روزنامه گیلان امروز در شماره دوشنبه اول آبان ماه، مطلبی در قسمت سرمقاله با عنوان آقایان شورا و شهردار رشت! بازبینی بله، عقب‌نشینی خیر! به قلم كاظم شكوهی در ارتباط با موضوعات مطرح شده در خصوص بازنگری در پروژه بزرگ پیاده راه فرهنگی رشت منتشر كرده است.

شهردار رشت، دكتر نصرتی گفته‌اند: «آیا نیاز و نگرانی رشت یك فضای باز شهری به وسعت 1.5 هكتار بود كه مردم بعدازظهرها وارد آن شوند؟ تمام خیابان‌های همجوار پیاده‌راه منجر به ترافیك شده و كسبه نگران هستند و این باید بازنگری شود و در همه جای دنیا صورت می‌گیرد.»
محمد شكریه، عضو شورای اسلامی رشت هم در همین راستا عنوان كرده‌اند: «اجرای ناقص پیاده‌راه فرهنگی رشت مشكلات عدیده‌ای برای بازاریان رشت ایجاد كرده است» و نیز اضافه كرده‌اند: «در بحث پیاده‌راه فرهنگی باید منافع شهر، شهروندان و اصناف تامین شود».
این‌ها نمونه‌هایی است از اظهارنظرها و بیان دیدگاه برخی از اعضاء شورا و شهردار رشت در مورد پیاده‌راه فرهنگی رشت.
اما همه می‌دانیم كه همه‌ توجهات به نظر و دیدگاه كسبه مركز شهر رشت به موضوع پیاده‌راه فرهنگی است و الا هر بیننده خارجی و داخلی و هر شهروند رشتی مزایای بازشدن یك محیط و محوطه پیاده‌روی و استراحت و تفرج در مركز شهر را جزو مزیت‌های ایجاد شده در رشت و در مسیر تغییر چهره شهر رشت از یك شهر خموده با ظاهری فرسوده و كهنه به سوی یك شهر مدرن و قابل قبول می‌داند.
ظاهرا بازاریان محترم معترض به این اقدام عمرانی و فرهنگی شهر مشكلات اخیر در ركود بازار و فعالیت صنفی خود را متوجه پیاده‌راه فرهنگی می‌كنند در حالی‌كه به اشاره و اختصار یادآور می‌شوم كه ركود و عدم رونق در همه جای كشور، همه‌جای استان و همه نقاط شهر به دلیل شرایط و پارامترهای ملی و بین‌المللی وجود دارد این عدم رونق در گلسار و خیابان مطهری و لاكانی و طالقانی و ... هم مشاهده می‌شود. پاساژها در گلسار و مطهری و دیلمان و بلوار آیت‌الله احسانبخش و .. هم سوت و كور و بی‌رونق‌اند در حالی‌كه هیچ‌‌یك از آنها ارتباطی با پیاده‌راه فرهنگی ندارند، همشهریان بازاری و مسوولان امور صنفی باید دقت بیشتر داشته و تحلیل بهتری از عدم رونق بازار داشته باشند. سنجاق كردن عدم رونق بازار به پیاده‌راه فرهنگی در واقع قیاس مع‌الفارق است.
عدم رونق اقتصادی و عدم كشش بازار در فروش در سال‌های اخیر معلول شرایط كلی اقتصادی، اشباع واحدهای صنفی و كاهش نقدینگی نزد مردم است به اضافه اینكه وجود بازار رقیب در منطقه آزاد انزلی نیز در كاهش تقاضا در رشت و انزلی و حتی شهرهای دوردست‌تر هم موثر بوده است.
اما در مساله ترافیك ظاهرا همه‌ نگاه‌ها به تردد ماشین (اتومبیل) است در حالی‌كه مردم پیاده، دوچرخه سوار و ... هم حق تردد و بهره‌گیری از فضای شهر را دارند. ظاهرا ما شهر را سامان می‌دهیم كه فقط اتومبیل‌ها راحت حركت كنند و جامعه را مجبور می‌كنیم كه از مواهب پیاده‌روی برخوردار نشود.
در حالی‌كه باید معابر و مبلمان شهری به شكلی پیش‌بینی و اجرا شود كه مردم شهرنشین بتوانند حداقل بخشی از مسیر حركت و تردد خود را با پای پیاده یا وسایلی مانند دوچرخه طی كنند. اصولا امنیت پیاده برای ما اهمیتی نداشته است.
متاسفانه حتی در خیابان‌های عریض ساخته شده در اطراف شهر رشت هم هیچ تمهیدی برای عبور و مرور پیاده مردم و ایجاد لاین و مسیر دوچرخه به‌كار گرفته نشده، توسعه معابر جدید نیز الگوی ناقص همین معابر داخلی است كه صرفا برای عبور اتومبیل پیش‌بینی شده ظاهرا همه‌ی دغدغه مسوولان و برنامه‌ریزی شهر عبور اتومبیل است.
همه‌ ما ادعا می‌كنیم شهر رشت و استان گیلان منطقه‌ای توریستی است و ظرفیت مهم توسعه آن بر پایه توسعه توریسمی استوار است كه بتواند ماندگاری داشته باشد.
مجسم كنید كه اگر حتی چند جذابیت در شهر ایجاد نكنیم، از نمونه پیاده‌راه فرهنگی، در رشت چه جاذبه‌ای می‌توانیم به توریست عرضه كنیم؟ امروز پیاده‌راه فرهنگی رشت در مسیری قرار دارد كه برای رشت برند محسوب می‌شود و در درجه نخست مردم، مردم عادی كه هیچ امكان تفریحی ندارند از آن استفاده می‌كنند.
باید بگویم كه این نظر شهردار محترم كه پنداشته‌اند عملكرد پیاده‌راه 1.5 هكتاری فقط این است كه تعدادی معدود مردم، موردی از آن استفاده می‌كنند، بسیار ساده‌انگارانه است و توجه به ظرفیت این محوطه برای تغییر چهره مركزی رشت و انجام فعالیت‌های فرهنگی آن نداشته‌اند.
تمهید همین محوطه كوچك جایی برای بازدید و گردش پیش روی مهمان‌ها و گردشگران شهر قرار داده و علاوه بر این ده‌ها رویداد هنری و فرهنگی و مذهبی در همین ایام كوتاه در این محوطه مردم را گرد هم آورده و اوقات خوبی را رقم زده است. واقعا سادگی است اگر فكر كنیم این محل، محل وقت‌گذرانی تعدادی افراد بیكار است و اثرات فرهنگی، اجتماعی و زیباسازی شهر را از نظر دور بداریم.
حالا اگر شورا و شهردار در پی این هستند كه علی‌رغم نظر كارشناسان برجسته شهرسازی و اقشار فرهنگی و توده‌های مردم در مقابل خواسته نه‌چندان منطقی گروهی از اصناف عقب‌نشینی كنند، مساله‌ای است كه از آغاز كار كارنامه شهردار رشت را مخدوش خواهد .
اگر مقصد از بازنگری توسعه این منطقه و رفع برخی مشكلات است، خوب این می‌تواند ارزنده باشد اما كسانی كه با تغییر كوچكی در مركز شهر برای ایجاد جذابیت (مانند بسیاری از شهرهای دنیا) مخالفند و آن را برنمی‌تابند، مسلما هیچ تحول جدی در مسیر تغییر چهره رشت از آنها انتظار نمی‌رود.
2007/7294