چاپ نظريه استاد دانشگاه اميركبير درمجله انجمن هسته اي امريكا

به گزارش روز شنبه ايرنا از دانشگاه صنعتي اميركبير، «پروفسور مهدي سهرابي» عضو هيات علمي دانشگاه صنعتي اميركبير و عضو فرهنگستان علوم ايران از 'نظريه نظام حفاظت در برابر اشعه جهاني' ابداعي اخير خود خبر داد و گفت: اين نظريه با يك فلسفه، مفهوم و روش جديد استاندارد ارائه شده و پيشنهادي براي جايگزيني 'نظام كنوني حفاظت در برابر اشعه' است كه در كشورهاي جهان اعم از پيشرفته و در حال توسعه براي حفاظت پرتوكاران، بيماران، مردم و محيط زيست در برابر اشعه مطرح است.
وي با اشاره به فلسفه اين نظريه نوين خاطر نشان كرد: اين نظريه يك پرتوكار را در واقع فردي از مردم جامعه در نظر گرفته مي‌ شود كه علاوه بر دوز پرتوگيري ‌هاي دريافتي گوناگون به ويژه از منابع طبيعي محيط زيست (از طريق مواد راديو اكتيو موجود در پوسته زمين و گازهاي رادون ناشي از آنها در خانه‌هاو چه از پرتوهاي كيهاني)، به طور پيوسته و شبانه روزي از محيط كار هم به دليل وظيفه شغلي خود در كار با اشعه پرتوگيري شغلي دريافت مي‌كنند.
اين محقق با بيان اينكه پرتوگيري شغلي يك پرتوگيري ناپيوسته است و در بسياري از موارد دوز دريافتي آن از دوز پرتوگيري ‌هاي طبيعي محيط‌ زيست كمتر است، ادامه داد: از اين رو بر اساس اين نظريه، مقدار پرتوگيري يك پرتوكار شامل دوز دريافتي يك فرد از مردم جامعه و دوز پرتوگيري شغلي با بكارگيري ضرائب اصلاحي ناپيوستگي آن با هم جمع شده و در قالب يك 'حد استاندارد' مورد محاسبه قرار مي‌گيرد.
سهرابي اظهار كرد: كميسيون بين‌المللي حفاظت در برابر اشعه در حال حاضر دوز پرتوگيري‌هاي طبيعي يك پرتوكار را به عنوان يك فرد از جامعه و حتي در بررسي‌هاي اپيدميولوژيكي در نظر نگرفته و حد دوزحفاظت يك پرتوكاردر برابر اشعه را فقط از پرتوگيري‌هاي شغلي تعيين مي‌كند كه در بسياري از موارد مقدار آن رقم بسيار ناچيزي نسبت به دز پرتوگيري هاي طبيعي يك فرد از محيط زيست است.
وي با اشاره به فلسفه اين نظريه نوين خاطر نشان كرد: اين نظريه را در چند سال گذشته ارائه و اثبات و در مقاله‌هايي منتشر كرده‌ام. در واقع نظام كنوني حفاظت در برابر اشعه در دست اجرا استاندارد نيست و مثلا پرتوكاراني كه در نقاط مختلف جهان به كار با اشعه اشتغال دارند داراي 'حد ريسك' استاندارد كار با اشعه يكسان نيستند.
عضو هيات علمي دانشگاه صنعتي اميركبير اضافه كرد: در اين نظريه پرتوگيري‌هاي طبيعي را نمي‌توان ناديده گرفت و فقط دوز پرتوگيري‌هاي شغلي در محيط كار را منظور مي‌شود بلكه بايد جمع دوز پرتوگيري‌هاي يك فرد پرتوكار را چه از محيط كار و چه از محيط زيست در نظر گرفت.
اين محقق با تاكيد بر اينكه اين نظريه تحول بزرگي در نظريه كميسيون بين المللي حفاظت در برابر اشعه و سازمان‌هاي ديگر كه در سطح جهان در اين زمينه استاندارد ساز هستند ايجاد مي‌كند يادآور شد: اين نظريه قرار است با داده‌هاي جديدتر در نهمين كنفرانس بين‌المللي پرتوهاي طبيعي سطح بالاي محيط زيست كه در ماه سپتامبر 2018 در دانشگاه هيروزاكي ژاپن برگزار مي‌شود، در قالب سخنراني كليدي افتتاحيه كنفرانس ارائه شود.
