نقره‌داغ شدن وزنه‌برداری ایران، كینه‌توزی یا بی‌كفایتی

به گزارش ایرنا، فدراسیون بین المللی وزنه برداری در مبارزه جدی خود با دوپینگ و با توجه به خطر حذف این رشته در المپیك توكیو، سهمیه برخی كشورها از جمله ایران را كاهش داد.
كمیته بین المللی المپیك نمونه آزمایش وزنه برداران عنوان دار در بازی های المپیك 2008 پكن و 2012 لندن را مورد آزمایش مجدد قرار داد كه تست بیش از 43 نفر مثبت اعلام شد. قزاقستان (10 دوپینگ)، روسیه (9 دوپینگ)، بلاروس (7 دوپینگ)، جمهوری آذربایجان (5 دوپینگ)، تركیه، ارمنستان، اوكراین، چین و مولداوی (3 دوپینگ) 9 كشوری بودند كه به موضوع دوپینگ در این سال ها دامن زدند.
این موضوع سبب شد تا كمیته بین المللی المپیك به صورت جدی وارد عمل شده و فدراسیون بین المللی وزنه برداری را در صورت انجام ندادن اصلاحات اساسی، تهدید به حذف این رشته از المپیك كرد.
بعد از این موضوع فدراسیون بین المللی 9 كشور مذكور را به مدت یك سال از حضور در تمامی رقابت ها محروم كرد اما این اقدام نتوانست برای كمیته بین المللی المپیك راضی كننده باشد.
رئیس كمیته بین المللی المپیك پیش از این به فدراسیون بین المللی وزنه برداری هشدار داد كه چنانچه گزارش رضایت بخشی درباره رسیدگی به مشكل دوپینگ ارائه نكند، این ورزش با خطر حذف از بازی های المپیك 2024 روبرو خواهد شد.
«توماس باخ» تصریح كرد كه ارائه این گزارش شرط باقی ماندن رشته وزنه برداری در میان 28 رشته در المپیك 2024 است.
در حالی كه ادامه حضور رشته وزنه برداری در المپیك 2020 توكیو تایید شده است، اما كمیته بین المللی المپیك با كاهش تعداد سهمیه ها و اوزان المپیك 2020 پیام محكمی برای نهاد حاكم بر وزنه برداری ارسال كرد.
وزنه برداری هم اكنون فقط 196 سهمیه در المپیك 2020 خواهد داشت. در حالی كه در المپیك 2016 و 2012، صاحب 260 سهمیه بود. علاوه بر این با كم شدن یك سهمیه وزنه برداری، تعداد وزن های این رشته در المپیك توكیو به هفت وزن برای مردان و هفت وزن برای زنان رسید.
فدراسیون بین المللی هفته گذشته و در تازه ترین اقدام پیشگیرانه و سرسختانه خود برای راضی نگه داشتن كمیته بین المللی المپیك، سهمیه المپیكی كشورهایی كه طی 10 سال گذشته موارد متعدد دوپینگ داشتند را به شدت كاهش داد به طوری كه كشورهایی كه دارای تخلفات 20 مورد یا بیشتر دوپینگ در فاصله سال های 2008 تا 2020 باشند در بازی های المپیك 2020 توكیو، مجاز به داشتن تنها 2 سهمیه (یك مرد و یك زن) دانسته است كه این موضوع شامل حال كشورهای روسیه، قزاقستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان و بلاروس خواهد بود.
بر همین اساس كشورهایی كه دارای 10 تخلف یا بیشتر باشند نیز سهمیه‌های المپیكی آنان به 2 وزنه‌بردار مرد و 2 وزنه‌بردار زن محدود می‌شود. حداقل 9 كشور دیگر همچون بلغارستان، ایران و هند در این دسته قرار می گیرند.
طبق اعلام IWF (فدراسیون بین المللی وزنه برداری)، محرومیت‌‌های دیگری هم ممكن است در آینده لحاظ شود كه می‌تواند شامل محرومیت از المپیك باشد یا اینكه به تعداد كشورهای مجازات ‌شده به‌ دلیل افشای موارد بعدی دوپینگ وزنه ‌برداران‌شان پیش از آغاز المپیك 2020 یعنی تا ماه آوریل سال 2020، افزوده شود.
این سیاست جدید فدراسیون بین المللی به تصویب كمیته بین‌المللی المپیك (IOC) رسیده و مورد استقبال بسیاری از كشورها نیز واقع شده است.
بر اساس آمار، ایران در سال 2009 چهار مورد دوپینگ، سال 2013 دو نمونه دوپینگ، سال 2014 چهار نمونه مثبت داشته و البته یك نمونه دوپینگ مثبت هم در سال 2017 در رده نوجوانان داشت كه هنوز در سایت فدراسیون بین المللی قرار نگرفته كه مجموعا تعداد دوپینگی های ایران را از سال 2008 تاكنون به عدد 11 رسانده است.
براساس آمار بین سال های 1996 تا 2006 و 2016 تاكنون كه علی مرادی ریاست فدراسیون را برعهده دارد 16 مورد دوپینگ به ثبت رسیده است و در بین سال های 2007 تا 2009 و در زمان بهرام افشارزاده پنج مورد و در سال های 2010 تا 2015 و زمانی كه حسین رضازاده ریاست فدراسیون را برعهده داشت 6 مورد دوپینگ به ثبت شده است.
