مصائب تغییر جنیست؛ تغییری برای رهایی

آنان در طول عمر خود باچالش های متفاوتی دست و پنجه نرم می كنند و اختلال ایجاد شده در خلقت این افراد بر تمام ابعاد زندگی آنها تاثیر می گذارد. جنس انسان در ثانیه نخست از بسته شدن نطفه مشخص می شود كه مذكر است یا مونث اما جنس با جنسیت متفاوت است و فرایندهای ایجاد این دو به طور كامل با هم فرق دارند.
نه فقط جنس بدنی افراد بلكه این شناخت از جنسیت خود است كه برای یك فرد، زن بودن یا مرد بودنش را مشخص می كند. در شناختی كه افراد تراجنس از جنسیت خود دارند با جنس ظاهری و بدنی شان تضاد كامل وجود دارد. به گونه ای كه یك فرد با ظاهری كاملا مردانه باور دارد كه زن است و جسم او با خود واقعی او منطبق نیست. بنابراین آنچه در این میان مهم است جنس ظاهری افراد نیست بلكه شناختی است كه یك فرد از جنسیت واقعی خود دارد.
گروه هایی كه اختلال های هویت جنسی دارند بسیار متفاوتند و به عنوان مثال افراد همجنسگرا (هموسكشوال) تنها در یك مورد از عناصر تشكیل دهنده جنسیت خود دچار اختلال هستند. آنها فقط واژگونی در جاذبه دارند؛ اما هویت جنسی خودشان را همان جنس بدنی خود می دانند. فرق تراجنسی ها با دیگر گروه های اختلال جنسیتی در اینجاست و این فرق بسیار مهم است.
این اختلال ممكن است با زمینه های ژنتیك یا به دلیل عوامل ناشناخته در زندگی رحمی و جنینی باشد كه به قرار گرفتن یك مغز متفاوت با پیكر، درون جمجمه فرد منجر می شوند.
بی شك تراجنسی ها در طول عمر خود با چالش های متفاوتی دست و پنجه نرم می كنند و اختلال ایجاد شده در خلقت این افراد بر تمام ابعاد زندگی آنها از جمله ابعاد عاطفی و روانی و دیگر شئون زندگی شان تاثیرگذار خواهد بود و سرانجام تصمیم به تغییر جنسیت می گیرند.

**ملال جنسیتی یا آشفتگی جنسیتی
در دنیا علومی مثل روانشناسی منابع و مرجع خاص خود را دارند و در این منابع این بیماری، اختلال هویت جنسی معرفی شده بود. از آنجا كه كلیه علوم با پیشرفت وآگاهی های جدید، تغییر و به روز رسانی می شوند، در جدیدترین اصلاحیه منابع این ابتلاء با نام «ملال جنسیتی» یا آشفتگی جنسیتی معرفی شده است.

**فتوا و نظر مراجع دین در مورد تغییر جنسیت
تغییر جنسیت در ایران مجاز است از دهه 1360 فتوای امام خمینی (ره) كه عمل جراحی تغییر جنسیت برای مریم خاتون ملك‌آرا را مجاز دانست، تاثیر پایداری بر جا گذاشت و اكنون ایران به صورت كشوری پیشگام در عمل جراحی برای تغییر جنسیت درآمده ‌است.
از اولین فقیهان شیعه كه با این موضوع روبه‌رو شد و به بحث علمی و استنباط و فتوا پرداخت، امام خمینی بود كه در سال 1343 در اثر فقهی خویش 'تحریرالوسیله' این موضوع را ذیل عنوان مسائل مستحدثه به استنباط نشست و در ضمن 10مسئله، جوانب مختلف این موضوع را به بحث و بررسی گرفت و به روا بودن اصل تغییر جنسیت فتوا داد.
پس از این فتوا، موضوع تغییر جنسیت در قلمرو مسائل نو در فقه اسلامی شیعی جای گرفت، البته اظهار نظر از سوی فقها درباره آن همچنان مسكوت بود، تا اینكه فریدون ملك‌آرا در سال 1364 نزد امام خمینی رفت و با بیان این استدلال كه از نظر روانی خود را یك زن می‌داند، از ایشان برای تغییر جنسیت كسب تكلیف كرد و امام خمینی پس از تایید پزشكان متخصص، به او اجازه چنین كاری را داد و از آن پس مساله تغییر جنسیت از نظر حقوقی و فقهی در كشور تسهیل شد و باب گفت و گوی حقوقی و فقهی درباره آن باز شد.
همچنین پاسخ های استفتاء از رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره تغییر جنسیت به شرح ذیل است:
* برخی افراد در ظاهر مذكر هستند، ولی از جهات روحی و روانی ویژگی‌های جنس مونت را دارند و تمایلات جنسی زنان در آنان به طور كامل وجود دارد و اگر مبادرت به تغییر جنسیت نكنند به فساد می‌افتند. آیا معالجه آنان از طریق انجام عمل جراحی جایز است؟
- پاسخ: عمل جراحی مذكور برای كشف و آشكار كردن واقعیت جنسی آنان اشكال ندارد، به شرطی كه این كار مستلزم فعل حرام و ترتب مفسده‌ای نباشد.
* انجام عمل جراحی برای الحاق فرد خنثی به زن یا مرد چه حكمی دارد؟
- پاسخ: این كار فی‌نفسه اشكال ندارد، ولی واجب است از مقدمات حرام پرهیز شود

