تاریخ انتشار: ۸ مهر ۱۳۹۶ - ۱۳:۲۶

تهران - ايرنا - تاسوعا روز جوانمردي، مروت، عشق و وفاست؛ گرچه بيان رشادت ها و مصيبت هاي حضرت ابوالفضل(ع) همه ساله در نهمين روز محرم يعني تاسوعا به اوج خود مي رسد اما در چنين روزي بود كه دوست و دشمن به وفاداري آن حضرت اقرار كردند.

بيان رشادت ها و مصيبت هاي حضرت ابوالفضل(ع) در روز تاسوعاي حسيني سبب شده تا برخي تصور كنند كه آن حضرت در اين روز به شهادت رسيده و به همين دليل در اين روز عزاي سقاي دشت كربلا را برپا مي كنند؛ درحالي كه همه ياران امام حسين(ع) در روز عاشورا جان خود را براي ياري دين خدا فدا كردند.
تاسوعا در تاريخ شيعه، نهم محرم است و ريشه آن كلمه «تسع» به معناي 9 است. چنين روزي از ديرباز به عنوان وعده گاهي شناخته شده كه عزاداران و عاشقان اهل بيت(ع) ضمن بيان فضيلت هاي علمدار كربلا، به مرثيه سرايي و عزاداري براي او مي پردازند.
از امام صادق(ع) روايت شده كه فرمود: تاسوعا روزي است كه حسين(ع) و يارانش در آن روز در كربلا محاصره شدند و سپاه شام پيرامونش حلقه وار گرد آمده او را از حركت بازداشتند و پسر مرجانه (ابن زياد) و عمر بن سعد در آن روز شادمان از اينكه لشكري انبوه در اختيار دارند، حسين(ع) و يارانش را ضعيف شمردند و يقين كردند كه ديگر حسين، يار و ياوري ندارد و مردم عراق به مدد او نخواهند آمد.
به عبارت ديگر مقام با عظمت حضرت ابوالفضل و موقعيت خاص ايشان باعث شده تا به طور ويژه يك روز را به بيان رشادت ها و فضيلت هاي فرزند اميرمومنان(ع) اختصاص دهند كه اين روز، همان تاسوعاي حسيني است.
يكي از حوادثي كه در اين روز اتفاق افتاد، امان نامه اي بود كه شمر براي عباس(ع) و برادرانش آورد. شمر در روز نهم محرم يعني تاسوعا خود را نزديك خيام امام حسين(ع) رساند و سراغ پسران خواهر خود، يعني حضرت ابوالفضل(ع) و برادرانش را گرفت اما آن بزرگواران جوابي به او ندادند كه در اين هنگام امام حسين(ع) فرمود اگرچه او فاسق است اما جوابش را بدهند.
حضرت عباس (ع) پس از شنيدن سخنان شمر كه مي گفت «خود را به خاطر حسين(ع) به كشتن ندهيد» در پاسخ به او با صداي بلند فرمود: لعنت خدا بر تو و بر امير تو و بر امان نامه ي تو باد. ما را امان مي دهيد در حالي كه پسر رسول خدا در امان نباشد؟
در روز تاسوعا كه دشمن عرصه را بر امام تنگ كرده بود، امام حسين (ع) از دشمن خواست تا در جنگ تاخير اندازند و يك شب را مهلت دهند. عمر سعد كه لشكر را آماده جنگ كرده بود ابتدا قبول نكرد اما در نهايت پذيرفت و سيدالشهدا(ع) و ياران باوفايش آن شب را تا صبح به مناجات و دعا و تلاوت قرآن و نماز گذراندند.
در چنين روزي بود كه به دستور عبيدا... بن زياد، لشكر مجهزي از كوفه وارد كربلا شد و امام حسين(ع) در عصر تاسوعا براي ياران خود خطابه اي خواند و اصحاب آن حضرت، وفاداري و حمايت خود را تا پاي جان اعلام كردند.
امام سجاد(ع) درباره مقام عموي خود فرمود: رحمت خدا بر عباس! او ايثار كرد و آزمايش داد و جانش را فداي برادرش كرد تا آنكه دستانش قلم شد. خداوند نيز به جاي آن دو دست، دو بال به وي عطا كرد كه با آنها همراه فرشتگان در بهشت پرواز مي كند، آن گونه كه براي جعفر بن ابي طالب قرار داد. به يقين، عباس نزد خداي متعال مقامي دارد كه روز قيامت همه شهيدان به حال او رشك مي برند.
شبد**1953** **/6037
تنظيم كننده: مرتضي شحنه **انتشار دهنده: عبدالحميد راجي