بنابراین موفقیت یا شكست استفاده از این ایده در حمل و نقل درون شهری، همچون هندوانه سربسته‌ای است كه شیرینی آن مشخص نیست.
اروپا استفاده از این وسیله نقلیه را از دو قرن پیش آغاز كرده و بعد از استفاده از واگن اسبی، در طی 200 سال اینك به تراموهای برقی رسیده كه با سرعت 40 كیلومتر در ساعت، كار حمل و نقل مسافر درون شهری را انجام می‌دهد.
اما در ایران موضوع استفاده از این سیستم حمل و نقل سابقه‌ای در حد چند سال اخیر دارد كه البته هنوز هیچ‌كدام از شهرهای ایران از آن بهره‌برداری نكرده و در حد انجام مطالعات اولیه پیش رفته‌اند تا این سیستم را جایگزین سیستم حمل و نقل عمومی خود كنند.
اصفهان، تهران، شهر جدید پرند، شیراز، ارومیه، رشت و قم از جمله این شهرها هستند كه هراز چندگاهی به این نوع حمل و نقل اشاره كرده و شهرداران آن سعی در مجاب كردن مدیریت شهری برای كمك به راه‌اندازی تراموا در شهر خود دارند.
اما گره كار در هیچ كدام این شهرها هنوز باز نشده، از بهمن‌ماه سال گذشته نیز، شهردار زنجان موضوع استفاده از تراموا در این شهر را مطرح كرده كه موافقان و مخالفان این طرح، دلایل قانع‌كننده‌ای برای خود دارند.
موافقان بر پاك بودن این نوع حمل‌ونقل به جهت استفاده از نیروی برق تاكید دارند و اینكه حمل و نقل ریلی باید مبنای توسعه شهری آینده قرار گیرد، ظرفیت استفاده مسافر از این نوع وسیله نقلیه بالا بوده و امكان جابه‌جای بالایی دارد، آلودگی صوتی كمی داشته و برای مسافران، امكان دسترسی به استگاه‌های آن سهل‌الوصول‌تر است.
اما مخالفان دلایل مستحكم‌تری دارند، از زشتی جلوه بصری شهر به دلیل استقرار دكل‌های برقی جهت تغذیه تراموا گرفته تا فضای ناكافی برای تردد همزمان تراموا و اتوبوس و تاكسی در بافت مركزی شهر، اما شاه بیت همه این مخالفت‌ها آن است كه این سیستم حمل و نقل، در شهری كه تاكنون تجربه وسایل نقلیه ریلی را نداشته، هزینه زیرساخت بالایی لازم دارد تا بتواند تاسیساتی چون ریل و دكل‌های برقی و واگن‌های حمل مسافر را تامین كند، آن هم در شرایطی بودجه‌ای كه شهرداری شهرهای كوچك با آن دست به گریبانند.
البته شهردار همان روزی كه برای اولین بار موضوع احداث تراموا در زنجان را مطرح كرد، برای حل این مشكل از مشاركت سرمایه‌گذاران چینی در این پروژه خبر داد و خط پیشنهادی ایجاد تراموا شهر زنجان را حد فاصل میدان 15 خرداد تا میدان آزادی عنوان كرد. به گفته وی، مطالعات اولیه مشاور نیز نشان داده، این مسیر با توجه به میزان مسافرپذیری برای اجرای این طرح مناسب است و در جذب گردشگر نیز نقش بسزایی دارد.
شهردار زنجان با اشاره به دیگر مزایای تراموا گفته بود: خطوط تراموا با ترددهای عادی و با زندگی مردم مانوس و نزدیك است به گونه‌ای كه در فواصل كوتاه‌تر دسترسی مردم به ایستگاه‌ها را فراهم می‌كند و حتی در برخی محل‌ها، وسایط نقلیه شخصی از روی این خطوط می‌گذرند و هیچ مشكلی بوجود نمی‌آید.
وی برای تامین بودجه اجرای این پروژه نیز تاكید داشت در صورت تخصیص 50 درصدی هزینه از سوی دولت، 50 درصد دیگر را شهرداری پرداخت خواهد كرد.
در شرایطی كه دولت خود در تامین هزینه پروژه‌های عمرانی دچار مشكل است، تعریف پروژه‌ای از سوی شهرداری كه بار مالی برای دولت تحمیل كند، هر مدیری را دست به عصا خواهد كرد تا با در نظر گرفتن تمام جوانب امر، ریسك سرمایه‌گذاری دولتی در چنین پروژه‌هایی را كمتر كند.
بر همین اساس نیز، مهرداد سلطانی، معاون عمرانی استانداری زنجان در مصاحبه مطبوعاتی خود گفته كه : اگر آنچه كه شهردار در مورد تراموا مطرح كرده‌اند، در حد ایده‌ای باشد كه این را پیگیری می‌كنند و مطالعات آن را انجام دهند و تاییدیه‌ها را بگیرند ما استقبال می‌كنیم، ولی اینكه ما فردا، اجرای همچنین ایده‌ای را آغاز می‌كنیم، نه اینطور نیست، بلكه باید مشكلات آن احصا و مطالعات آن انجام شود، و باید ببینیم اجرایی‌شدن آن امكان‌پذیر است یا خیر.
ولی شهردار در آخرین اظهارنظر در این باره گفته كه حاضر به مناظره بر سر احداث تراموا با بهترین متخصصین این حوزه است.
در این مناظره، یك طرف ماجرا كه 50 درصد هزینه احداث تراموا را باید پرداخت كند مجموعه شهرداری است كه گویا طبق گفته شهردار تمام طرح‌ها و پروژه‌هایی كه برای شهر زنجان پیش‌بینی می‌شود از عقبه فكری قوی و محكمی برخوردار است، حال می‌ماند 50 درصد باقی‌مانده كه باید از جیب دولت پرداخته شود و شرط آن نیز تصویب در طرح جامع شهری و یا شورای ترافیك و متقاعد شدن كاشناسان این حوزه برای توجیه‌پذیر بودن احداث ترموا در زنجان است، تجربه‌ای كه تاكنون در هیچ شهری انجام نگرفته و عنوان 'اولین شهر صاحب تراموا در ایران' هزینه گرانی طلب می‌كند.
* منبع: روزنامه صدای زنجان
3216/6085
تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۳۹۷ - ۱۱:۰۳
نتیجه جستجو در مورد استفاده از تراموا نشان می‌دهد كه هنوز هیچ شهری در ایران، تجربه استفاده از این وسیله حمل و نقل عمومی مربوط به قرن 19 اروپا را نداشته است.