به گفته وي در اين كنفرانس به عنوان رييس كنفرانس و سخنران كليدي اول دعوت شده است.
وي همچنين خاطر نشان كرد: در ماه سپتامبر 2017 مقاله‌اي تحت عنوان 'حدود دوز حفاظت در برابر اشعه كنوني: نياز مبرم به تغيير' توسط دو دانشمند يكي آمريكايي و يكي كانادايي عالي رتبه از دپارتمان انرژي آمريكا و ديگري از دپارتمان انرژي اتمي كانادا در مجله Nuclear News انجمن هسته‌اي آمريكا به چاپ رسيد كه در آن با استفاده از داده‌هاي اشتباه از دوز پرتوگيري طبيعي 35000 نفر مردم رامسر خواستار تغيير 'حد دوز پرتوكاران' با تغيير فلسفه حفاظت دربرابراشعه كنوني از 'مدل خطي ريسك سرطان بر حسب دوز' به مدل 'هورمسيز' شدند.
وي با بيان اينكه در مدل هورمسيز ادعا مي‌شود مقدار كم دوز اشعه براي بدن مفيد است، افزود: در روي جلد اين مجله عكسي از يك 'حمام آب معدني رامسر' چاپ شده بود.
سهرابي ادامه داد: با مطالعه اين مقاله، نامه مفصلي با ارائه داده‌هاي صحيح از دوز پرتوگيري طبيعي 35000نفر از مردم رامسر و ساكنين مناطق با پرتوزايي طبيعي بالاي آن به سردبير آن مجله ارسال كردم و در آن خواهان اصلاح اطلاعات فوق شدم و 'مدل نظام حفاظت در برابر اشعه جهاني' (مدل URPS) نظريه خود را به عنوان پلي بين'مدل خطي' و 'مدل هورمسيز' با استناد به داده‌هاي علمي معتبر پيشنهاد كردم.
سهرابي اضافه كرد: هيات تحريريه اين مجله با استقبال از موضوع نامه، از من دعوت كرد مقاله‌اي در اين زمينه جهت چاپ در ماه ژوئن 2018 آن مجله ارائه دهم تا در صورت مناسب بودن، چاپ كنند از اين رو مقاله‌اي تحت عنوان 'پلي ميان مدل خطي و هورمسيز حفاظت در برابر اشعه: پيشنهاد يك نظريه نوين نظام حفاظت در برابر اشعه جهاني؛ استاندارد براي ايمني مردم، پرتوكاران و محيط زيست در قرن بيست و يكم' به مجله ارائه كردم.
استاد دانشگاه صنعتي اميركبير اظهار كرد: اين مقاله در نشريه ماه ژوئن 2018 آن مجله بنام دانشگاه صنعتي اميركبير انتشار يافت. در اين مقاله به استناد ديگر مقاله‌ هاي خود در اين زمينه كه در مجله‌هاي معتبر بين‌المللي منتشر شده بود، يك 'مدل نظام حفاظت در برابر اشعه جهاني' را ابداع كردن و آن را بعنوان پلي ميان 'مدل خطي' و 'مدل هورمسيز' معرفي كردم و در آن خواستار تغيير فلسفه كنوني به فلسفه نوين 'نظام حفاظت در برابر اشعه جهاني' شدم.
به گفته وي با اعمال اين نظريه و بكارگيري ضرائب ناپيوستگي پرتوگيري شغلي پرتوكاران، به عنوان يك حدس اوليه حتي حد دوز شغلي فعلي 20 ميلي سيورت در سال يك پرتوكار مي‌تواند به عنوان مثال به 100 ميلي سيورت در سال افزايش يابد. در نتيجه با اجراي اين نظريه نوين، هزينه احداث و بهره برداري تاسيسات پرتوپزشكي، تاسيسات صنعتي، نيروگاه‌ هاي هسته ‌اي و غيره تا حتي 5 برابر هزينه كنوني مي ‌تواند كاهش پيدا كند.
اين محقق ابراز اميدواري كرد كه 'نظريه نظام حفاظت در برابر اشعه جهاني' تنها راه استاندارد براي ايمني مردم، پرتوكاران و محيط زيست در برابر اشعه در قرن بيست و يكم در سطح چهان قرار گيرد.
علمي 9157**1440