درمان چاقي و ديابت نوع دو با يك تزريق

به گزارش روز جمعه گروه علمي ايرنا از روزنامه ديلي ميل، محققان دانشگاه بارسلونا در اسپانيا در مطالعه بر روي موش ها متوجه شدند كه تزريق هورمون FGF21 به موش هاي چاق باعث كاهش وزن و حساسيت بيشتر اين جانداران به انسولين براي بيش از يك سال مي شود.
مقاومت نسبت به انسولين در واقع كاهش توانايي سلول ها براي واكنش نسبت به اين هورمون است و با شيوع ديابت نوع دو ارتباط دارد؛ انسولين هورموني است كه موجب خارج سازي گلوكز از جريان خون مي شود.
تصور مي شود كه FGF21 با تقويت سطح انرژي بدن به كاهش وزن منجر مي شود و موش ها را فعال تر مي سازد. همچنين اين هورمون با افزايش دماي بدن باعث مي شود كه موش ها كالري بسوزانند.
محققان در اين مطالعه موش هاي بزرگسال را به دو گروه تقسيم كردند و براي مدت 10 هفته به يك گروه رژيم غذايي استاندارد و به گروه ديگر رژيم غذايي پر چرب دادند.
وزن موش هايي كه رژيم غذايي استاندارد مصرف كرده بودند 27 درصد افزايش يافت اما موش هايي كه رژيم غذايي پر چرب مصرف كرده بودند 72 درصد افزايش وزن داشتند كه چاق محسوب مي شدند.
محققان سپس به موش هاي چاق هورمون FGF21 تزريق كردند و به موش هايي كه وزن سالم داشتند، دارونما دادند.
سپس تمامي موش ها براي حدود يك سال با رژيم هاي غذايي خود تغذيه شدند و در طول اين مدت وزن بدن آنها كنترل مي شد.
محققان متوجه شدند كه وزن بدن موش هايي كه هورمون FGF21 دريافت كرده بودند پس از چند هفته تزريق اين هورمون عادي شد و اندازه بدن آنها به اندازه بدن موش هايي شد كه يك رژيم غذايي استاندارد دريافت كرده بودند.
همچنين موش هاي چاق كه از مقاومت نسبت به انسولين برخوردار بودند، بعد از اين تزريق از سطوح عادي اين هورمون برخوردار شدند.
از سوي ديگر محققان متوجه شدند FGF21 كه با كاهش استخوان ارتباط دارد هيچ گونه تغييري در چگالي يا حجم استخوان اين جوندگان ايجاد نكرد.
اما با وجود نويد بخش بودن نتايج اين مطالعه كه در مجله EMBO Molecular Medicine منتشر شده است، محققان مي گويند كه لازم است اين شيوه درماني قبل از استفاده براي انسان ها، تحت آزمايش هاي بيشتر و طولاني تري بر روي حيوانات قرار گيرد.
علمي**2038**1368