روزنامه آواي خراسان جنوبي روزشنبه 20 خرداد ماه 1396 مطلبي با عنوان «امام حسن مجتبي (ع)؛ طلوع خورشيد در خانه وحي » نوشت: در سال سوم هجرت و در شب نيمه ماه رمضان كه بهترين ماه هاي خداست ،خانه اميرالمؤمنين و فاطمه (س) ميزبان قدوم مولود مباركي شد كه شادي را با خود به خانه وحي آورد.

ادامه مطلب به اين شرح است: در اين شب فرخنده، سبط اكبر پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم ، حضرت امام حسن عليه السلام چشم به جهان گشود و شهر مدينه را غرق نور كرد.

** مژده ميلاد
هنگامي كه امام حسن (ع) به دنيا آمد رسول اكرم (ص) در سفر بودند و اميرالمؤمنين و فاطمه (س) چشم به راه بازگشت.
ايشان پيامبر پس از مراجعت از سفر، طبق معمول ابتدا به خانه فاطمه عليهاالسلام وارد شد. هنگامي كه خبر تولد نوزاد را به ايشان دادند، شادماني وجود حضرت را فرا گرفت.

** نام گذاري كودك
هنگامي كه كودك را نزد پيامبر (ص) آوردند، حضرت رو به علي(ع) كرده، فرمود: «آيا او را نام گذاري كرده اي؟» عرض كرد: «من در نام گذاري وي بر شما پيشي نمي گيرم».
رسول خدا (ص) فرمود: «من هم در نام گذاري بر خداوند سبقت نمي جويم».
در اين هنگام جبرئيل از آسمان فرود آمد و از سوي خداي متعال به وي تهنيت گفت و سپس اظهار داشت: «خداوند تو را فرمان داده كه نام پسر هارون، «شبر» را بر او بگذاري».
حضرت فرمود: «زبان من عربي است»، جبرئيل عرض كرد: نامش را «حسن» بگذار و پيامبر (ص) او را «حسن» ناميد.

** شرافت نسب
حضرت امام حسن مجتبي (ع) اولين مولودي است كه از نظر شرافت نسب هيچ كسي به پاي او نمي رسد.
جد بزرگوارش پيامبر و خاتم الانبيا، پدر گرامي اش اولين امام و سيدالاوصيا، و مادر مكرمش، صديقه اطهر سيدة النساست.
هيچ كس قبل از امام حسن عليه السلام داراي چنين شرافت نسب و خانداني نبوده است.
او در مكتب پيامبر اكرم(ص) و اميرالمؤمنين (ع) رشد يافت و در دامان برترين زنان عالم، حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام ، بزرگ شد.

** شأن و مقام امام حسن (ع) در كودكي
بزرگي منش و سترگي روح آن امام، چندان بود كه پيامبر ارجمند اسلام (ص) او را با كمي سن، در برخي از عهدنامه ها گواه مي گرفت.
آن گاه كه پيامبر به امر خدا، با اهل نجران، به مباهله برخاست، امام حسن و امام حسين و حضرت علي و فاطمه عليهاالسلام را نيز به فرمان خداي، همراه خويش برد و آيه تطهير در پاك دامني آن گراميان فرود آمد.

** آقاي جوانان اهل بهشت
در روايات بسياري نقل شده است كه پيامبر اكرم (ص) به امام حسن و امام حسين (ع) محبت فراوان داشت و مي فرمود كه آن دو سيد جوانان اهل بهشت هستند.
هم چنين در روايتي آمده است كه رسول خدا (ص) فرمود: هركس دوست دارد به آقاي جوانان اهل بهشت بنگرد، به حسن بنگرد.
اين گفتار پيامبر (ص) نيز مشهور است كه فرمود: اهل بهشت همگي جوان هستند و اين تذكر پيامبر به اين دليل است كه عده اي فكر نكنند كه براي پيران اهل بهشت نيز سيّد و آقايي خواهد بود.
چنان كه امام جواد عليه السلام فرمود: به خدا سوگند، در بهشت پيري وجود ندارد؛ بلكه همگي جوان هستند.

** فضايل امام حسن (ع)در كلام امام سجاد(ع)
امام سجاد (ع) مي فرمايند: حسن بن علي بن ابي طالب عليه السلام در زمان خود از همه عابدتر، زاهدتر و با فضيلت تر بود و هرگاه حج مي رفت، پياده، و چه بسا پابرهنه مي رفت و هرگاه مرگ را به خاطر مي آورد مي گريست، و هرگاه رستاخيز و زنده شدن را از نظر مي گذراند، اشك از ديده مي ريخت و هرگاه گذر از صراط را در انديشه مي آورد، گريان مي شد.
هرگاه به نماز بر مي خاست، تنش در برابر خداوند عزوجل به لرزه مي افتاد و هرگاه بهشت و دوزخ را به ياد مي آورد چونان مار گزيده بي تابي مي كرد و از خداوند، بهشت را طلب مي كرد و از آتش دوزخ به او پناه مي برد.

** پرهيزگاري امام حسن (ع)
امام حسن عليه السلام توجهي ويژه به خداوند داشت.
آثار اين توجه را گاه از چهره او به هنگام وضو درمي يافتند، چون وضو مي گرفت رنگ مي باخت و به لرزه مي افتاد.
مي پرسيدند كه چرا چنين مي شوي؟ مي فرمود: آن را كه در پيشگاه خدا مي ايستد جز اين سزاوار نيست.
از امام ششم نقل مي كنند كه فرمود: امام حسن (ع) هم عابدترين مردمان زمان خويش بود و هم با فضيلت ترين.
چون به ياد مرگ و... رستاخيز مي افتاد، آن قدر مي گريست تا بي حال مي شد، پياده و گاه پابرهنه، 25 بار به خانه خدا رفت.

** شجاعت امام حسن (ع)
در بيان شجاعت امام حسن (ع) همين بس كه او تربيت يافته شير خدا، علي (ع) است كه در جنگ ها به دشمن پشت نمي كرد و تا دشمن را به هلاكت نمي رساند، از پاي نمي نشست.
امام حسن (ع) نيز كه از كودكي همراه پيامبر (ص) وسلم جنگ ها ديده بود و از پدر جنگاوري آموخته بود، در پيكار بسيار دلاور بود.

** بردباري امام (ع)
امام حسن (ع) بسيار بردبار و شكيبا بودند، اين صفت حضرت در برخورد با مشكلات و مصائب و نيز در روبه رو شدن با جاهلان و دشمنان بسيار آشكار بود.
مردي از اهل شام به تحريك معاويه امام (ع) را به باد دشنام گرفت.
پس از اين كه آن مرد ساكت شد، امام (ع) او را سلام گفته، فرمودند: به گمانم در اين شهر غريب هستي.
اگر نيازمند خانه هستي به تو منزل دهيم، و اگر نياز به مالي داري آن را در اختيارت مي كنيم.
اگر گرسنه اي سيرت سازيم و اگر نياز ديگري داري كمكت كنيم. مرد شامي از عمل زشت خود پشيمان شد و در حالي كه مي گريست گفت: تو و پدرت نزد من مبغوض ترين مردم بوديد و اينك محبوب ترين آنها هستيد.
سايت ايرنا خراسان جنوبي www.irna.ir/skhorasan
كانال اطلاع رساني : http://telegram.me/birjand
*7559*2047* خبرنگار- اميرشاهين نايبي فر*انتشاردهنده- عباسقلي اشكورجيري*