قهرمان نابيناي آسيا : با همه محدوديت ها به دنبال كسب مدال پارالمپيك 2020 ژاپن هستم

وي كه 20 سال سن دارد و اهل روستاي پشتكوه بخش مشكان از توابع شهر ستان ني ريز است شنبه در گفت وگو با ايرنا افزود : بر اين باورم كه معلوليت محدوديت نيست از اين رو در صورتي كه حمايت شوم هم در مسابقات پارا آسيايي 2018جاكارتا و هم در مسابقات پارالمپيك 2020 ژاپن پرچم پرافتخار كشورم را به اهتزاز در خواهم آورد.
غوري گفت: از 14 سالگي به رشته دو و ميداني علاقه مند شدم و طي اين مدت نيز 14 مدال رنگارنگ در كشور كسب كردم.
وي اضافه كرد: از سال 95 به اردوي تيم ملي دعوت شدم و از آنجا كه انگيزه زيادي براي بدست آوردن پيراهن تيم ملي داشتم تمرينات خود را فشرده تر كردم و در سال 96 پس از كسب ركورد ورودي به عضويت تيم ملي در آمدم.
اين قهرمان ادامه داد: در خانواده اي 9 نفره بزرگ شدم كه علاوه بر پدرم 2 برادر و يك خواهر ديگرم نابينا هستند و در بدترين شرايط روزگارمي گذرانيم چرا كه پدرم كه نان آور خانواده است به دليل نابينايي نمي تواند كاري انجام دهد.
وي افزود:درروستاي ما امكانات ورزشي براي معلولان وجود ندارد اگرچه يك زمين فوتبال و يك سالن ورزشي براي افراد عادي ساخته شده اما براي نابينايان اين امكان وجود ندارد.
غوري با انتقاد از مشكلاتي كه در مسابقات پاراآسيايي امارات برايش به وجود آمد گفت: بي نظمي در اين مسابقات موج مي زد و زمان محدودي براي انجام 2 مسابقه دريك روز داشتيم و بدون استراحت پس از اينكه مدال طلاي 100 متر را كسب كردم با فاصله اندكي در پرش طول شركت كردم كه به دليل خستگي مدال طلايم تبديل به نقره شد.
وي گفت: در اين مسابقات هفت مدال طلاي ورزشكاران ايراني را با آوردن بهانه، ندادند كه من هم به رغم اينكه در 200 متر اول شدم و در حال خوشحالي كردن بودم اما مسئولان مسابقات گفتند مدال طلا به شما تعلق نخواهد گرفت و اعتراض سرپرست ايران هم به جايي نرسيد و از يك مدال طلا محروم شدم با اين حال خوشحالم كه توانستم پرچم كشورم را در امارات با همه محدوديت به اهتزاز درآورم كه لذت زيادي داشت.
وي افزود: هم اينك در سال آخر دبيرستان نمازي شيراز تحصيل مي كنم و دوست دارم تحصيلات دانشگاهي را ادامه دهم اما از آنجا كه پس از پايان دبيرستان بايد خوابگاه شوريده را ترك كنم نمي دانم بايد كجا زندگي كنم و شايد هم به دليل همين محدوديت نتوانستم وارد دانشگاه شوم چون ديگر خوابگاهي به من تعلق نمي گيرد.
غوري ادامه داد:خواهر نابينايم فوق ليسانس علوم قرآني است وحافظ سي جزء قرآن است اما بيكاراست و زماني كه فارغ التحصيل شد همه خوشحال بوديم كه يك نفر وارد بازار كار مي شود و دست ما را مي گيرد اما اين امر ميسر نشد و او بيكار است و تعجب مي كنم كه كسي كه حافظ كل كلام خداست چرا بايد بيكار باشد؟
وي گفت: از رئيس جمهوري مي خواهم نگاه ويژه اي به معلولان داشته باشند و به فكر سر پناهي براي ما باشند تا با خيال راحت بتوانم تمرينات و درس را دنبال كنم و هم در تحصيل و هم در ورزش برا ي كشورم افتخار كسب كنم و من اين توان را دارم.
وي افزود : پاداشي كه در حين مسابقات پاراآسيايي به ما دادند بسيار ناچيز بود و نتوانستم انطور كه دلم مي خواهد براي خانواده ام سوغاتي بخرم و شرمنده آنها شدم اگر چه فدراسيون ورزش نابينايان نهايت همكاري را كرد و از آنها سپاسگزارم.
اين ورزشكار نابيناي قهرمان گفت: اين قهرماني حاصل تلاش و همكاري معلمان مدرسه ، پدرو مادرم و مربي من عبدالرضا نوحه خوان است كه وقت زيادي براي من صرف كرد تا مدال طلا و نقره كسب كنم و از هاشم حاصلي به عنوان دونده همراه نيز تشكر مي كنم.
فاطمه شمشيري مادر عليرضا كه به عنوان همراه دست فرزندش را هميشه در دست دارد گفت: براثر كمبود امكانات بهداشتي در روستاي پشتكوه بخش مشكان ني ريز ،چهار فرزندم به دليل بيماري، بينايي خود را از دست دادند با اين حال شكرگزار خداوند هستيم و خوشحالم كه فرزند نابينايم نام ايران را در دنيا طنين انداز كرد.
وي اضافه كرد: از مقامات مي خواهم هم اينك كه فرزندم براي كشورش افتخار كسب كرد به فكر سرپناهي براي ما باشند چرا كه در شيراز هيچ كس نداريم و همسرم نابينايم هم قادر به كار كردن نيست و بايد خرج هفت سر عائله را كه چهار نفرشان نابينا هستند، تامين كند.
عليرضا غوري در رقابت هاي پارا آسيايي 2017 امارات كه بيست و سوم آذر 96 پايان يافت در ماده 100 متر مدال طلا گرفت و در ماده پرش طول هم به مدال نقره دست يافت.
تيم ملي دو و ميداني نابينايان و كم بينايان جوانان ايران در اين مسابقات با 12 ورزشكار و با كسب 11 مدال طلا ،پنج نقره و پنج برنز به كار خود پايان داد.
كاروان ورزشي ايران در اين مسابقات در 10 رشته ورزشي شركت داشت.
مصاحبه كننده: حميدرضا خليقي ** انتشار دهنده:‌غلامرضا مالك زاده
7368 /1876