اوتيسم در كودكان

دراين مطلب آمده است: اختلال طيف اوتيسم، اختلالي عصبي - رشدي است كه در دوران كودكي و قبل از سه سالگي بروز مي‌كند. اين اختلال با تاثير روي مغز كودكان، سبب مي‌شود آن‌ها در سه حوزه تعامل اجتماعي، ارتباط با ديگران و نداشتن ابزارهايي براي تعامل از جمله تماس چشمي مشكل داشته باشند.
كودكاني كه در 12ماهگي «هجا» را به كار نمي‌برند، در 19ماهگي كلمه نمي‌گويند، قبل از 24ماهگي تركيب دو كلمه را نمي‌گويند و كودكاني كه قادر به برقراري تماس چشمي نيستند داراي اختلال اوتيسم هستند. دليل شناخته شده و مشخصي براي اوتيسم كشف نشده، اما تحقيقات نشان داده است كه احتمال تاثير عوامل ژنتيك و دارويي در بروز اين بيماري وجود دارد.
در خانواده هايي كه اين بيماري نسل به نسل انتقال پيدا مي‌كند احتمال تولد كودكان داخل طيف اوتيسم بيشتر است.
مصرف قرص‌هاي ديابت و مسكن در زمان بارداري و سن بالاي پدر و مادر از عوامل تولد نوزاد مبتلا به بيماري اوتيسم است.
علائم شايع اوتيسم شامل برقرار نكردن ارتباط چشمي، ناتواني كلامي، انواع رفتارها و علاقه به بازي‌هاي تكراري، تاخير در يادگيري و حرف زدن، بي‌توجهي به احساس درد، وابستگي شديد به پدر و مادر و ارتباط نداشتن با ديگران در روابط اجتماعي مي‌شود.
از هر 100 نفر يك نفر به اين اختلال مبتلا مي‌شود و در پسران چهار برابر شايع‌تر از كودكان دختر است. طبق آمار 80 درصد مبتلايان به اوتيسم هوش كمتري دارند و در سطح نرمال نيستند، افراد داخل طيف اوتيسم كه داراي ضريب هوشي بالاي 85 درصد هستند بدون هيچ گونه تاخير زباني مي‌توانند صحبت كنند و ضريب هوشي نرمالي دارند. كودكان داخل طيف شديد اوتيسم نيز ضريب هوشي كمتر از 70 درصد دارند كه ممكن است همراه با عقب ماندگي باشد. همچنين كودكان داراي ضريب هوشي 70 تا 89 درصد نيز در مرز قرار دارند و در رده كودكان داراي اختلال اوتيسم متوسط قرار مي‌گيرند.
آن ها نه عادي هستند و نه عقب مانده. نارسايي‌هاي پايدار در ارتباط اجتماعي، نقص در ادراك كاربرد مهارت‌هاي ارتباطي براي اهداف اجتماعي، كمبود در رفتارهاي غيركلامي و ناتواني در درك معاني پنهان و مبهم زبان از معيارهاي تشخيص اوتيسم است.
8006**3042