مرگی كه می توانست زندگی باشد، اگر...

به گزارش ایرنا، این فرد ایرانی هفته گذشته به دلیل ابتلا به 'تب دنگی' پس از انتقال به بیمارستانی در شهر كوالالامپور جان خود را از دست داد.
وی حدود یك هفته پس از بروز علائم ابتدایی 'تب دنگی' در حالی به بیمارستان منتقل شد كه به حالت كما رفته و با خونریزی داخلی مواجه شده بود.
اگرچه با تلاش تیم پزشكی خونریزی های داخلی در معده و نای پس از عمل جراحی تخلیه شد، اما آخرین مرحله عمل كه مربوط به مغز می شد به دلیل شرایط بیماری فرصت انجام نیافت و بیمار قبل از عمل سوم درگذشت.
بیماری هایی كه منجر به مرگ می شوند شاید در صورتی كه در مراحل اولیه مورد شناسایی قرار گیرند، نه تنها هزینه درمانی چندانی در پی نداشته باشند، بلكه هرگز تهدیدكننده زندگی محسوب نشوند.
به عنوان مثال تب دنگی یكی از بیماری ‌های مهلك مناطق استوایی و به ویژه كشورهای جنوب شرق آسیا به شمار می ‌رود كه به رغم درمان نسبتا آسان، هر ساله مرگ هایی به دنبال دارد.
این بیماری كه مهم‌ ترین علایم آن تب شدید، حالت تهوع و دردهای شدید مفصلی و استخوانی و نیز در برخی موارد، موجب تغییر در تعداد نوعی از یاخته‌ های خونی (پلاكت) می ‌شود، به علت همراه بودن‌ آن با دردهای بسیار شدید مفصلی و استخوانی به بیماری استخوان شكن هم معروف است.
'تب دنگی' به دلیل كاهش سریع گلبول ‌های سفید خون، تضعیف سیستم ایمنی بدن و در موارد حاد، بروز خونریزی ‌های داخلی، از جمله بیماری ‌های مهلك مناطق حاره‌ ای به شمار می‌ آید.
تاكنون درمان موثر یا واكسنی برای این بیماری پیدا نشده و روش‌های درمانی آن عمدتا مبتنی بر مراقبت های نگهدارنده است.
بیماری دنگی دو مرحله دارد. مرحله اول بیماری شامل علائم عمومی‌ مانند ضعف، دردهای عضلانی، سردرد، گلو درد، بی‌اشتهایی، سردرد، تهوع و در برخی موارد شامل علائم عصبی مانند خواب آلودگی، افسردگی یا بی‌ قراری است. لذا توجه به بیماری در این مرحله مهم‌ ترین اصلی است كه باید به دقت مورد توجه قرار گیرد.
علائم ثانوی آن هم مربوط به خونریزی دستگاه گوارش و خونریزی زیر پوست است و متاسفانه اغلب در این مرحله از بیماری، خطر مرگ و میر بالا است كه علت اصلی آن نیز خونریزی داخلی است.
از زمانی كه فرد توسط پشه ناقل بیماری آلوده شود تا دو روز فرصت دارد به سرعت به بیمارستان مراجعه و روزی سه نوبت خون بدنش تصفیه شود.
به دلیل حساسیت زمان در مقابله با این بیماری، مالزی با پویش های اطلاع رسانی مختلف جهت افزایش آگاهی مردم و همچنین افزایش اقدامات بهداشتی جهت پاكیزه نگهداشتن برخی اماكن پرخطر در تلاش است سالانه حدود پنج درصد از مبتلایان به این بیماری را كاهش دهد.
شمار ابتلایان به تب دنگی در مالزی سال گذشته 101 هزار و 357 نفر بوده كه در مقایسه با سال پیش از آن با كاهش 16.1 درصدی روبرو شد.
در سال 2015 در این كشور 120 هزار و 836 نفر به تب دنگی مبتلا شدند كه 336 نفر از آنها جان خود را از دست دادند كه این میزان در سال گذشته با كاهش 29.5 درصدی به 237 نفر رسید.
این آمار نشان می دهد مالزی در اجرای برنامه های پویش افزایش آگاهی این بیماری در بین جمعیت این كشور به نتایج كارآمدی دست یافته، هر چند كه تاثیر این پویش ها بر جمعیت مهاجر قابل مطالعه است.
مالزی كه خود را به عنوان مقصد گردشگری و تحصیلی در عرصه جهانی معرفی كرده با توجه به میزان موفقیتی كه كسب كرده، میزبان قابل توجهی از شهروندان خارجی است از جمله سالانه بیش از 80 هزار گردشگر ایرانی به جز چندد ده هزار ایرانی مقیم است.
به جرات می توان گفت كه برخورداری شهروندان خارجی در مالزی از جمله مسائل سلامت دو سو مورد بی توجهی قرار گرفته است.