**طوری بنویسید كه كسی ما را نشناسد
19 ساله است، سفیدرو با جثه ای ریزه با صدا و ظاهری كاملا دخترانه، دست ها و پای كوچك، به ظاهرش كه خوب نگاه می كنی، اصلا تصورش را نمی كنی كه روزی ظاهرش پسرانه شود، بی قرار و ناآرام است،گاهی روی صندلی می نشیند، گاهی در راهرو قدم می زند و كاملا می شود از رفتارش سرگردانی اش را متوجه شد.
وقتی از او می خواهم چند كلمه ای را با هم صحبت كنیم با نگاهی عمیق و پر از هزاران سئوال، بی پاسخ رو بر می گرداند، تمایلی به هم صحبتی ندارد، من هم اصرار نمی كنم و در گوشه ای، فقط نگاهش می كنم، طوری كه نگاهم آزارش ندهد، خانمی كه همراش است و حدود 45 سال سن دارد به نظر می رسد كه مادرش باشد از او ناآرام تر است، این بار سر صحبت را با مادرش بازمی كنم، ابتدا او هم مقاومت می كند، بعد وقتی به او می گویم می خواهم گزارش را آماده كنم و امثال دختر شما زیاد هستند و با چندین نفر دیگر هم در این خصوص صحبت كرده ام، كمی آرام تر می شود و خیلی آرام می گوید طوری بنویسید كه كسی ما را نشناسد، و من هم قول می دهم كه رسم امانتداری را رعایت كنم.
مادر می گوید یك پسر بزرگتر از این دختر دارم كه حدود 6سال باهم اختلاف سنی دارند، راستش را بگم از همان اول كه این بچه خودش را شناخت تمایل بیشتری به طرف پسرها و بازی با آنها را داشت، تصور من بر این بود به دلیل بازی با برادرش و همین طور شاید توجه بیشتر به برادرش باعث شده كه به این سمت تمایل داشته باشد، بازی هایش پسرانه بود بیشتر هم لباس های پسرانه را ترجیح می داد.
این مادر با نگاهی اندوهگین و با صدایی بغض آلود به گوشه دیگری از زندگی اش اشاره كرد و گفت: شوهرم آدم بی مسئولیت و خوش گذارانی است و تعهدی به زندگی ندارد و كم و بیش هم گرفتار مواد مخدر است و خیلی هم به سلامت خانواده پایبند نیست و علاوه بر اینكه شكاك است، احساس می كنم پای زن دیگری هم در زندگی مان باز است، بسیار خرافاتی است و عقاید خاصی دارد، به وجود زن و دختر در خانواده اهمیت نمی دهد، از آنهاست كه به زن به چشم یك ابزار نگاه می كند و به وضوح بین دختر و پسرم فرق می گذارد، بارها كارمان به متاركه كشیده شده، اما به خاطر بچه ها طاقت آوردم، تابچه ها بزرگ شوند، به اینجا كه می رسد، بغضش می تركد و اشك مثل رودخانه خروشان از چشمانش جاری می شود و بریده بریده می گوید، حالا كه دخترم گرفتار شده و در برزخی گیركرده كه روان ما و خودش را به هم ریخته، خودم و شوهرم را مقصر می دانم، كه شاید نوع رفتارتبعض آمیز ما باعث شده كه دخترم حس مردانگی داشته باشد، هر روز به خودم نهیب می زنم، شاید او با این رفتار فكر می كند، اگر پسر باشد شاید مثل برادرش در خانواده بیشتر مطرح است و فردا هم مثل من اجیر و بنده شوهرش نمی شود.

**اگر تغییر جنسیت ندهد خودش را خواهد كشت
سرش را بین دست هایش گرفته و هق هق گریه می كند و در حالی كه اشكش را پاك می كند، می گوید خدایا زندگی بچه ام فنا شده، حالا او نه دختر است و نه پسر، تصمیم قاطع گرفته، می گوید اگر عمل نكند و پسر نشود خودش را خواهد كشت، یكی دوبار هم اقدام كرده كه موفق نبوده است، من گیر افتادم و نمی دانم كدام شرایط برایش بهتر است، دختر بماند یا پسر شود.
این مادر ادامه می دهد: الان تمام رفتار های یك دختر و اندام های دخترانه را دارد، خدایا اگر عملش هم كنیم او كه واقعا پسر نمی شود، فقط در ظاهر پسر می شود، حالا دیگر صورتش سرخ سرخ شده، می گوید گیر افتادم، واقعا برزخ عجیبی است كه تا نمیرم از آن رهایی ندارم.

**از وضع خودم خسته شده ام
با اشك های مادر، دختر كه برای گرفتن مجوز های لازم برای تغییر جنسیت آمده، اشك در چشمان او هم جمع شده، آرام به من می گوید، خوب شد كه اشكش را درآوردی، چرا نمی گذاری بروی، من هم با عذرخواهی مكرر می گویم منظوری نداشتم، خب حرفه من این است و شاید با تهیه این گزارش كمكی به امثال شما كرده باشیم، بالحنی ناراحت و سرشار از عصبانییت می گوید، من هم از این وضع خسته شده ام، دخترم مشكل دارم و می دانم پسر هم بشوم بازهم مشكل دارم، اما دوست دارم پسر شوم و تصمیمم را گرفته ام.

