محمد رضا شالبافان روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار سلامت ایرنا درباره علت عدم استفاده بخش زیادی از مردم از خدمات روان پزشكی، اظهار داشت: این موضوع علت های مختلفی دارد كه شاید مهمترین آن ترس از انگ بیماری روانی باشد.
وی افزود: ناآگاهی مردم نیز ممكن است در این زمینه وجود داشته باشد كه معمولا شاهد هستیم برخی افراد به بیماری هایی مانند افسردگی دچار هستند و ممكن است به اشتباه به متخصصان مغز و اعصاب یا جراح مغز و اعصاب مراجعه كنند كه این موضوع از لحاظ علمی صحیح نیست.
شالبافان اظهار داشت: به طور كلی مراجعه نكردن به روان پزشك می تواند به علت نگرانی از نگاه مردم و ناآگاهی باشد. البته این ناآگاهی عمومی شاید به دلیل كم كاری روان پزشكان و روان شناسان باشد كه حضور فعالی در جامعه ندارند. از طرفی نقش رسانه نیز در این راستا بسیار موثر است.
این روان پزشك در پاسخ به سوالی درباره تفاوت مراجعه به روان پزشك یا روان شناس و اینكه افراد در صورت بروز چه مشكلی باید به كدام یك مراجعه كنند، اظهار داشت: روان پزشك یا متخصص اعصاب و روان یكی از تخصص های رشته پزشكی است؛ دانشجویان رشته های پزشكی پس از گذراندن دوره پزشكی عمومی، می توانند با طی كردن دوره ای چهار ساله و گذراندن آزمون هایی، متخصص اعصاب و روان شوند. روان پزشكان می توانند درمان های دارویی و غیردارویی ارائه دهند.
وی درخصوص روان شناسان نیز توضیح داد: تنها روان شناسانی كه امكان كار به عنوان درمانگر دارند، روان شناسان بالینی هستند كه این افراد دیپلم انسانی یا تجربی دارند و در رشته روان شناسی بالینی در دانشگاه تحصیل كرده اند و پس از اخذ مدرك دكترا می توانند به صورت مستقل بیمار را ویزیت كنند؛ اما بر اساس آموزش هایی كه دیدند، اطلاع زیادی از داروها و علت های جسمی مرتبط با بیماری های روان پزشكی ندارند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی ایران ادامه داد: اصولا كسانی كه دچار مشكلاتی هستند كه باعث افت عملكرد آنها، افت تحصیلی، افت روابط اجتماعی و بیكاری آنها شده است و به خصوص افرادی كه دچار افسردگی و اضطراب شدید هستند، در همه دنیا ابتدا به روان پزشك مراجعه می كنند. زیرا بسیاری از بیماری های جسمی می تواند چنین علائمی داشته باشد و روان شناسان اطلاع زیادی در این باره ندارند كه به طور مثال افسردگی می تواند با كم كاری تیروئید و اضطراب با پركاری تیروئید همراه باشد.
وی بیان كرد: البته در بسیاری از مواقع پیش می آید كه روان پزشك بعد از ویزیت و تشخیص اینكه بیمار نیازی به درمان دارویی ندارد یا خود بیمار تمایلی به مصرف دارو نداشته باشد، می توان درمان بیمار را به روان شناس ارجاع داد. برخی افراد فكر می كنند مراجعه به روان پزشك حتما به معنی مصرف دارو است؛ در حالی كه این طور نیست و اگر قرار است دارویی تجویز شود، با انتخاب بیمار است.
شالبافان با اشاره به تفاوت درآمد روان پزشكان و روان شناسان، اظهار داشت: اصولا در همه دنیا، وضعیت هزینه ای این دو قشر متفاوت است. یعنی روان پزشكان هزینه بیشتری را دریافت می كنند و روان شناسان برای درمان غیردارویی، هزینه كمتری می گیرند. در ایران طی سال های اخیر و به دنبال اجرای طرح تحول سلامت، بیمه های پایه از جمله بیمه سلامت، تامین اجتماعی و بیمه نیروهای مسلح، درمان دارویی و غیردارویی روان پزشكی را تحت پوشش قرار دادند و مراجعه افراد با دفترچه های بیمه به مراكز دولتی برای درمان دارویی یا غیردارویی كاملا به صرفه خواهد بود. البته این قانون مربوط به سال 94 است، ولی طی یك سال و نیم اخیر اجرایی شده و سازمان های بیمه گر این هزینه ها را تقبل كرده اند.
این روان پزشك گفت: البته این هزینه ها در بیمارستان های دانشگاهی تحت پوشش بیمه سلامت، تامین اجتماعی و بیمه نیروهای مسلح است اما هزینه خدمات سلامت روان در مطب ها تحت پوشش بیمه نیست.
اجتمام*9482*1834*1535
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۳۹۷ - ۱۳:۰۸
تهران- ایرنا- عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی ایران گفت: به دنبال اجرای طرح تحول سلامت، بیمه های پایه از جمله بیمه سلامت، تامین اجتماعی و نیروهای مسلح، درمان های دارویی و غیردارویی روان پزشكی را تحت پوشش قرار می دهند.