احد و صمد نیستند؛ اما احدها و صمدها هنوز زباله جمع می كنند

احد و صمد بهرامی پنجشنبه‌ بیست و سوم دی ماه امسال هنگام تحویل ضایعات جمع شده به پدرشان در كارگاه بازیافت در محله غنی آباد یافت آباد، با انفجار كپسول گاز از دنیا رفتند.
«افخم صباغ» فعال مدنی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، درباره كودكان كار زباله گرد گفت: كودكان زباله جمع كن نان آوران كوچك خانه های محقر هستند كه دیده نمی شوند.
وی افزود: جمهوری اسلامی ایران در سال 1372 پیمان نامه حقوق كودك را به صورت مشروط پذیرفته است. براساس ماده 27 این پیمان نامه، دولت مكلف به تامین حقوق كودكان برای برخورداری از سطح زندگی مناسب برای رشدجسمی، ذهنی، معنوی،اخلاقی و اجتماعی است.
صباغ در ادامه بیان داشت: این حق شامل همه كودكانی است كه در این سرزمین زندگی می كنند. هرچند در سال های اخیر گام هایی برای شنیدن صدای این كودكان برداشته شده، اما متاسفانه آنقدر ناكافی است كه روز بروز بر تعداد این كودكان افزوده می شود.
این فعال سازمان های مردم نهاد(سمن) با بیان اینكه فقر خانواده عامل اصلی كار این كودكان است، گفت:وجود متولیان متعدد و ناهماهنگ و در برخی موارد اقدام های غیر كارشناسی ( اشاره به طرح جمع آوری كودكان كار خیابانی از سوی برخی از نهادها) مسئولان باعث موفق نشدن طرح های متنوعی می شود كه نهادهای مختلف ارائه می دهند.
به گفته صباغ ، وزارت تعاون،كار و رفاه اجتماعی،سازمان بهزیستی و شهرداری هر كدام بطور مجزا دارای طرح هایی در خصوص كودكان كار هستند.
وی با بیان این كه لایحه حمایت از حقوق كودكان و نوجوان سال ها در انتظار بررسی در مجلس است، ابراز امیدواری كرد با اجرای این لایحه به بخش بزرگی از خواست های كودكان توجه جدی شود.
صباغ در ادامه به آمار معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی كه پیشتر اعلام كرده بود بالغ بر هفت هزار كودك كار و خیابان در تهران هستند،افزود: آمارهای غیررسمی این رقم را دوبرابر اعلام می كند.
وی گفت: برخی مواقع شنیده می شود كه می گویند پس پرده این كودكان مافیایی قوی وجود دارد، اما آمار اكثر موسسه ها و حتی خود بهزیستی نشانگر آن است كه بالغ بر 80 درصد این كودكان دارای خانواده هستند و با خانواده زندگی می كنند و آنچه كه این كودكان را به خیابان می كشاند، فقر است.
به گفته صباغ، این كودكان زمانی كه به خیابان آمدند دیگر به سختی می شود به مدرسه و پشت نیمكت های كلاس برگردند. در خیابان تجربه هایی از سر می گذرانند كه با شرایط عادی نمی توان به مدرسه بازگردند و اینجا است كه كودكی خود را فراموش می كنند و بستر مناسبی برای ناهنجاری ها و آسیب های دیگر
پیدا می شود.
این فعال مدنی تاكید كرد: سال ها است كه سمن های حامی حقوق كودكان ، خواهان شنیده شدن صدای این كوچك های فراموش شده هستند. توقف كار كودك نخستین خواسته این موسسه ها است اما برای رسیدن به این خواسته مهم نمی توان دست روی دست گذاشت.
وی ادامه داد: این موسسه ها با تحت پوشش قرار دادن كودكان كار سعی بر آموزش و تامین نیازهای اولیه آنان و خانواده هایشان دارند. آموزشی كه در این موسسه ها داده می شود با توجه به شرایط خاص و ساعات كم و نیازهای ضروری این كودكان است. در بسیاری موارد آموزش رسمی مدارس اولویت این كودكان به حساب نمی آید.
صباغ گفت: مشكلات و ناهنجاری هایی كه در خانواده های آنان دیده می شود تعیین كننده نوع آموزش و برخورد با این كودكان است. آموزش هایی كه برای این دسته از كودكان برنامه ریزی می شود با توجه به ساعات كار و نیازهایشان است.
به گفته این فعال سازمان های مردم نهاد،مگر این موسسات چند درصد این كودكان را تحت پوشش دارند و چرا نگاه ریشه ای به این آسیب نمی شود؟چرا دست پیمانكاران و كارفرماها برای استفاده از كار كودك باز است؟
وی گفت: كودكان كار در برف و باران در سرما و گرما و در هوای آلوده ای كه اجازه نمی دهیم كودكانمان از خانه بیرون بروند در خیابان مشغول به روز اندوزی برای خانواده هایشان هستند. این كودكان آنقدر كوچك هستند كه قدشان هم به پاك كردن شیشه های ماشین نمی رسد.كودكی این كودكان را دود می كنیم و توقع داریم در بزرگی هیچ ناهنجاری از این زود بزرگ شده ها نبینیم و هیچ رفتار ناهنجاری نداشته باشند.
به گزارش ایرنا، احد و صمد در میان شعله های آتش سوختند و صدایشان شنیده نشد اما نمی توان به زندگی این بزرگ مردان وزنان كوچك بی تفاوت ماند.
كودكی و روح كودكانه این خردسالان سرزمین را در هزاران انبارهای ضایعات آتش می زنیم و چون صدایشان را نمی شنویم بازهم نادیده شان می گیریم.
اقتصام**9123**1561** خبرنگار: زهره دریغ گفتار**انتشار دهنده:مژگان توانا
آگاهی از آخرین اخبار اقتصادی ایران و جهان در كانال اقتصادی ایرنا در تلگرام:
@IRNAeco
https://telegram.me/irnaeco