اما چرا كاهش سهیمه وزنه برداری مردان ایران (دو سهمیه مردان و دو سهمیه زنان)، نگرانی جامعه ورزش كشورمان را به همراه داشته و آیا پیگیری این موضوع از طریق مسوولان ورزش ایران همچون وزارت ورزش و جوانان و كمیته ملی المپیك می تواند در تجدید نظر فدراسیون بین المللی وزنه برداری تاثیرگذار باشد؟
وزنه برداری از نخستین حضور ایران در بازی های المپیك در سال 1948 لندن با كسب نخستین مدال یعنی برنز «جعفر سلماسی» برای كشورمان تا در آخرین حضور در المپیك 2016 ریو افتخار آفرین بود. از سه مدال طلای ایران در ریو، 2 مدال طلا توسط پولاد مردان تیم ملی یعنی كیانوش رستمی و سهراب مرادی و طلای دیگر توسط حسن یزدانی در كشتی آزاد به دست آمد.
ورزش ایران در بازی های المپیك تاكنون 68 مدال طلا، نقره و برنز كسب كرده كه 18 مدال شامل هفت طلا، پنج نقره و 6 برنز فقط توسط وزنه برداری به دست آمده است.
به همین دلیل نگرانی از كاهش سهمیه وزنه برداری ایران در این برهه از زمان كه مدال آوری ایران منتهی به رشته های وزنه برداری و كشتی می شود، بجا و درست است.
علی مرادی رییس فدراسیون وزنه برداری بعد از این موضوع اعلام كرد كه به كاهش تعداد سهمیه های ایران اعتراض خواهد كرد و حتی كمیته ملی المپیك و وزارت ورزش و جوانان نیز با تشكیل جلسه، نگرانی جدی خود را از این موضوع نشان دادند.
به هر حال با توجه به تصمیم فدراسیون بین المللی و حضور «تاماش آیان» مجارستانی و «محمد جلود» عراقی به عنوان رییس و دبیر كل فدراسیون بین المللی كه گفته می شود هر دو نفر آنان ارتباط چندان خوبی با علی مرادی رییس فدراسیون وزنه برداری ندارند، آیا می توان به تجدید نظر آنان در مورد سهمیه ایران، امیدوار بود؟
انتخابات فدراسیون بین المللی وزنه برداری خرداد ماه سال گذشته در تایلند برگزار شد و «علی مرادی» با قرار گرفتن در تیم مقابل «آیان» و انتقاد از برنامه های او، ضمن شكست در این انتخابات در ائتلاف با كاندیداهای ریاست دچار اشتباه بزرگی شد.
هر چند در آن برهه از زمان، تاماش آیان سخنی به میان نیاورد اما با كاهش سهمیه های المپیكی ایران و برخی كشورهای دیگر، نقشه خود را به نوعی عملی و ورزش ایران را نقره داغ كرد.
اما از نقش مسوولان فدراسیون بین المللی وزنه برداری كه بگذریم، سیاست های در پیش گرفته شده توسط رییسان فدراسیون وزنه برداری كشورمان طی یك دهه گذشته نیز در نوع خود قابل تامل است.
آنان در تمامی اتفاقات سال‌های اخیر وزنه‌برداری كه به نوعی باید مقصران اصلی این ماجرا قلمداد شوند از زیر بار مسوولیت فرار كرده و توپ را نیز با روحیه طلبكارانه به زمین بازیگران درجه دوم با نقشی ضعیف‌تر یا ورزشكاران بی‌خبر از همه جا، انداختند.
هر یك از افرادی كه سكان هدایت فدراسیون وزنه برداری را بر عهده می گیرند، زمانی كه پای دوپینگ و پاسخ به افكار عمومی در میان باشد، سعی دارند ماجرا را به گونه ای نشان دهند كه رئیس قبلی مقصر است و برای خود هیچ نقشی در این اتفاقات قائل نیستند تا آنجا كه علی مرادی رییس فعلی فدراسیون بدون توجه به دوپینگی هایی كه در زمان خودش گریبانگیر وزنه برداری ایران شده بود، مقصر اصلی كاهش سهمیه های المپیكی ایران را به دوران ریاست حسین رضازاده منسوب می كند.
بدون شك كاهش سهمیه های المپیكی وزنه برداری، موضوعی است كه دامن ورزش ایران را گرفته و هر چند تغییر تصمیم فدراسیون بین المللی كار مشكلی است اما با اتخاذ برخی سیاست ها و تعامل بیشتر با تاماش آیان و ارایه اسناد و مدارك و با توجه به پاك بودن وزنه برداری ایران در سه سال گذشته و البته با روش هایی اصولی و منطقی، موضوع را با مسوولان فدراسیون بین المللی مطرح تا شاید روزنه امیدی ایجاد شود.
اما دو سهمیه وزنه برداری مردان ایران در حالی همه را شوكه كرده است كه پولاد مردانی همچون سهراب مرادی، كیانوش رستمی، بهداد سلیمی، سعید علی حسینی، سعید محمدپور، علی هاشمی، سید ایوب موسوی، محمدرضا براری و سایر قهرمانان هر یك در دنیای وزنه برداری نامی برای خود دست و پا كرده اند و از مدعیان اصلی در وزن های خود هستند و به طور حتم تا 2 سال دیگر به این جمع مدعیان دیگری از رده های جوانان اضافه خواهند شد.
با وجود داشتن 2 سهمیه، كدامیك از قهرمانان پولاد سرد باید پای به المپیك توكیو بگذارند؟ این سوالی است كه نه تنها ذهن علاقمندان و كارشناسان؛ بلكه خود قهرمانان را نیز در این روزها درگیر خود كرده است.
ورزشی**1067** 1597