مگر تروریست میانه رو هم داریم

به ربانی گفتم: رسانه ها و شخصیت های انگلیسی در حال ترویج ضرورت مذاكره با میانه روهای طالبان و ورود آنها به روند سیاسی افغانستان هستند...به عنوان رئیس شورای صلح افغانستان چه چشم اندازی در این باره دارید؟
ربانی با چهره ای آرام و خنده ای به پهنای صورت گفت: مگر طالبان میانه رو هم داریم؟ مگر می شود گروهی دست به اسلحه و ترور ببرد اما تروریست و افراطی نباشد؟
یاد عبارت هایی در تیترهای رسانه های غربی افتادم؛ «ستیزه جویان طالبان»، «شبه نظامیان طالبان» و...
مصاحبه ام با ربانی تقریبا مصادف سالروز حوادث 11 سپتامبر بود. كمتر از ده روز پس از این گفت و گو در روز 20 سپتامبر (29 شهریور 1390) این خبر تلكس خبرگزاری های جهان را اشغال كرد: برهان الدین ربانی در حمله ای تروریستی كشته شد.
فهیم دشتی رییس اجرایی اتحادیه ملی خبرنگاران افغانستان حرف ربانی را به گونه ای دیگر گفت: «یكی از نتایج منفی خوش بینی در مورد صلح را با مرگ ربانی دیدیم. طالبان در برابر هر درخواست صلح، خشونت كرده اند و ادامه اش نیز چنین خواهد بود».
حادثه تروریستی اخیر اهواز و نوع پوشش رسانه های غربی از این حادثه مرا یاد گفت و شنودم با پرفسور ربانی انداخت و وقتی برخی رسانه های انگلیسی از عبارت هایی مانند «افراد مسلح» و «حمله مسلحانه» درباره حمله تروریستی اهواز استفاده می كنند این جمله ربانی در گوشم می پیچد كه «مگر تروریست میانه رو هم داریم؟» و این عبارت های رسانه های غربی دوباره جلو چشمم می آید: «ستیزه جویان طالبان»، «شبه نظامیان» و...
سپتامبر پرحادثه دوباره تكرار می شود؛ مثل حمله به برج های دوقلو در11 سپتامبر 2001، ترور ربانی و روند صلح افغانستان در 20 سپتامبر 2011 و حمله تروریستی به رژه نیروهای مسلح ایران در 22 سپتامبر 2018. رسانه های غربی اما ملاحظاتی جدی درباره «تروریستی» خواندن حوادث مشابه دارند جز مواردی كه در كشورهای خودشان اتفاق افتاده باشد یا تهدید منافع آنان باشد؛ مانند 11 سپتامبر 2001 یا حملات تروریستی به پاریس و لندن؛ حتی اگر در حادثه ای شبیه آنچه در اهواز اتفاق افتاد، تصاویر منتشر شده گویای ترور كور باشند و جنازه خون آلود كودكان روی دست ها دیده شود هم در رسانه های آنها از «حمله مسلحانه» فراتر نمی رود؛ حتی اگر «داعش» برای فراری دادن «الاحوازیه»، مسئولیت این ترور را بپذیرد (و چنین شد) و الاحوازیه هم بعد از دیدن واكنش های شدید و قبول اولیه مسئولیت، نقش خود را در كشتار اهواز تكذیب كند، (كه تكذیب كرد)، اما باز هم تا زمانی كه كارگردانان پروپاگاندای غربی نخواهند، این اقدام، تروریستی نخواهد بود.
به این روند دقت كنید؛ حمله تروریستی اهواز انجام می شود؛ گروهك الاحوازیه ابتدا مسئولیت حمله را می پذیرد؛ عضو دفتر رسانه ای الاحوازیه مستقر در اتریش، نام تروریست‌ها را با پیش‌وند شهید در توئیتر خود منتشر می كند، چند ساعت بعد، گروهك‌الاحوازیه مسئولیت عملیات تروریستی اهواز را تكذیب و داعش فیلمی منتشر می كند تا مسئولیت عملیات متوجه داعش شود یا به عبارت دیگر داعش خودش را سپر بلای الاحوازیه می كند. هیچ كس نمی گوید الاحوازیه در اتریش چه می كند، اسامی تروریست ها را چگونه هم داعش و هم الاحوازیه منتشر كردند؛ ارتباط الاحوازیه با داعش چیست و دولت اتریش كجای این بازی ایستاده است؟ چرا برخی رسانه های غربی به خصوص، انگلیسی حتی كلمه «تروریسم» را از «ترجمه» بیانیه رسمی دولت ها در محكومیت این اقدام، حذف می كنند؟
این سوال اساسی است كه چه نسبتی بین داعش و الاحوازیه وجود دارد كه خبرگزاری داعشی الاعماق مسئولیت این حادثه را به سود الاحوازیه می پذیرد در حالی كه:
1-چهره افراد نشان داده شده در فیلم داعش با چهره تروریست های كشته شده تفاوت دارد.
2-لباس افراد حاضر در فیلم با لباس تروریست های اهواز متفاوت است.
3-تروریست های اهواز 4 نفر بودند و در فیلم داعش سه نفر.
4-هیچ نام و نشانی از داعش در فیلم نیست در حالی كه این مساله خلاف رویه داعشی ها است.
5-داعش در اطلاعیه روز اول حتی نمی دانست كه حسن روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران در اهواز نبوده است.
پاسخ سوالات و تناقضات بالا چندان دشوار نیست؛ فقط كافی است به مفاهیمی مانند حقوق بشر و تروریسم با عینك منافع نگاه كرد آنگاه می توان داعش و الاحوازیه را هم ساخت و وقتی تاریخ مصرف آنها تمام شد نابودشان كرد؛ می توان از این دیدگاه، جریان خشن و افراط گرای القاعده را در افغانستان ایجاد و تسلیح كرد و بعد از فروپاشی شوروی با كمك همین رسانه ها از چهره تروریستی و موجودیت خطرناك آن برای توجیه اشغال گری پرده برداشت.
برهان الدین ربانی معتقد بود كه تروریست میانه رو وجود ندارد اما از نگاه یك آرمانگرای طالب صلح و ثبات نه از دید یك شركت امنیتی چند ملیتی كه فروش سلاح هایش را به مدد آتش تهیه رسانه های خود تضمین می كند. در این تریبون هاست كه تناقض «تروریست خوب» هم توجیه و برای پذیرفتن آن، افكارسازی و برنامه ریزی می شود.
از جواد ارشادی
خاورم**9241**1586