خبرنگاری كه نخست وزیر ارمنستان شد

به گزارش بامداد چهارشنبه ایرنا، پاشینیان در سال 1975 در شهر ایجوان جمهوری سوسیالیستی ارمنستان به دنیا آمد و در سال 1991 میلادی پس از پایان تحصیلات متوسطه در بخش خبرنگاری دانشكده زبانشناسی دانشگاه دولتی ایروان مشغول به تحصیل شد.
وی در سال چهارم تحصیلات دانشگاهی به دلیل فعالیت های سیاسی از دانشگاه دولتی ایروان اخراج شد.
پاشینیان همزمان با تحصیلات دانشگاهی به حرفه خبرنگاری مشغول شد و از سال 1993به مدت دو سال به صورت رسمی خبرنگار روزنامه دپروتیون بود.
وی سپس به مدت سه سال به عنوان روزنامه نگار در روزنامه های لراگیر، لراگیر اور و مولوراك فعالیت كرد.
پاشینیان كه هم اكنون متاهل و دارای سه فرزند پسر و یك دختر است در انتخابات ریاست جمهوری سال 1998 هماهنگ كننده ستاد انتخاباتی آشوت بلیان نامزد انتخابات ریاست جمهوری بود.
وی كه موسس روزنامه اوراگیر ارمنستان است در سال 1993 به جرم نشر مطلبی در روزنامه اش كه تهمت به همسر آرتاشس گغامیان نماینده مجلس ارمنستان و توهین به نوریك عیوضیان استاد دانشگاه ایروان قلمداد شد، به یك سال حبس محكوم شد.
پاشینیان در سال 1999 سردبیر روزنامه هایقاقان ژاماناك (دوران ارمنی) شد و سال 2008 به عنوان عضو ستاد انتخاباتی لوون ترپتروسیان نامزد ریاست جمهوری ارمنستان فعالیت های سیاسی خود را ادامه داد.
پاشینیان پس از ناآرامی های روزهای اول و دوم ماه مارس سال 2008 در ایروان، تحت تعقیب قرار گرفت و مدتی به زندگی زیرزمینی روی آورد تا اینكه پس از یك سال داوطلبانه خود را معرفی كرد و به هفت سال زندان محكوم شد، اما پس از دو سال به مناسبت بیستمین سالگرد استقلال ارمنستان مورد عفو قرار گرفت.
موفقیت سیاسی پاشینیان در سال 2012 رقم خورد و او توانست با شركت در انتخابات پارلمانی، به مجلس ارمنستان راه پیدا كند.
او خیلی زود رهبری حزب مخالف دولت یلك در پارلمان را برعهده گرفت و از ابتدای سال 2018 وقتی دید سرژ سركیسیان رئیس جمهوری وقت ارمنستان بر خلاف وعده ای كه به مردم برای كناره گیری از قدرت داده است، می خواهد بار دیگر با عنوان نخست وزیر در مسند قدرت باقی بماند، دست به اعتراضات خیابانی زد و از مردم ارمنستان نیز دعوت كرد كه به او بپیوندند.
پاشینیان در چارچوب اعتراضات مدنی علیه سركیسیان كه با آرای پارلمان ارمنستان به نخست وزیری رسیده بود، از شهر گیومری تا ایروان را پیاده پیمود و در بین راه افراد زیادی به او پیوستند و شمار هواداران پویش اعتراضی او به ده ها هزار نفر رسید.
شكل گیری و تداوم اعتراضات گسترده ضددولتی در پایتخت و دیگر شهرهای ارمنستان، سرژ سركیسیان را مجبور به استعفا از مقام نخست وزیری كرد.
با این وجود پارلمان ارمنستان كه اكثریت آن را اعضای حزب جمهوریخواه تشكیل می دانند تمایلی به پذیرش پاشینیان به مقام نخست وزیری نداشت چرا كه در نخستین رای گیری خود در شرایطی كه تنها یك گزینه برای نخست وزیری معرفی شده بود، رای كافی به پاشینیان برای نخست وزیری نداد.
اما این پایان كار نبود چرا كه هر روز بر تعداد هواداران پاشینیان افزوده می شد و علاوه بر اعتراض ها، اعتصابات سراسری نیز در ارمنستان به راه افتاد و بسیاری ازكارمندان و دانشجویان نیز به صف مخالفان حزب جمهوریخواه پیوستند.
فشار مخالفان، بسته شدن خیابان های منتهی به فرودگاه ها و اضافه شدن جمعی از نظامیان به معترضان، اعضای جمهوریخواه پارلمان ارمنستان را وادار كرد كه برای پایان دادن به بحران سیاسی در این كشور به گزینه مد نظر معترضان رای اعتماد دهد تا پاشینیان آرای كافی برای تبدیل شدن به قوی ترین مرد در ارمنستان را بدست آورد.
ارمنستان با حدود 30 هزار كیلومتر مربع مساحت و سه میلیون نفر جمعیت در منطقه قفقاز كه پس از فروپاشی شوروی در سال 1991 استقلال یافت، با تركیه، گرجستان، جمهوری آذربایجان و ایران هم مرز است.
شبك**اروپام*391* 1346 **1392