تاریخ انتشار: ۳ اردیبهشت ۱۳۹۷ - ۱۲:۵۹

مسكو - ایرنا - ولادیمیر لنین بنیانگذار اتحاد شوروی سابق در این روز ها بدنیا آمد و در طول حیات خود تاثیر بسزایی در تغییر مسیر تاریخ داشت و سوال اینجاست با مرگ وی و ربع قرن از فروپاشی حكومت شوروی، آیا او همچنان در روسیه محبوب است؟

به گزارش روز دوشنبه ایرنا، گروهی از طرفداران حزب كمونیست روسیه دیروز با اجتماع در میدان سرخ در مقابل مقبره لنین، با قرار دادن دسته های گل یاد رهبر وقت شوروی سابق را گرامی داشتند.
همچنین رسانه ها گزارش كردند كه هواداران حزب كمونیست روسیه دیروز در مناطق مختلف این كشور در آیین های مختلف از وی تجلیل كردند.
حزب كمونیست روسیه مطابق سنت چند ساله، در این روز گروهی از جوانان پیشاهنگ را به عنوان عضو خود می پذیرد.
هر چند كه ایده كمونیست جایگاه پیشین خود را در روسیه از دست داده است و دیگر كمتر جوانی است كه شعارها و آرمان های این حزب را باور كند اما نتایج نظرسنجی ها در روسیه نشان می دهد كه لنین بنیانگذار حكومت كمونیستی همچنان محبوب روس هاست.
نتایج یك نظرسنجی كه توسط مركز نظرسنجی لواداسنتر صورت گرفت، نشان می دهد كه 56 درصد مردم روسیه نقش لنین را در تاریخ این كشور مثبت ارزیابی می كنند. 41 درصد هم گفتند كه نقش لنین را در تاریخ روسیه تا حدودی مثبت می دانند و فقط 3درصد نقش وی را منفی خواندند.
مخالفت مردم روسیه با تخریب بناهای یادبود لنین نیز شاخص دیگر علاقه مندی روسها به این چهره معروف تاریخ است.
به طوری كه 79 درصد شركت كنندگان در نظرسنجی لواداسنتر گفتند كه مخالف تخریب بناها و مجسمه های لنین هستند.
فقط 14 درصد پاسخ دهندگان از تخریب بناهای یادبود لنین در شهرهای مختلف روسیه حمایت كردند.

* لنین چگونه لنین شد؟
ولادیمیر ایلیچ اولیانوف معروف به لنین در 22 آوریل سال 1870 میلادی در شهر سیمبرسك (اولیانوفسك كنونی) در خانواده‌ای مرفه و تحصیل‌كرده چشم به جهان گشود.
ولادیمیر سومین فرزند از شش فرزند خانواده اولیانوف بود.
پدرش ایلیا نیكلایویچ اولیانوف بازرس مدارس منطقه سیمبرسك و مادرش آنا از یك خانواده آلمانی بود و به همین جهت لنین در تمام مدت عمر به آلمانی‌ها و طرز تفكر آلمانی كه ماركس مولود آن بود به دیده علاقه مندی می‌نگریست.
لنین در دبیرستان شاگردی ممتاز بود و قوه استدلال درخشانی داشت ولی در عین حال بچه‌ای موذی بود.
در 14 سالگی به خواندن آثار ممنوعه نویسندگان روسی پرداخت، همچنین آثار هگل و كلاوس ویتس (clauswitz) را خواند و نسبت به تشكیلات حزب سوسیال دموكرات آلمان احساس تحسین پیدا كرد.
در واقع او به فرهنگ آلمان و افكار فلاسفه آن كشور دل بسته بود، در 16 سالگی پدر خود را از دست داد. بر اساس روایت های تاریخی، پدر بزرگ لنین یهودی و از طرف مادری نیز روس بود.