** از اینكه فكر می كنم منزوی می شوم زجر می كشم
در پاسخ به سئوالم كه چقدر تصمیمش جدی است؟ می گوید: الان بیش از دو سال است كه هم به فكرش هستم و هم برای این كاراقدام كرده ام، اما آنچه مرا نگران می كند، برخورد و پذیرش جامعه و خانواده و اطرافیانم در قالب شخصیت جدید من است، من از اینكه فكر می كنم منزوی می شوم، زجر می كشم و قصد دارم بعد از عمل اگر بتوانم در قالب پسرانه پول تهیه كنم به خارج بروم.
وی ادامه می دهد، به یكی از ایرانی هایی كه اكنون در لندن است صحبت كرده ام بر عكس من پسر بود، الان دختر شده می گوید عمل ظاهری انجام داده است و اكنون دختر شده اما تمام اندام ها پسرانه خود را دارد و در حقیقت كاركرد هردو جنس را هم دارد و اما من تصور می كنم، اگر به خارج بروم از نگاه های گزنده جامعه رهایی می یابم و حداقل شاید كسی از گذشته من با خبر نباشد و راحت با دیگران ارتباط اجتماعی داشته باشم.

**مردد هستم كه تغییر جنسیت بدهم یا نه؟
(ع. ق) كه ظاهری كاملا مردانه دارد نیز گفت: 48سال دارم و حدود 12 سال است از همسرم جدا شده ام 5 سال باهم زندگی كردیم، بعد این همه سال هنور مردد هستم به دنبال تغییر جنسیت باشم یا نه، چیزی كه مرا آزار می دهد این است كه در آینده نیز كاركرد آن جنس را هم نخواهم داشت و این عملی است كه دائم من بین مرد بودن یا زن بودن در یك تناقض به سر می برم، بارها برای این تغییر اقدام كرده و تصمیم گرفته ام، اما بازهم پشیمان هستم و دلیلش هم این است می گویم، شاید شرایط در ظاهر مردانه من بیشتر مورد قبول جامعه و اطرافیان باشد و جامعه نیز از پذیرفتن مردی كه زن شده است ،شانه خالی می كند و همچنان این درماندگاری بر من مستولی است.

**نه از ظاهر اولیه خود راضی بودم و نه از ظاهر جدید خود راضی هستم
مریم كه چند سال است كه با ظاهری زنانه زندگی می كند و با عمل جراحی این ظاهر را پیدا كرده است می گوید: هنوز كه ظاهری مردانه داشتم و هر روز فكر اینكه ظاهری زنانه داشته باشم، مثل خوره به جانم افتاده بود و با تهدید به خودكشی رضایت خانواده ام را جلب كردم و با تحمیل هزینه زیادی به آنها این كار را انجام داده ام و فكر می كردم با انجام این كار رهایی خواهم یافت و با ظاهر جدید زندگی جدیدی را آغاز می كنم و از این بحران هویتی و شخصیتی نجات یابم.
وی تاكید كرد: بعد از عمل در محله ای كه زندگی می كردم انگشت نمای این و آن شدم، عرصه برایم تنگ شده بود، برای رهایی محل زندگی ام را عوض كردم و جایی رفتیم كه دیگر كسی مرا نشناسد و از گذشته من چیزی نداند ولی غافل از اینكه من از خودم فرار می كردم و بعد از مدت كوتاهی دوباره رنجیده خاطر شدم و حالا احساس می كردم، دیگر هیچ چیز مرا راضی نمی كند نه با ظاهر اولیه ام راحت بودم و نه با ظاهر جدیدم، چند بار دست به خود كشی زدم اما نجات یافتم و هنوز هم مشكل دارم و نمی دانم چه كاركنم، با هیچ كسی راحت نیستم، همیشه در عمق نگاه مادرم غم و اندوه او را می خوانم و هم از كرده خود پشیمانم و هم از ظاهر اولیه خود نگران، برزخی است كه درآن گیر كرده ام.

