و دچار افسردگی می شوند.
وی با بیان این كه این اختلال‌ های شخصیتی را درمان قطعی ندارد و تنها می توان آن را كنترل كرد و گفت: بحران اصلی این افراد در دوران میانسالی و سالمندی است.

**خودشیفته ها تجربه ای از امور لذت بخش زندگی ندارند
وی در این باره افزود: این افراد به این خاطر كه تمام مدت درگیری ذهنی دارند از امور لذت بخش زندگی همچون دوستی با دیگران، طبیعت محروم هستند و این یكی دیگر از دلایل افسردگی است.
آهنگرزاده تصریح كرد :نبود ساختارها مناسب برای كسب موفقیت سبب می شود افراد در ذهنشان درگیر شوند و چون در عالم واقعی امكان كسب موفقیت را ندارند در ذهنشان توهم موفقیت ایجاد شود.
اجتمام**3377** 1569
گزارشگر: سمانه زین العابدین **انتشار: علی حبیبی