از سویی هزینه های درمانی در این كشور افزایش قابل توجهی داشته كه تاثیر آن بر سلامت شهروندان خارجی امری غیرقابل انكار است.
مالزی ماه آوریل سال جاری یارانه های پزشكی و درمانی به شهروندان خارجی را حذف كرد كه براین اساس برخی هزینه های درمانی تا بیش از سه برابر افزایش یافت.
شهروندان خارجی كه در بیمارستان های این كشور با هدف درمان و یا عمل جراحی بستری می شوند، علاوه بر پرداخت آزاد هزینه ها، در ابتدای بستری شدن باید ودیعه های سنگینی بپردازند.
براساس قوانین مالزی، شهروندان خارجی كه قرار است در بخش های درجه سه جهت درمان بستری شوند پیشتر نیازمند پرداخت 600 رینگیت (140 دلار) پیش پرداخت بودند كه این رقم در حال حاضر به یكهزار و 400 رینگیت (325 دلار) افزایش یافته است.
اگر این بیماران برای عمل جراحی در بخش های درجه سه بستری شوند باید دو هزار و 800 رینگیت (652 دلار) ودیعه پرداخت كنند كه این مبلغ تا پیش از ماه آوریل سال جاری یكهزار و 200 رینگیت (315 دلار) بود.
برای بستری شدن در بخش های درجه دو، خارجی ها باید برای درمان مبلغ سه هزار رینگیت (700 دلار) و برای عمل جراحی مبلغ پنج هزار رینگیت (یكهزار و 162 دلار) به عنوان ودیعه پرداخت نمایند. این ارقام پیش از افزایش هزینه ها به ترتیب 900 رینگیت (210 دلار) و یكهزار و 500 رینگیت (349 دلار) بود.
بستری شدن در بخش های درجه یك جهت درمان نیازمند پیش پرداخت هفت هزار رینگیت (یكهزار و 628 دلار) و برای عمل جراحی مبلغ 11 هزار رینگیت (دو هزار و 558 دلار) است. این مبالغ پیش از افزایش هزینه ها به ترتیب دو هزار و 100 رینگیت (488 دلار) و سه هزار و 300 رینگیت (767 دلار) گزارش شده است.
اعمال این هزینه ها از نظر رده سنی تفاوتی ندارد و برای همه رده های سنی یكسان است.
خارجی هایی كه با یك مالزیایی ازدواج كرده باشند و یا فرزندان زیر 12 سال كه یكی از والدین آنها مالزیایی و یا اقامت دائم مالزی داشته باشد، معاف از این نرخ های جدید هستند.
این شرایط نشان می دهد كه هزینه های درمانی در مالزی برای قشر مهاجر این كشور به میزان قابل توجهی سنگین است. لذا آسیب پذیری شهروندان خارجی در مالزی از نظر هزینه های درمانی كاملا مشهود است.
علاوه بر هزینه های درمانی، اغلب شهروندان خارجی میم مالزی به دلیل آشنا نبودن به تهدیدات سلامت در این كشور كه بخش قابل توجهی از آن به مولفه های ارتباطی باز می گردد، در معرض آسیب جدی برخی بیماری ها قرار دارند.
از جمله این مولفه های ارتباطی می توان به بی بهره ماندن از پویش ها و اطلاعیه هایی اشاره كرد كه بیشتر آنها به زبان محلی منتشر می شوند و از طریق رسانه خاصی مورد اطلاع رسانی قرار می گیرند و یا اینكه محدود به ایام خاصی از سال می شوند و مهاجران اغلب از آنها اطلاعی كسب نمی كنند.
كسب اطلاع از این قبیل تهدیدات سلامت در مرحله نخست در سطح فردی مطرح می شود و وظیفه هر شخصی است كه از تهدیدات سلامت محیطی كه در آن زندگی می كند، آگاه شود، به ویژه محیطی كه هزینه های درمانی به مراتب بیش از توان مالی بسیاری از افراد است.
اما از سوی دیگر، وجود ده ها هزار شهروند ایرانی در مالزی، وظیفه ارتقاء و آموزش سلامت را از سطح فردی به اجتماعی می كشاند و از نظر تامین سلامت باید مورد توجه قرار گیرند.
عدم توجه به این امر حیاتی می تواند حوادث ناگواری در پی داشته باشد كه جامعه ایرانی مقیم مالزی هفته گذشته شاهد یك مورد از این حوادث بود.
این مرگ به عنوان نخستین موردی كه در آن یك ایرانی به دلیل ابتلا به 'تب دنگی' جان خود را در مالزی از دست داد، زنگ هشداری برای ایرانیان مقیم برای اندیشیدن به سلامت است تا با تلاش در تامین و حفظ سلامت آنها در آینده از اما و اگرها پرهیز شود.
گزارش از داود مهرابی
آساق**241**1611**انتشاردهنده: رضاپیمان یغمایی