سخنراني پمپئو،«حمايت از صداهاي ايراني» نام داشت.البته صداهايي كه خود و رئيس كاخ نشينش دوست دارند بشنوند. دولت ترامپ فقط صداهايي را مي شنود كه خواهان وضع تحريم و اقدام نظامي هستند. دولتي هاي آمريكا همان هايي هستند كه صداي مخالفان عهدشكني در برجام و فرياد هواداران ديپلماسي را نشيندند. آنها فقط از صداهايي حمايت مي كنند كه در راستاي سياست هاي ضدايراني و خشونت سياسي و ديپلماتيك بازتوليد مي شود.
اما بي شمارند ايراني-آمريكايي هايي كه بر بهره گيري از ديپلماسي ملايم تر تاكيد كرده و با ظن و ترديد به موفقيت آميز بودن تحريم ها و دخالت ها در امور ايران نگاه مي كنند. به رغم هشدارها و اندرزها، تمام تلاش پمپئو آن است كه دار و دسته اي از مخالفان تشكيل دهد و همدستاني براي قلدري مقابل ايران پيدا كند. اين رفتار قطعا در جايي مانند «تنگه هرمز» جواب خود را خواهد گرفت.
وزير امور خارجه آمريكا نقشه راهي براي فشار بر ايران ترسيم كرد و گفت كه تهران را در حوزه هاي انرژي و بانكي تحت فشار قرار خواهد داد. هدف اصلي واشنگتن «اين است كه با مذاكره با كشورهايي كه نفت ايران را وارد مي كنند، تلاش كنيم تا ميزان واردات نفت ايران را به صفر برسانيم.» نفت ثروت ملي ايرانيان و يكي از منابع درآمد مردم است. لذا اخلال در معيشت ايراني ها نمي تواند به نام «حمايت» از مردم ايران معرفي شود.
پمپئو همچنين مدعي شد كه خواهان گفت وگو با تهران است. پيشتر مذاكراتي در مورد افغانستان و عراق انجام شده و ايران حسن نيت خود را ثابت كرده بود. انتظار مي رفت اين بار آمريكايي ها در مساله برجام رفتار درستي به نمايش بگذارند. اما گويي آمريكا به حركت در راستاي چارچوب هاي پذيرفته شده بين المللي تمايلي ندارد.
آمريكايي ها در حالي كه زبان به تهديد گشوده اند، از ميل به مذاكره نيز سخن مي گويند. اين رفتارهاي متناقض ترامپ و پمپئو از واشنگتن تصويري كاريكاتوري ايجاد كرده است. «دست چدني» آمريكايي ها كه با «دستكش مخملي» پوشانده شده، سال هاست كه براي ايراني ها رو شده است.
پمپئو در «كتابخانه رياست جمهوري رونالد ريگان» در منطقه «سيمي ولي» لس آنجلس سخنراني كرد. يك مقام ارشد وزارت خارجه آمريكا مدعي شد، محل اين سخنراني به اين دليل اهميت دارد كه حدود 250 هزار ايراني-آمريكايي در جنوب كاليفرنيا زندگي مي كنند. وزير خارجه آمريكا البته به اهميت ديگر محل سخنراني اش توجه نكرد. قطعا در همان كتابخانه نوشته هاي زيادي درباره ايران و مردمانش وجود دارد. كافي است يكي از آنها را امانت گرفته و بخواند. حتي تورقي ساده در كتاب هاي تاريخ ايران مي تواند به او يادآور شود كه «با دم شير بازي نكند.»
سخن پراكني پمپئو بخشي از بازي رسانه اي دولت آمريكا و «انتشار هدفمند اطلاعات تحريف شده» عليه ايران است. ترامپ 8 مي (18 ارديبهشت) از برجام خارج شد و درست21 ماه مي (31 ارديبهشت) پمپئو حرافي و خيالبافي در مورد ايران را شروع كرد. در همان روز بود كه او 12 شرط براي تهران تعيين كرد. گام بعدي وزير خارجه آمريكا اين بود كه با الگوبرداري از رئيسش، توئيتربازي را شروع كند. او در اين شبكه اجتماعي هم به ايران تاخت.
پروپاگانداي ضدايراني مقام هاي آمريكايي در توئيتر، كتابخانه ها و انديشكده ها گوشه اي از پروژه رسانه اي آنهاست. رويترز به نقل از مقام هاي آمريكايي اعلام كرده است دولت ترامپ با هدف ايجاد اغتشاش و ناآرامي در ايران و كمك به اعمال فشار بر اين كشور براي پايان دادن به برنامه هسته اي، كمپين سخن پراكني هاي تهاجمي و اقدامات آنلاين تشكيل داده است.
پمپئو و «جان بولتون» مشاور امنيت ملي آمريكا از اين كمپين حمايت مي كنند. قرار است يك «شبكه 24 ساعته» نيز مثل پمپئو به پمپاژ نفرت بپردازد.
آمريكا به تنهايي عمل نمي كند، رژيم صهيونيستي هم هست. پيشتر خبر آمده بود كه اين رژيم و آمريكا كارگروهي براي ايجاد نارضايتي در ايران تشكيل داده اند. خبرگزاري فرانسه در رمزگشايي از كمپين ضدايراني پمپئو و سايرين نوشت، راهبرد دولت ترامپ اين است كه همزمان با ازسرگيري تحريم ها به اعتراض ها در ايران دامن بزند.
آيا بهترنيست آمريكا وصهيونيست ها به جاي تاكيدبر«تغيير رفتار ايران»اندكي به تغيير رفتارخودش بينديشند؟«تخلفات حقوق بشري» همچون نژادپرستي و سياه ستيزي،جدا كردن فرزندان مهاجران از والدين آنها،فقرمطلق ميليون ها آمريكايي، اعلان جنگ تجاري عليه چين و حتي رفقاي قديمي در اروپا، دامن زدن به بحران حمل سلاح و دهها پرونده سنگين و سياه ديگر قسمتي از كارهايي است كه آمريكا در داخل با آن مواجه است و لازم است كه عملكردش را در قبال آنها تغيير دهد.
شبك**9423**1708
تاریخ انتشار: ۱ مرداد ۱۳۹۷ - ۰۷:۵۸
تهران – ايرنا – سخنراني مايك پمپئو نه تنها نشاني از «حمايت» از ايراني ها نداشت بلكه باز هم تاكيد بر تكرار سياست فشار مالي و رسانه اي بود؛ رويكردي كه طي ساليان متمادي عليه تهران اجرا شده است.