**این افراد اختلال جنسیتی دارند
رئیس انجمن مددكاران اجتماعی ایران گفت: موضوع این افراد اختلال جنسیتی است و یك بیماری است كه كمتر راجع به آن صحبت شده است و این افراد نباید با همجنس بازان اشتباه گرفته شوند، این افراد خصوصیات بیرونی و درونی شان باهم متفاوت است.
سیدحسن موسوی چلك افزود: در گذشته حتی نگاه نظام وظیفه به این گروه از افراد، یك نگاه مفسد و منحرف بود، در حالی كه این افراد اختلال یا بیماری دارند كه فقط هم خاص كشور ما نیست، اختلالی كه باید درمان شود نه فقط ازطریق جنسی.
وی خاطر نشان كرد: در بخش درمان مثل همه جا وزارت بهداشت مسئولیت دارد، در سال 1382 یا 83 زمانی كه در سازمان برنامه و بودجه بودم و گزارشی از ریاست جمهوری رسیده بود و وزارت بهداشت اعلام كرده بود كه به دلیل تعداد كم این افراد نمی تواند كاری كند.
موسوی چلك گفت: درسال 84 یا 85 بود كه 20 میلیون تومان برای این افراد اختصاص یافت و در سال 86 هم 600میلیون تومان مستقیم برای درمان این گونه افراد پیش بینی شد و باكمك های جانبی این رقم بیش از اینها هم شد و بهزیستی هم بحث های حمایتی را مطرح كرد.
وی با بیان اینكه این افراد از جسم شان و روحشان ناراضی هستند، تصریح كرد: چون اینها همیشه یك تضاد بین روان و جسم را دارند.
موسوی چلك تاكید كرد: ما برای مدت ها بود كه برای این افراد برنامه ای مشخص نداشتیم، این افراد برای درمان این اختلال خود به خارج كشور سفر می كردند و سازمان بهزیستی كمك كرد كه این افراد را نباید همجنس باز فرض كرد و به این ترتیب توجه به این افراد بیشتر شد و تقریبا نگاه ها هم از همجنس بازی دیگر كمترشد.
وی در خصوص مشكلات این افراد گفت: در مدارك سربازی این افراد واژه بیمار روانی نوشته می شد كه دیگر این افراد نمی توانستند استخدام شوند و به همین دلیل در جلسه ای كه با نیروی انتظامی برگزار شد در خصوص حق اجتماعی این افراد، قرار شد چیزی مثل بیماری غدد نوشته شود تا برای آنها مشكلی ایجاد نكند.

** جامعه و خانواده پذیرش درستی از این افراد ندارد
موسوی چلك گفت: جامعه و حتی خانواده پذیرش درستی از این افراد ندارد و گاهی به آنها انگ هایی می زنند.
وی در خصوص تغییر جنسیت این افراد گفت: فرآیند این تغییر كار راحتی نیست و مجوزهای لازم از طریق پزشكی قانونی داده می شود و شناخت نسبت به این افراد نه تنها در افكار عمومی و خانواده بلكه گروه های تخصصی مرتبط هم كم است، اگرچه پذیرش این افراد سخت است اما شناخت نسبت به اینها ر ا باید بیشتر كرد تا پذیرش آنها نیز بیشتر شود.
رئیس انجمن مددكاران اجتماعی ایران افزود: این افراد باید تحت نظر، توجه و حمایت های روانی و اجتماعی قبل، حین و بعد از عمل جراحی قرار بگیرند تا اشتغال آنها دچار مشكل نشود.
وی با بیان اینكه ایران در پذیرش و حمایت های بحث های مربوط به این افراد كه دارای اختلال جنسیتی هستند از كشورهای پیشرو است، گفت: به عنوان مثال در ثبت احوال وقتی این افراد تغییر جنسیت می دهند فقط در توضیخات شناسنامه نام جدید آنها ذكرمی شود. نام سابق آنها قید نمی شود و همچنین نیرو انتظامی هم در موضوعات نظارت های شهری همكاری خوبی در این زمینه دارد و می توان گفت، در حال حاضر عرصه برای این افراد تنگ نیست اما آنچه مهم است بیشتر پذیرش عرصه های اجتماعی و خانوادگی این افراد است كه آنها منزوی نشوند.
وی در خصوص موضوعات حمایتی از این افراد خاطرنشان كرد: اینكه پذیرفته شد عمل جراحی این افراد در ردیف اعمال زیبایی نباشد، خوب شد اما اینكه چه اندازه تحت پوشش بیمه هاست اطلاعی ندارم.
موسوی چلك در خصوص سر خوردگی و نارضایتی این افراد نیز گفت: نرخ خودكشی در این افراد بالاست، اما در ایران نسبت به برخی كشور های دیگر این نرح پایین تراست و كمتر هم گزارش شده است.
وی در خصوص اینكه نحوه زندگی و ذهنیت ها چقدر می تواند در نارضایتی های فرد در مورد جنسیتش تاثیر داشته باشد،گفت: ذهنیت افراد و همین طور موضوعات تربیتی می تواند ناخود آگاه این موضوع را تشدید كند، اما به عنوان تنها عوامل مطرح نیستند.
وی تاكیدكرد: در جوامع مختلف بسته به نوع فرهنگ و قوانین هر جامعه پذیرش و حمایت ها یا طرد كردن های مختلفی از سوی افراد را شاهد هستیم، اما مهم این است كه این بحث یك واقعیت است و شرایط اجتماعی در برخورد و پذیرش آن بسیار مهم است.
رئیس انجمن مددكاران اجتماعی ایران گفت: افراد دارای اختلال جنسیتی شهروندان ما هستند، آنچنان كه ممكن است ما هم یك نوع اختلال داشته باشیم آنها نیز این اختلال را دارند و نباید بری داشتن این چنین اختلالی آنها از حقوق شهروندی خود محروم شوند.
وی تصریح كرد: این گروه از شهروندان در ایجاد این اختلال هیچ نقشی داشته اند و باید آنها را بپذیریم و هرچه نگاه جامعه به آنها بهتر باید باشد كار در پذیرش آنها نیز راحت تر خواهد شد.
موسوی چلك افزود: طرد این افراد توسط جامعه، خانواده و همین طور خودشان هیچ كمكی به آنها نخواهد كرد، بلكه این افراد ابتدا باید خودشان شرایط خودشان را بپذیرند و بعد خانواده و جامعه آنها را بپذیرند.