**اعدام برادر حس انقلابی را در او تشدید كرد
در سال 1887 وقتی لنین 17سال داشت، برادر بزرگش الكساندر به اتهام شركت در سوء قصد به تزار الكساندر سوم بازداشت و به دار آویخته شد.
گفته‌اند كه اعدام برادر، بر لنین جوان تأثیر عمیقی باقی گذاشت، در همین سال 1887 لنین دیپلم تحصیلات متوسطه اش را با مدال طلا و تقدیر از كرنسكی مدیر دبیرستان دریافت كرد.
پسر كرنسكی بعدها در تاریخ انقلاب روسیه نقش مهمی ایفا كرد، لنین جوان در دانشكده حقوق قازان پایتخت تاتارستان نام‌نویسی كرد و شاهد تظاهرات دانشجویان بود و پس از مدتی خود رهبری دانشجویان آشوب طلب را بر عهده گرفت و به پخش اعلامیه و سخنرانی پرداخت.
نكته مهم در تاریخچه زندگی لنین علاقه وی به مذهب تا سنین نوجوانی بود كه در دوره های بعد تبدیل به نفرت شد.
در اسناد تاریخی آمده است، لنین تا سن 16 سالگی عضو فعال كلیسای ارتدوكس روس بود و در جامعه ارتدوكسی به نام سرگئی رادونژسكی فعالیت می كرد.
لنین در زمان تحصیل در درس قوانین خدا نیز همیشه نمره ممتاز كسب می كرد.
گرایش های ضددینی لنین از سال 1886 میلادی آغاز شد، بطوری كه پس از پیروزی انقلاب كمونیستی، همین گرایش باعث شد جنبش ضد مذهبی تشدید شده و انقلابیون به آتش زدن و تخریب بسیاری از عبادتگاه ها اعم از كلیساها، مساجد و دستگیری و مجازات روحانیون روی آوردند.
لنین در سال های تحصیلات دانشگاهی عضو كانون های زیرزمینی ضددولتی شد تا اینكه در سال 1885 دستگیر و به سه سال حبس محكوم و سپس به سیبری تبعید شد.
خانواده لنین پس از پایان دوره تبعید به شهر سامارا نقل مكان كردند و وی در این منطقه با انقلابیون محلی ارتباط برقرار كرد.
وی سپس با اتمام تحصیلات دانشگاهی مدتی به شغل وكالت پرداخت اما همزمان فعالیت های انقلابی می كرد و با اسكان یافتن در پتروگراد (سن پترزبورگ كنونی) پایتخت دوره روسیه تزاری در سال 1893، مقدمات برپایی انقلاب اكتبر را فراهم می كرد.
لنین تا زمانی كه روسیه را در سال 1900 به مقصد سوئیس ترك كرد تحت كنترل كامل دستگاه اطلاعاتی حكومت تزاری قرار داشت و تحركات وی دائم رصد و گزارش می شد.
وی در سوئیس با مهاجران انقلابی روس ارتباط برقرار كرد و در انتشار روزنامه ای به نام ایسكرا با 10 هزار تیراژ مشاركت كرد.
لنین تا پیروزی انقلاب اكتبر سال 2017 در خارج زندگی می كرد و با وجود تلاش هایی كه برای جلوگیری از سفر وی به روسیه انجام گرفت، توانست با قطار خود را به این كشور برساند.
دولت آلمان كه در آن زمان با روسیه در جنگ جهانی اول درگیر بود، در اوریل 1917 به لنین و 35 نفر از یارانش اجازه داد كه از خاك این كشور با قطار عبور كنند.
در واقع دولت آلمان هدفمندانه و برای ضربه زدن به دولت روسیه تزاری و بردن جنگ به لنین كمك كرد تا به كشورش بازگردد.
لنین در بازگشت به روسیه رهبری حزب بلشویك را برعهده گرفت و توانست بر بقیه نیروهای سیاسی غلبه یابد و با سخنرانی های آتشین رهبری حكومت نوپای شوروی كمونیستی را برعهده بگیرد.
وی كه طی سوء قصدی در سال 1918 به سختی زخمی شده بود، در دو سال آخر زندگی عملا از هدایت حزب و كشور ناتوان بود و رهبری حزب به دست تروتسكی و استالین دو تن از یاران نزدیك او افتاد كه با هم دشمنی دیرین داشتند.
لنین پس از هفت سال حكومت سال 1924 در 54 سالگی فوت كرد و جنازه وی نیز به عنوان نماد احترام به دستاوردهایش مومیایی و در مكانی ویژه قرار داده شد.
پس از مرگ لنین در ژانویه 1924، استالین مدعی جانشینی او شد. او با توطئه‌های زیركانه و رشته‌ای از تصفیه‌های خونین، تروتسكی و سایر رقبا را از سر راه خود برداشت و در سال های بعد نظامی برافراشت كه یكی از مخوف‌ترین حكومت‌های تاریخ شناخته شد.
جسد لنین به صورت مومیایی از سال 1924 تاكنون در میدان سرخ واقع در مركز شهر مسكو زیر بقعه ای موسوم به آرامگاه سرخ در خارج از كاخ كرملین قرار دارد و به محلی برای بازدید گردشگران تبدیل شده است.
هر چند بیش از دو دهه است كه بر سر دفن جسد نخستین رهبر شوروی اختلاف نظر وجود دارد، اما فعلا زور آن دسته كه طرفدار دفن نكردن لنین به بهانه زنده نگه داشتن یاد او هستند به سایرین می چربد.
در جای جای مسكو پایتخت روسیه، كمتر مكان عمومی را می توان یافت كه اثری از نام یا مجسمه ای از لنین با سیمای زیباتر از چهره واقعی وی در آن دیده نشود، به نظر می رسد مسئولان روسیه به دنبال آن هستند تا به نسل های بعدی خود یادآوری كنند، رهبری داشته اند كه شعارها و آرمان هایش تا آمریكای جنوبی نیز نفوذ كرد و بر تاریخ این كشورها هم تاثیر گذاشت.
اروپام*391* 1346**1908