بهترين زمان درمان ' لكنت ' ابتداي دوران كودكي است

به گزارش روز چهارشنبه ايرنا از دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي، دكتر 'مرتضي فرازي ' افزود: از آنجا كه مشكلات اضطراب اجتماعي ممكن است در سال هاي مدرسه شروع شود، مداخله زودهنگام پس از شروع لكنت و قبل از شروع دوران مدرسه توصيه مي شود.
وي توضيح داد: لكنت، يكي از شايعترين اختلالات گفتاري و ارتباطي بحث برانگيز، پيچيده و چندعاملي است كه غالباً در دوران كودكي به علل گوناگون روي مي‌دهد.
اين استاد دانشگاه تصريح كرد: گزارشي از بررسي شيوع اختلالات گفتاري در ايران بر اساس معاينات پزشكي نشان مي دهد كه لكنت 9 درصد اختلالات گفتاري را شامل مي شود.
فرازي با اشاره به اينكه گفتار كودك داراي لكنت به صورت تكرار صداها و كلمات و به صورت توليد گفتار منقطع با تلاش و تقلاي بيشتر و گاه با شروع سريع مي باشد، گفت: اين اختلال اگر در دوران كودكي درمان نشود، مقاوم شده و مشكلات رواني، اجتماعي و آموزشي بسياري براي او ايجاد مي كند ، بطوري كه بيش از 15 درصد كودكان دچار اختلال يادگيري، از لكنت رنج مي برند.
وي افزود: احتمال بهبودي در كودكاني كه خدمات مداخله اي زودهنگام دريافت مي كنند، 7.7 برابر بيشتر از كودكاني است كه اين خدمات را دريافت نمي كنند و اين مداخله زودرس بايد توسط آسيب شناس گفتار و زبان (گفتاردرمانگر) انجام شود.
اين محقق گفتاردرماني همچنين درباره زمان شروع لكنت نيز گفت: زمان شروع لكنت غيرقابل پيش بيني است و مي تواند كاملا ناگهاني و هنگامي كه كودك توليد جملات ساده را آغاز مي كند ، شروع شود.
وي در عين حال كه علت اصلي لكنت را ناشناخته دانست، گفت: تصويربرداري مغز فرد داراي لكنت نشان مي دهد كه مشكلي در فرآيند عصبي گفتار مرتبط با ناهنجاري هاي عملكردي يا ساختماني مغز، در نقاط مسئول زبان (مركز زبان) وجود دارد. ضمن اينكه شواهد ژنتيكي نيز تائيد مي كند كه حدود 3.2 كودكان داراي لكنت، سابقه اين اختلال را در خانواده دارند.
فرازي، ظهور علايم لكنت زودرس را در سنين 2 تا 5 سالگي عنوان كرد و افزود: اين علايم بيشتر بواسطه ماهيت نگران كننده اي كه دارد، موجب برانگيختگي والدين مي شود.
وي همچنين ميزان شيوع اين اختلال رواني گفتار را در طول سال هاي مدرسه، حدود يك درصد برآورد كرد و اظهار داشت: اگرچه نسبت ابتلاي دختر و پسر در سنين بسيار پايين، تقريبا يكسان است، اما نسبت جنس مذكر به مونث به تدريج افزايش مي يابد تا جايي كه در كلاس اول ابتدايي، به رقم 3 به يك مي رسد و متاسفانه با تنوعي از رفتارهاي وابسته نظير' واكنش‏ هاي ‏عاطفي- هيجاني ، شناختي و افت تحصيلي' همراه مي شود.
وي افزود: متاسفانه به كودكان داراي لكنت در مدرسه بيش از ديگر همسالان زور گفته مي شود. همسالان كودك مبتلا به لكنت از او درك منفي دارند و اين با مشكلات برقراري ارتباط و تعامل اجتماعي مرتبط است.
فرازي به والدين و معلمان كودكان مبتلا به لكنت توصيه كرد كه در ارتباط و صحبت كردن با اين كودكان، از كلمات ساده و در خور فهم كودك استفاده كرده و تعاملات ارتباطي برقرار كنند و به كودك فرصت صحبت كردن بدهند تا صحبتش را كامل كند.
وي افزود: والدين و معلمان، از كيفيت و كميت كار دانش آموزان داراي لكنت همان انتظاري را داشته باشند كه از دانش آموزان بدون لكنت دارند. لكنت را عامل شرمندگي جلوه ندهند و با دادن مسئوليت هاي ساده و انجام شدني به كودك، عزت نفس او را تقويت كنند، ضمن آنكه شرايطي را كه موجب ناراحتي، ناتواني و عصبانيت كودك مي شود، ايجاد نكنند.
علمي ** 1201 **2017