**بعد از گرفتن حكم از مقام قضایی برای تغییر شناسنامه به ثبت احوال مراجعه می كنند
معاون امور اسناد هویتی سازمان ثبت احوال كشور گفت: افرادی كه دارای اختلال جنسیتی هستند بعد از گرفتن حكم از مقام قضایی برای تغییر شناسنامه به ثبت احوال مراجعه می كنند.
احسان پورمنتی افزود: این افراد بعد از گرفتن حكم ازمقام قضایی با در دست داشتن دادنامه اجازه تغییر جنسیت به ثبت احوال مراجعه می كنند و بر اساس دادنامه سند هویتی آنها در ثبت احوال با توضیخات جدید لحاظ خواهد شد.
وی كه اعتقاد دارد كه نباید برای این افراد تغییر جنسیت را به كار برد و به جای آن بهتر است اصلاح جنسیتی برای آنها مورد استفاده قرار گیرد، تاكیدكرد: برای این افراد شناسنامه جدید با مشخصات جدید صادر خواهد شد.
پورمنتی گفت: در صفحه توضیحات شناسنامه این افراد فقط نام جدید آنها بدون قید نام گذشته آنها آورده می شود.
وی اعلام كرد: این افراد كه بالای 18 سال باشند می توانند خودشان برای لحاظ كردن این تغییرات به ثبت احوال مراجعه كنند و تمام ادارات ثبت احوال در سرتاسر كشور هم می توانند این كار را انجام دهند.
معاون امور اسناد هویتی سازمان ثبت احوال تصریح كرد: تغییرات مشخصات فرزندان و همسر این افراد نیز به تبع دادنامه در ثبت احوال انجام خواهد شد.

**اختلال هویتی جنسی یا ملال جنسی یك بیماری است
متخصص روان پزشكی گفت: اختلال هویتی جنسی یا ملال جنسی یك بیماری است، عده ای معتقدند كه این موضوع و اختلال یك بیماری نیست و یك احساس ناخوشایند از وضعیت بیولوژیكی فرد است، اما باید گفت كه این افراد كاملا با همجنسگرا ها فرق می كنند و ذهنیت همجنسگرایی ندارند و تصور آنها بر این است كه انگار جسمی متفاوت با روحشان دارند و انگار جنس آنها چیزی است و روان آنها چیزی دیگر است.
مهدی صابری خاطر نشان كرد: اما در همجنسگراها جسم آنها همان است روان آنها نیز همان است به طور مثال اگر ظاهری مردانه دارند، تمام انگیزه و احساسات آنها نیز مردانه است اما تمایلات جنسی آنها فرق می كند.
وی در خصوص فراوانی این افراد در جوامع گفت: از هر20 هزار نفر یك نفر دارای این اختلال هستند و برخی آمار این فراوانی را از هر 50 هزار نفر یك نفر را اعلام كرده اند.
صابری با بیان اینكه تصور می كنیم كه تعداد این افراد خیلی بالا نیست، اظهاركرد: در كشور ما بیش از 4 هزارنفر از این افراد وجود دارد كه عملا رقم بالایی نیست.
وی ادامه داد: در این بین افرادی هم وجود دارند كه ممكن است اختلال جنسی ندارند اما به دلیل تاثیر پذیری از شرایط محیطی و فكری و یا افراد همجنسگرا و افرادی هستند كه از این شرایط سوء استفاده می كنند.
این عضو هیات موسس انجمن حمایت ازبیماران اختلال هویت جنسی ایران اضافه كرد: در كشور همان طور كه گفته شد 4تا 5 هزار نفر ازاین افراد ترنس (اختلال جنسی) وجود دارند اما هرساله نیز از سوی مراجع ذیربط آمار و مطالعاتی كه از این افراد به دست می آید ممكن است 100 تا 150 نفر مورد جدید در سال شناخته شوند.
وی بیان كرد: ممكن است تعداد افرادی بیشتری تحت عنوان داشتن اختلال جنسی به كلینیك ها مراجعه كنند اما در بررسی ها و معاینات دقیق مشخص می شود كه آنها دچار این اختلال نیستند و این اختلال برای آنها تشخیص داده نمی شود.
صابری ادامه داد: كار مهم در حیطه كار روان پزشكی تشخیص این افراد است و هركسی كه از جنس خود اعلام نارضایتی كند، مورد تایید قرار نمی گیرد.
وی تاكید كرد: روان پزشك در این خصوص با بررسی های لازم، معاینات، مصاحبه ها، تست و گرفتن شرح حال از بیمار و خانواده وی، برای تشخیص اختلال این افراد به نتیجه می رسد.
این متخصص روان پزشكی در خصوص مدت زمان لازم برای تشخیص این اختلال در افراد، گفت: مدت زمان خاصی را نمی توان بیان كرد، اما به طور متوسط برای برخی افراد تا یك سال زمان لازم است و در مواردی هم بررسی ها خیلی آشكار است و زمان زیادی را نمی برد اما در عین حال شرایط روان انسان ها خیلی پیچیده است.
وی اضافه كرد: در ادامه، باقی موارد برمی گردد به اینكه برای این افراد چه پیشنهادهایی می شود، این پیشنهاد ها می تواند شامل راهكار های درمانی، تغییرات ظاهری(عمل حراحی) و هورمون درمانی باشد كه همه اینها باید با نهایت دقت انجام شود.
صابری در خصوص احتمال خطا در تشخیص اختلال در این افراد نیز گفت: این كار تشخیصی به دلیل اینكه تخصصی است و بر اساس معیار ها انجام می شود، درصد خطا در آن پایین است اما مانند سایر موارد احتمال خطا نیز وجود دارد، اما احتمال آن بالا نیست.
وی تصریح كرد: در بررسی هایی كه در طول سالهای گذشته داشتیم در 500مورد بررسی با دو مورد خطا در تشخیص مواجه بودیم كه این میزان بالایی نیست.
این عضو هیات موسس انجمن حمایت از بیماران ملال هویت جنسی ایران در خصوص علل این اختلال نیز گفت: در این باره در مورد نقش خانواده، ژنتیك، مسایل مربوط به دوران بارداری صحبت می شود و در برخی از فرضیات نیز مسایلی دیگری مانند عوامل ناخودآگاه را مطرح می كنند، اما باید گفت هیچكدام از این موارد ثابت نشده است و هیچكدام به تنهایی موثر نیستند و شاید عواملی ناشناخته یا مجموعه ای از این عوامل می توانند در بروز این اختلال تاثیر گذار باشند.

