جنگل زدایی و افزایش كربن زمین

گزارش می افزاید: یك دهه پس از آنكه موضوع جنگل های گرمسیری به مذاكرات چندجانبه بین المللیِ تغییرات اقلیمی وارد شد، اكنون افكار عمومی می دانند كه از بین بردن درختان برای جنگل زدایی یا تسطیح اراضی به انتشار گازهای گلخانه ای منجر می شود و آنها می دانند كه درختِ بیشتر با كاهش بیشترِ دی اكسید كربن در جو كره زمین همردیف است.
«فرنسیس سی مور»، و «جونا بوش» دو پژوهشگر موسسه پژوهشی منابع طبیعی می نویسند: همانطور كه در كتابمان با عنوان 'چرا جنگل ها؟ چرا حالا؟' استدلال كرده ایم، هم افزایی امكانات جهانی پیرامون حفاظت و احیای جنگل ها برای مهار تغییرات اقلیمی بسیار با اهمیت، مقرون به صرفه، و امكان پذیر تر از آن چیزی است كه مردم گمان می كنند.

**یك بخش بزرگ از مشكل، یك بخش بزرگ تر از راه حل
گزارش تاكید می كند: شیوه گزارش انتشار گازهای برخاسته از جنگل ها، ابهام هایی را در نقش جنگل زدایی به عنوان بخشی از مشكل كنونی انتشار و همچنین ظرفیت جنگل ها به عنوان یك راه حلِ برای تغییرات اقلیمی بوجود می آورد.
این ابهام به این دلیل رخ می دهد كه جنگل ها بسته به اینكه ما چطور آنها را مدیریت كنیم یا منشاء انتشار گازها هستند و یا جذب كننده آنها. جنگل ها وقتی كه دست نخورده باشند، حتی میانسال ترین آنها نیز از گذر فرایند فتوسنتز می توانند كربن را از اتمسفر جذب كرده، به مانند یك گیرانداز و فناوری ذخیره ساز كربن عمل كنند.
گزارش اضافه می كند: وقتی كه خالص انتشارِ گاز از جنگل ها به عنوان سهمی از مجموع انتشار جهانی گزارش می شوند، این عدد نتیجه ی یك تفریق است؛ انتشارات ناخالص ناشی از جنگل زدایی منهای كربن گیرافتاده توسط جنگل ها از گذر رشد دوباره كربن حاصل جمع ان است.
با این وجود، پتانسیلِ كاهش جزئی علاوه برآن است؛ انتشارات ناخالص (كه با جلوگیری از جنگل زدایی می توان از آن اجتناب كرد) به علاوه ی برآیند تابع گیرانداز كربن كه می تواند ثابت نگه داشته شود و یا حتی فزاینده شود.
این دو پژوهشگر معتقدند: توقف همه ی جنگل زدایی های گرمسیری، و همزمان تشویق به بازسازی جنگل های آسیب دیده، می تواند كربن اتمسفر را معادل با بیش از 30 درصد از خالص انتشارات جهانی كاهش دهد.
مطالعات اخیر توسط گروه موسسات «تغییرات اقلیمی» و «حفاظت طبیعی» ، نقش حیاتی جنگل ها در مهار افزایش دمای جهانی به ترتیب تا كم تر از 1.5 یا 2 درجه ی سلسیوس را تایید كرده است.

