رشت - ايرنا- سخنگوي شوراي اسلامي كلانشهر رشت از تصويب طرح خريد خانه هوشنگ ابتهاج شاعر و غزل سراي معاصر در جلسه غروب امروز (دوشنبه) شوراي اسلامي اين كلانشهر خبر داد.

فاطمه شيرزاد شامگاه دوشنبه در گفت و گوي اختصاصي با خبرنگار ايرنا، اظهار داشت: در جلسه غيرعلني امروز شوراي اسلامي رشت طرح دو فوريتي خريد خانه هوشنگ ابتهاج در محله استاد سراي رشت كه با امضاي 9 عضو شوراي اسلامي اين كلانشهر تقديم شورا شده بود، به تصويب رسيد.
وي افزود: با تصويب خانه هوشنگ ابتهاج قرار شد تا در زمينه شرايط ثبتي اين بنا، احراز مالكيت و قيمت كارشناسي خريد پي گيري هاي لازم انجام گيرد.
**امير هوشنگ ابتهاج روز يكشنبه 6 اسفند 1306 در رشت متولد شد. پدرش آقاخان ابتهاج از مردان سرشناس رشت و مدتي رئيس بيمارستان پورسيناي اين شهر بود. هوشنگ ابتهاج دوره تحصيلات دبستان را در رشت و دبيرستان را در تهران گذراند و در همين دوران اولين دفتر شعر خود را به نام نخستين نغمه‌ها منتشر كرد. ا
منزل شخصي سايه در سال 1387 با نام خانه ارغوان به ثبت سازمان ميراث فرهنگي رسيده‌است. دليل اين نام گذاري وجود درخت ارغوان معروفي در حياط اين خانه است كه سايه شعر معروف ارغوان خود را براي آن درخت گفته‌است.
سايه در سال 1346 به اجراي شعرخواني بر آرامگاه حافظ در جشن هنر شيراز مي‌پردازد كه دكتر باستاني پاريزي در سفرنامه معروف خود (از پاريز تا پاريس) استقبال شركت كنندگان و هيجان آن‌ها پس از شنيدن اشعار سايه را شرح مي‌دهد و مي‌نويسد كه تا قبل از آن هرگز باور نمي‌كرده‌است كه مردم از شنيدن يك شعر نو تا اين حد هيجان زده شوند.
ابتهاج از سال 1350 تا 1356سرپرست برنامه گل‌ها در راديوي ايران (پس از كناره‌گيري داوود پيرنيا) و پايه‌گذار برنامه موسيقايي گلچين هفته بود. تعدادي از غزل‌ها، تصنيف‌ها و اشعار نيمايي او توسط موسيقي‌دانان ايراني نظير شجريان، ناظري و حسين قوامي اجرا شده‌است. تصنيف خاطره انگيز تو اي پري كجايي و تصنيف سپيده (ايران اي سراي اميد) از اشعار سايه است. سايه بعد از حادثه ميدان ژاله (17 شهريور 1357) به همراه محمدرضا لطفي، محمدرضا شجريان و حسين عليزاده، به نشانه اعتراض از راديو استعفاء داد.
از مهم‌ترين آثار هوشنگ ابتهاج تصحيح او از غزل‌هاي حافظ است كه با عنوان حافظ به سعي سايه نخستين بار در 1372 توسط نشر كارنامه به چاپ رسيد و بار ديگر با تجديدنظر و تصحيحات تازه منتشر شد. سايه سال‌هاي زيادي را صرف پژوهش و حافظ شناسي كرده كه اين كتاب حاصل تمام آن زحمت هاست كه سايه در مقدمه آن را به همسرش پيشكش كرده‌است.
سايه هم در آغاز، همچون شهريار، چندي كوشيد تا به راه نيما برود؛ اما، نگرش مدرن و اجتماعي شعر نيما، به ويژه پس از سرايش ققنوس، با طبع او كه اساساً شاعري غزل‌سرا بود؛ همخواني نداشت. پس راه خود را كه همان سرودن غزل بود؛ دنبال كرد.
سايه در سال 1325 مجموعهٔ «نخستين نغمه‌ها» را، كه شامل اشعاري به شيوهٔ كهن است، منتشر كرد. در اين دوره هنوز با نيما يوشيج آشنا نشده بود. «سراب» نخستين مجموعهٔ او به اسلوب جديد است، اما قالب همان چهارپاره‌است با مضموني از نوع تغزل و بيان احساسات و عواطف فردي؛ عواطفي واقعي و طبيعي. مجموعهٔ «سياه مشق»، با آنكه پس از «سراب» منتشر شد، شعرهاي سالهاي 25 تا 29 شاعر را دربرمي‌گيرد. در اين مجموعه، سايه تعدادي از غزل‌هاي خود را چاپ كرد و توانايي خويش را در سرودن غزل نشان داد تا آنجا كه مي‌توان گفت تعدادي از غزل‌هاي او از بهترين غزل‌هاي اين دوران به‌شمار مي‌رود.
سايه در مجموعه‌هاي بعدي، اشعار عاشقانه را رها كرد و با كتاب شبگير خود كه حاصل سال‌هاي پر تب و تاب پيش از سال 1332 است به شعر اجتماعي روي آورد. مجموعهٔ «چند برگ از يلدا» راه روشن و تازه‌اي در شعر معاصر گشود.
مضامين گيرا و دلكش، تشبيهات و استعارات و صور خيال بديع، زبان روان و موزون و خوش‌تركيب و هماهنگ با غزل، از ويژگي‌هاي شعر اوست و نيز رنگ اجتماعي ظريف آن يادآور شيوهٔ دلپذير حافظ است.
اشعار نو او نيز داراي درون‌مايه‌اي تازه و ابتكاري است؛ و چون فصاحت زبان و قوت بيان سايه با اين درون‌مايهٔ ابتكاري همگام شده، نتيجهٔ مطلوبي به بار آورده‌است.
سرايش هاي پرنياني سايه از گيلان، آرام و ملايم ترجمان جهان مي شود تا هم امروز كه براي فرزندان ادب انديش اين آب و خاك تبديل به اسطوره اي سترگ در شعر معاصر اين سرزمين شده است.
7286 /6030