** میزان رضایت این افراد از شرایط قبل و بعد از تغییر جنسیت
صابری گفت: بررسی ها نشان می دهد از افراد كه از شرایط اولیه خود ناراضی بودند و عمل جراحی را انجام داده اند و تغییر جنسیت داده اند، عده ای راضی و عده ای نیز ناراضی هستند اما تقریبا بسیاری از این افراد از شرایط جدید و ظاهر خود راضی هستند كه با آن در اجتماع حاضر می شوند.
وی در ادامه میزان رضایتمندی این افراد از شرایط خود بیان كرد و گفت: بعضی از این افراد قبل از عمل جراحی تغییر جنسیت حتی اقدام به خودكشی می كنند اما آمار خودكشی در این افراد در كل، آمار قابل توجهی نیست.
این متخصص روان پزشكی با بیان اینكه این افراد به دنبال یك زندگی نرمال هستند، تاكیدكرد: عواملی كه موجب خودكشش این افراد می شود، شامل عمل جراحی بد و پر عارضه، مشكل دار با عواقب بد جراحی است كه توسط افراد كم تجربه انجام می شود.
وی در ادامه این عوامل همچنین به حمایت نكردن خانواده های افرادی كه تغییر جنسیت داده اند، داشتن مشكلات اقتصادی و بیكاری، داشتن زمینه های قبل از عمل جراحی كه به آن پرداخته نشده است، مانند فردی كه دچار افسردگی بوده كه ارزیابی كافی نشده و یا اینكه علائم مخفی از افسردگی های شدید داشته است، اشاره كرد.
صابری در پاسخ به این سئوال كه لزوما افرادی كه دارای اختلال یا ملال جنسی هستند بعد از تشخیص باید عمل جراحی شوند، گفت: بعد از تشخیص این اختلال و گرفتن مجوز قانونی برای تغییر، به معنای این نیست كه تغییر جنسیت را بدهند، اما چون این افراد رفتارشان خلاف جنس ظاهری شان است در جامعه برای خودشان ایجاد اشكال می كند و ترجیح می دهند این كار را انجام دهند، مگر اینكه این افراد خودشان بخواهند تحمل كنند و تن به این شرایط سخت بدهند، هستند افرادی از این دست كه بعد از سالها تحمل شرایط سخت بعد چندین سال، تغییر جنسیت می دهند.

**طرد كردن این افراد، می تواند عواقب بدتری داشته باشد
صابری گفت: موضوع آموزش خانواده این افراد بسیار مهم است و این خانواده ها باید با پیامدها و شرایط اینها كامل آشنا باشند و آموزش های لازم را دیده باشند و بداند كه مشكل این افراد، یك اختلال است و آنها دچار انحراف جنسی نیستند.
وی تاكیدكرد: در این خصوص باید حمایت خانواده های این افراد جلب شود و موجب شود این افراد چنانچه دارای اختلات دیگری مانند افسردگی یا دیگر بیماری ها باشند، هم درمان شوند.
صابری ادامه داد: افرادی كه ترنس خالص هستند و دارای اختلال كامل جنسی هستند، احتمال برگشت كمی دارند و می توانند با گرفتن مشاوره و درمان های لازم و همچنین حمایت از آنها از زندگی بهتری برخوردار باشند.
این متخصص روان پزشكی تصریح كرد: طرد كردن این افراد از سوی خانواده، راهكار درستی نیست و طرد كردن این فرزندان می تواند عواقب بدتری را داشته باشد.
وی در بیان دیگر مشكلات این افراد نیز اظهاركرد: مبهم بودن موضوع اختلالات جنسی در نزد عموم مردم و شناخت نداشتن نسبت به آن یكی دیگراز این مشكلات است، این موضوع برای مردم سئوال برانگیز است و موجب شده كه در برخورد با این افراد نظرات متعددی وجود داشته باشد، برخی موافق نیستند كه این افراد دارای اختلال هستند و آنها را مساوی همجنسگرا می دانند و برخی هم با انجام عمل جراحی برای این افراد موافق و برخی هم مخالف این عمل هستند.
صابری تاكیدكرد: در مجموع، موضوع اختلالات جنسی نیازمند تحقیق و پژوهش بیشتری است اما آنچه مسلم است این كه این افراد در جامعه حق زندگی دارند، باید آنها را شناخت و به آنها كمك كرد تا كمترین آسیب را ببینند.
وی در پاسخ به اینكه موفقیت در پذیرش این افراد در كشور مان به چه صورت است، گفت: ما در كشور بر اساس كتب علمی و روان پزشكی عمل می كنیم كه این نكته و قضیه خوب است و در مقابل كشور هایی كه حتی این موضوع نمی پردازند، موقعیت ما خوب است اما در خصوص اینكه در برخورد با این افراد در جامعه نظرات مختلفی وجود دارد، خیلی در این زمینه پیشرو نیستیم زیرا هنوز افراد در جامعه حتی در خانواده به خوبی پذیرش نمی شوند، در صورتیكه این افراد مانند دیگر افراد حق حیات و شركت در فعالیت های اجتماعی و فرهنگی را دارند.

