به گزارش روز يكشنبه گروه اخبار علمي ايرنا از پايگاه خبري ساينس ديلي، محققان براي اين منظور با استفاده از پليمر ساختارهاي نيمه رساناي كريستالي مرتب ساختند. مهم ترين كاربرد نيمه رساناهاي پلاستيكي تبديل نور خورشيد به الكتريسيته است. اين مواد با جذب نور در يك حالت تحريك شده قرار مي گيرند و با حركت مولكول ها، اين حالت تحريك شده درون آن ها جابه جا مي شود.
در همين مرحله مي توان انرژي موجود در نيمه رسانا را برداشت كرد. معمولا ميزان جابه جايي اين حالت در پلاستيك 10 نانومتر است. اما محققان كمبريج با اندازه گيري حركت حالت تحريك شده در نانوساختارهاي جديد خود متوجه شدند ميزان جابه جايي اين حالت 20 برابر نمونه هاي قبلي يعني 200 نانومتر است.
اين موضوع از اين جهت اهميت دارد كه ضخامت ماده موردنياز براي جذب كامل نور موجود در محيط كمتر از 200 نانومتر است. اين ويژگي نانوساختارهاي جديد را به گزينه اي مناسب براي ساخت سلول هاي خورشيدي و حسگرهاي نوري تبديل مي كند.
به اعتقاد محققان، اين تكنيك امكان توليد سلول هاي خورشيدي كارآمدتر با انعطاف پذيري بيشتر را فراهم مي كند.گزارش كامل اين تحقيقات در نشريه Science منتشر شده است.
علمي (6)**9259**1440
تاریخ انتشار: ۶ خرداد ۱۳۹۷ - ۱۲:۲۲
تهران – ايرنا - محققان دانشگاه كمبريج و بريستول راهكار جديدي را براي توليد نانوساختارهايي از جنس نيمه رساناهاي پلاستيكي ابداع كردند كه ظرفيت جذب نور و انتقال انرژي آن 20 برابر بيش از نيمه رساناهاي پلاستيكي موجود در بازار است.