**حمایت از جنگل ها مقرون به صرفه است
گزارش ادامه می دهد: با كاهش جنگل زدایی گرمسیری، یك آب و هوای خنك تر به شكلی ارزان تر و سریع تر قابل دستیابی خواهد بود. گنجاندن شیوه ی كاهش جنگل زداییِ گرمسیری در راهبرد كاهش تغییرات آب و هوای جهانی به سمت هدف 2 درجه ای، می تواند تا سال 2030 میلادی سالانه تا بیش از 100 میلیارد دلار صرفه جویی كند، حتی اگر مجبور باشیم به هر كاربرِ زمین در برابر عدم تبدیل جنگل ها به زمین های بایر كشاورزی، یارانه پرداخت كنیم.
حتی چنین برآوردی می تواند هزینه های حفاظت از جنگل ها كه كشورها برای تحقق اهداف حفاظت اقلیمی می بایست متحمل شوند را بیش از حد تخمین بزند.
بنا به یك دلیل، بیشتر جنگل زدایی های كنونی غیر قانونی است- به عنوان نمونه، این جنگل زدایی ها در مناطق حفاظت شده رسمی رخ می دهد، یا در نتیجه ی كسب مجوزهای غیر قانونی و یا معافیت ها از طریق فساد صورت می گیرد و این دسته از كاربران زمین نباید یارانه ای دریافت كنند.
موسسه حفاظت از منابع طبیعی می نویسد: در طول یك دهه با آغاز از سال 2004، برزیل به كاهش خیره كننده ای در نرخ جنگل زدایی در منطقه آمازون از گذر اقدامات عمدتا فرماندهی و كنترل دست یافت. این كشور تنها با هزینه بازگشت پذیری به میزان كم تر از 5 دلار به ازای جلوگیری از هر تن انتشار كربن به این هدف بزرگ رسید این نرخ با هزینه 25 دلار به ازای هر تن كربن در ایالات متحده قابل مقایسه است.
دوم اینكه فراتر از ذخیره سازی كربن، برآوردها از هزینه ی حفاظت جنگل مزایای منطقه ای و محلی خدمات اكوسیستم كه جنگل ها فراهم می آورند را در نظر نمی گیرد.
به عنوان نمونه، این خدمات عبارتند از: نقش آنها در ایجاد بارش كه موجب حفظ بهره وری كشاورزی می شود، جلوگیری از رسوب و آلودگی آبهای ذخایر پشت سدهای آبی، و حفظ جوامع آسیب پذیر از اثر رویدادهای شدید آب و هوایی.
به رغم اینكه تخصیص ارزش های اقتصادی ارزشمند به چنین منافعی چالش برانگیز است، اما سهم جنگل ها در اهداف توسعه ی پایدار مرتبط با فقر، گرسنگی، سلامت، آب، و انرژی مورد توجه است.

**یك چارچوب جهانی
این دو پژوهشگر حوزه تغییرات اقلمی با اشاره به ادامه روند جنگل زدایی این پرس را مطرح می كند كه آیا ما نیازمند یك 'ایده ی بزرگ' برای سرمایه گذاری بر روی جنگل ها به عنوان راه حلی برای تغییرات اقلیمی هستیم؟ نه- در حال حاضر ما یك توافق جهانی پیرامون مسیر پیش رو داریم. فقط منتظر منابع مالی هستیم.
گزارش می افزاید: توافق پاریس چارچوبی برای یك همكاری كه در سال 2013 در ورشو مورد توافق قرار گرفته بود را تضمین می نماید، برنامه سازمان ملل متحد برای كاهش جنگل زدایی كه در آن كشورهای غنی به كشورهای در حال توسعه به موجب عملكردشان در كاهش جنگل زدایی مبلغی را پرداخت می كنند. طرح های دوجانبه و چندجانبه ای این برنامه را رهبری می كنند، و صندوق اقلیم سبز اخیرا بودجه ی 500 میلیون دلاری را برای سرمایه گذاری بر روی كاهش جنگل زدایی را تصویب كرد.
همچنین در سال 2014، طیف گسترده ای از سهامدارن در فراخوان اقلیمیِ سازمان ملل گردهم آمدند تا بیانیه ی نیویورك پیرامون جنگل ها را تایید كنند. امضاء كنندگانِ بیانیه متعهد شدند تا سال 2020، جنگل زدایی را از زنجیره ی عرضه ی كالا حذف كنند و تا سال 2030 به جنگل زدایی پایان داده و 350 میلیون هكتار از جنگل ها را بازیابی كنند.
نوبسندگان می افزایند: همانطور كه در كتاب 'چرا جنگل؟ چرا حالا؟' بحث كرده ایم، تامین مالی یك بخش گمشده است. در مقایسه با دیگر بخش ها كه مركز توجه اند و بودجه های اختصاص یافته برای كاهش انتشارات سوخت های فسیلی، جنگل ها مانند بچه ی مغفول مانده در خانواده ی اقدامات اقلیمی هستند: ارزیابی اخیری كه از اهداف هشتم و نهم بیانیه ی نیویورك منتشر شد، برآورد می كند كه جنگل ها تنها اندكی بیش از یك درصد از بودجه های توسعه ی جهانی برای كاهش انتشار را در بر می گیرند.
گزارش در پایان می نویسد: كشورهای در حال توسعه باید فواید پتانسیل كاهش انتشارات ناشی از جنگل را با جدی گرفتن پرونده ی جنگل ها در تلاش های مشخصِ ملی خود در نظر داشته باشند، و كشورهای توسعه یافته می بایست متعهد به تامین مالی متناسب با این ظرفیت شوند.

انتشار دهنده: سهراب انعامی علمداری
لینك اصلی مقاله:
http://www.wri.org/blog/2017/11/forests-deserve-more-respect-when-it-comes-climate-action?utm_campaign=wridigest&utm_source=wridigest-2017-11-14&utm_medium=email&utm_content=learnmore
پژوهشم**1194**2040