**پروانه دو ساله دوم انجمن حمایت از بیماران ملال جنسیتی ایران را تمدید كرده ام
مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران ملال جنسیتی ایران گفت: این انجمن یادگار مریم خاتون ملك آرا است كه بعد سالها دوندگی توانست مجوز این انجمن را از وزارت كشور بگیرد.
لطفعلئی در پاسخ یه اینكه خودش جزو كدام دسته از اعضای انجمن است، گفت: من جزو اعضای پیوسته انجمن هستم و ازسال 1383 نیز مجوز از دادگاه برای تغییر جنسیت گرفتم و در سال 1387 نیز موفق شدم جراحی را انجام دهم و سال 1389 هم با یك فرد ترنس كه نقطه مقابل من بود ازدواج كردم.
وی با اشاره به اینكه ترانس های خالص یا كلاسیك دائم از هویت جنسی خود ناراضی هستند، اضافه كرد: به دلیل اینكه در روستا زندگی می كردم و به دانشگاه می رفتم و وضعیت مناسب مالی هم نداشتم، روند تغییر برای من طولانی تر شد.
وی در پاسخ به اینكه از چه زمانی متوجه این اختلال در درون خود شده است، گفت: این علائم از همان دوران كودكی وجود دارد، شاید برای خود فرد كم رنگ تر باشد اما خانواده ها آن را پر رنگ تر احساس می كنند، خانواده از ابتدا به آن اهمیت نمی دهد و حتی با خواسته یا تمایلات فزرند خود با جنس مخالفش همراهی می كند و سپس وقتی در سنین بالاتر وقتی اختلال فرزند نمایان تر می شود آنها مخالفت می كنند اما در هر صورت این اختلال در سنین 3تا 4 سالگی بروز پیدا می كند.
وی با ذكر مثالی در مورد خودش تصریح كرد: من چهارمین فرزند خانواده بودم و قبل از من یك پسر و دو دختر دیگر بودند كه هیچكدام شان هم درگیر این مساله نیستند اما به خوبی به یاد دارم كه به هیچ عنوان راضی نمی شدم، برای كوتاه كردن موهایم به آرایشگاه بروم تا اینكه پدرم برایم یك عروسك خرید تا راضی شدم به آرایشگاه بروم، در حقیقت برای اینكه در قالب پسرانه درآیم یك چیز دخترانه (عروسك) دریافت كردم.
لطفعلئی افزود: بعد از اینكه تغییر جنسیت دادم و به روستایم رفت و آمد دارم خانواده و همین طور اهالی روستا مرا پذیرفته اند و ازطریق این انجمن هم بود كه با همسر آشنا شدم و ازدواج كردیم.
وی در خصوص میزان رضایتمندی ترنس ها بعد از عمل جراحی نیز گفت: من خودم كسی را ندیده ام كه بعد از انجام عمل جراحی نارضی باشد، اما آنچه كه باعث نارضایتی این افراد می شود نوع برخورد جامعه با آنهاست.

