شاخص هاي سلامت دهان و دندان در ايران وضعيت مطلوبي ندارد

دكتر محسن يزدانيان در گفت و گو با خبرنگار علمي ايرنا اظهار كرد: در اساسنامه سازمان بهداشت جهاني كه كشور ما عضو آن است، بهره مندي از سلامت با بالاترين استانداردهاي قابل دسترسي جزو حقوق اوليه هر انساني معرفي شده است.

** بيماري پريودنتال
بيماري پريودنتال اختلالي است كه به علت عفونت و التهاب در لثه و استخوان اطراف دندان ها به وجود مي آيد؛ در مراحل اوليه كه ژنژيويت ناميده مي شود، لثه ها متورم و قرمز مي شوند و گاهي با خونريزي همراه هستند. در مراحل پيشرفته تر، پريودنتيت ناميده مي شود كه در اين حالت لثه تحليل مي رود و حتي ممكن است بخشي از ريشه نمايان شود كه در اين حالت طول دندان ها طويل تر از حالت عادي به نظر مي رسد.
در اين بيماري بافت استخواني اطراف دندان ها نيز دچار آسيب مي شود و در نتيجه دندان ها لق شده و در صورت عدم درمان در نهايت دچار ريزش مي شوند.
* علل
باكتري هايي كه به دليل عدم رعايت بهداشت دهان و دندان براي مدتي طولاني روي دندان ها باقي مي مانند، منجر به تشكيل لايه اي به نام پلاك دنداني مي شوند كه با گذشت زمان به لايه اي سخت به نام كالكلوس تبديل مي شوند.
اين مواد به تدريج به فضاي زير لثه گسترش مي يابند و بافت اطراف دندان ها را عفوني مي كنند و موجب التهاب آن مي شوند؛ پاكسازي اين مواد از طريق روش هاي معمول بهداشتي دشوار است و بايد توسط دندانپزشك برداشته شوند تا از بروز و پيشرفت بيماري پريودنتال پيشگيري شود.
عضو هيات مديره انجمن علمي پريودنتولوژي ايران در خصوص ارتباط سطح توسعه جوامع با شيوع بيماري پريودنتال گفت: در اغلب جوامع به ويژه كشورهاي درحال توسعه يا كمتر توسعه يافته اين نوع بيماري بسيار شايع است.
وي افزود: در ايران بر اساس نتايج آخرين پيمايش سلامت كه در سال 1391 توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي صورت گرفت، در سنين 35 تا 44 سالگي حدود 56 درصد و در جمعيت بالاي 65 سال حدود 61 درصد از مردم به بيماري پريودنتال مبتلا هستند.
يزدانيان ميزان شيوع اين بيماري در كشور را بالا دانست و گفت: بالا بودن اين شاخص ها بيان كننده روند فزاينده نيازهاي درماني آحاد جامعه است؛ اگر شاخص هاي اقتصاد سلامت مانند ميزان پرداخت از جيب براي بهره مندي از خدمات دندانپزشكي، سهم ناچيز دولت و سازمان هاي بيمه گر در ارائه خدمات پايه سلامت و پيشگيري در كنار رشد فزاينده تربيت دندانپزشك راكه بيش از نياز كشور است، درنظربگيريم، متوجه وضعيت نامناسب شاخص هاي سلامت دهان و دندان در كشور مي شويم.
وي در مورد اينكه كشورهاي توسعه يافته چه رويكردي را براي بهبود شاخص هاي بهداشت سلامت دهان و دندان پيش گرفته اند، اظهار كرد: تجارب كشورهاي توسعه يافته در كنترل بيماري هاي دهان و دندان كه شامل پوسيدگي و بيماري لثه است، نشان مي دهد برنامه هاي متكي بر فرد و سياست هاي درمان محور، قابليت كنترل توسعه بيماري را ندارد و تغيير در رويكرد نگاه بهداشت فردي در برنامه هاي سلامت محور به نگاه بهداشت عمومي براي ارتقاي سلامت دهان و دندان ضروري است.
يزدانيان تاكيد كرد: بيماري پريودنتال تاثير بسيار منفي در كيفيت زندگي بيماران دارد؛ از اين رو لازم است توجه به آن در اولويت برنامه هاي سلامت كشور قرار گيرد.
متخصص پريودنتولوژي در خصوص راهكارهاي بهبود شاخص هاي بهداشت دهان و دندان گفت: براي دستيابي به پيشرفت هاي پايدار در بهداشت دهان و دندان بايد طيف وسيعي از سياست هاي بهداشتي در سطح محلي، منطقه اي، ملي و بين المللي به اجرا درآيد و اين اقدامات بايد بر عوامل زمينه اي بيماري هاي پريودنتال متمركز باشد.
يزدانيان با بيان اينكه عدم توجه به بهداشت رواني، مشكلات اقتصادي، مصرف دخانيات و بيماري هاي سيستميك مرتبط با بيماري پريودنتال اصلي ترين عوامل زمينه اي افزايش بيماري پريودنتال در سطح جامعه هستند، تاكيد كرد: در برنامه هاي كشوري در كاهش بيماري هاي دهان و دندان بايد به اين عوامل زمينه اي توجه شود.
علمي**1834**1440
خبرنگار: ناهيد شفيعي** انتشار: گلشن