**قانون ترنس ها را پذیرفته است اما عرف آنها را نمی پذیرد
مدیر عامل انجمن حمایت ازبیماران ملال جنسیتی ایران خاطر نشان كرد: قانون ترنس ها را پذیرفته است اما عرف آنها را نمی پذیرد، پذیرش این افراد از سوی خانواده و جامعه خیلی مهم است، زیرا این افراد هیچ نقشی در ایجاد این شرایط نداشته اند و این شرایط یك اختلال است و مانند دیگر اختلالات نیاز به درمان و توجه دارد.
وی در خصوص سوء استفاده هایی كه از سوی برخی از افراد از قرار دادن خود در این گروه می كنند نیز خاطر نشان كرد: عده ای همجنسگرا هستند كه خود را ترنس معرفی می كنند، بخصوص این موضوع در شبكه های اجتماعی دیده می شود، اما از نظر قانونی كسی ترنس است كه مراحل قانونی و پزشكی قانونی برا ی اثبات ترنس بودن را طی كرده باشد و به عنوان یك ترنس شناخته شده باشد و ادعای فرد به تنهایی دلیل برترنس بودن وی نیست.
لطفعلئی در خصوص مدت زمان مورد نیاز برای گرفتن مجوز های لازم بر ای تغییر جنسیت نیز گفت: یك تا یك سال ونیم(به شرط پیگیری مستمر) طول می كشد تا یك فرد ترنس بتواند مجوزهای لازم را دریافت كند و درصورت پیگیری های مستمر هم 5 تا 6 ماه طول می كشد كه فرد بتواند مدارك خود را تغییر دهد.
وی در خصوص حمایت هایی كه از افراد ترنس برای تغییر جنسیت و عمل جراحی انجام می شود نیز خاطر نشان كرد: زمانی كه تغییر جنسیت دادم در دولت گذشته 5 میلیون تومان از طریق بهزیستی كمك می شد و در حال حاضر 2 تا 3 بیمارستان دولتی با هزینه پایین اعمال جراحی این افراد را انجام می دهند و كمك هزینه این افراد خیلی كم رنگ شده است و بهزیستی می گوید برای ترنس ها بودجه ای نداریم و گاهی اگر یك یا دو تومانی(میلیون) هم كه می گیرند مربوط به بخش روانی و اجتماعی است.
لطفعلئی در مورد عوارض ناشی از انجام اعمال جراحی برا ی این افراد نیز تاكیدكرد: اعمال جراحی برای یك ترنس حتما باید توسط یك تیم پزشكی انجام شود تا میزان رضایتمندی بعد از عمل برای این افراد افزایش یابد و همچنین این افراد دچار عوارض ناشی از عمل جراحی نشوند.

**ترنس ها حمایت می خواهند نه ترحم
وی گفت: ترنس ها حمایت خانواده و جامعه را می خواهند به هیچ عنوان نیازی به ترحم ندارند، ترنس هایی كه از سوی خانواده حمایت می شوند در جامعه موفق تر هستند و اگر هم ازسوی خانواده حمایت نشوند دچار آسیب های اجتماعی زیادی می شوند.
لطفعلئی ادامه داد: طرد این افراد توسط خانواده به هیچ عنوان كار درستی نیست، خانوداه های این افراد باید آموزش ببینند كه از این فرزندان خود حمایت كنند و آنها بپذیرند.
و ی تاكیدكرد: در صورت حمایت و پذیرش این افراد از سوی خانواده و جامعه در بین این افراد شاهد بروز افراد موفق مانند وكیل و پزشك هم هستیم.
مدیر عامل انجمن حمایت ازبیماران ملال جنسیتی ایران گفت: اجتماع باید نسبت به شرایط این افراد و این اختلال آگاهی داشته باشد و حساب آنها از همجنسگراها را جدا كند و بنابراین باید در این خصوص مثبت نمایی شود كه جزیی از اهداف این انجمن است.
وی تاكیدكرد: تغییر جنسیت و درمان این اختلال در افراد ترنس آنقدر برایشان مهم است كه آنها حاضر می شوند ظاهر جنسی خود را به خطر بیاندازند ساعت ها اتاق عمل و درد و رنج ناشی از جراحی را تحمل كنند، اما هویت خودشان را به دست آورند، در ابتدا هم لازم است كه این افراد خودشان را باور كنند و دیدگاههای منفی جامعه و خانواده ها كاهش یابد، چرا كه این افراد منحرف نیستند و نیازمند حمایت های معنوی و عاطفی هستند.
در ایران از 10تا 15 سال گذشته آگاهی ها در این خصوص بیشتر شده است اما هنوز جامعه و حتی خانواده برای پذیرش این افراد مشكل دارند، علاوه بر اینكه برای شناخت این افراد و بهبود شرایط درمان آنها نیازمند توجه بیشتر و انجام كارهای پژوهشی و تحقیقی است، نیاز است كه در وهله نخست خانواده این افراد و در مرحله بعد اجتماع این افراد را به چشم یك بیمار مبتلا به ملال جنسیتی بنگرد و در صدد درمان و كمك و پذیرش این افراد باشد، آنچنان كه شاید بسیاری از ما هم دارای انواع دیگری از اختلات باشیم و به جای آنكه صورت مساله را پاك كنیم به دنبال راه حل های مناسب باشیم، چرا كه برخورد نامناسب با برخی از پدیده ها و واقعیت درجامعه در طولانی مدت نتایج نامطلوب خود را نشان خواهد داد.
در این بین یكی از سازمان های ذیربط در خصوص كمك به این افراد در تشخیص و دادن مجوز های لازم سازمان پزشكی قانونی است و به رغم تماس ها و درخواست های مكرر برای تهیه گزارش در این خصوص از سوی آن سازمان با عدم همكاری مواجه بودیم كه شاید اطلاع رسانی در این خصوص طی مراحل قانونی را بهتر روشن می كرد تا گره های بسته بهتر گشوده شود.
آنچه مسلم است این است كه افراد ترنس یك واقعیت هستند كه در جامعه زندگی می كنند، باید با این واقعیت برخورد واقعی و علمی كرد، تا جلوی برخی از انحرافات و سوء استفاده ها گرفته شود و آنها هم در اجتماع به عنوان بخشی از آن از حقوق خود برخوردار باشند.
اجتمام **2181**1569**1021
گزارشگر: ناهید حاجی خانی**انتشاردهنده: حسین نوروزیان