یزد- ایرنا- ارزیابان شورای جهانی صنایع دستی، روز شنبه برای بررسی و ارزیابی ثبت جهانی زیلوی شهر میبد یزد، وارد این شهر شدند.

به گزاش خبرنگار ایرنا از میبد، كارشناسان یاد شده كه هر سه زن و از كشور های هند،كویت و ایران هستند بازدید خود را از شركت زیلوبافان میبد آغاز و در ادامه از تعاونی نارین قلعه، مجموعه شاه عباسی و چهار كارگاه زیلوبافی بازدید و سپس به محله بشنیان در گذر زیلوبافان رفته و در ادامه هم از دو كارگاه زیلوی بهزیستی، موزه زیلو، نمایشگاه عكس و مستندات این محصول دیدن می كنند.
رییس كارگروه زیلوی میبد گفت: تلاش زیادی برای ثبت جهانی زیلوی میبد انجام دادیم، این شهر ظرفیت بالایی دارد و ما طی دو ماه گذشته این ظرفیت را زنده كردیم و صد درصد امید داریم كه به نتیجه برسیم.
'علی رضا ابوالحسنی' روز شنبه در گفت و گو با ایرنا از ساخت كاشی طرح زیلو به وسعت 400 متر مربع به همین منظور خبر داد و یادآور شد: زیلوی میبد 2 سال قبل، ثبت ملی شد و از همان سال، درخواست برای ثبت این اثر را ارائه كردیم و مستندات خود را به یونسكو برای راستی آزمایی ارسال نمودیم.
معاون سیاسی، امنیتی فرماندار میبد تصریح كرد: در صورت ثبت جهانی زیلوی میبد، این شهر در ردیف كشورهای جهانی قرار می گیرد، صادرات آن رونق می یابد و درآمد خوبی عاید زیلوبافان می شود.
زیلوبافی در شهر میبد سابقه‌ای دیرینه دارد، برخی سابقه آن را به قرن هشتم هـ . ق و دوره مظفریان نسبت می‌دهند. قدیمی‌ترین و در عین حال نفیس‌ترین زیلوهای میبد، به قرن 12 هـ .ق تعلق دارد و بر روی آن بیست و چهار سجاده طراحی شده است.
زیلو یا پلاس، دست بافته ای زیبا و خاص مناطق حاشیه كویری است، این فرش با نوع زندگی مردم منطقه تطابق دارد و بخشی از اعتقادات مذهبی، تاریخ، معماری، طبیعت و گویش مردم این نواحی نیز، بر تار و پود آن نقش بسته است.
زیلو نوعی زیرانداز و كف‌پوش دست‌بافت است كه با نخ بافته می‌شود و شباهت زیادی به حصیر دارد و در برخی مناطق ایران استفاده می‌شود.
زیلو هنر مردم شهرستان های كاشان و میبد یزد است.
میبد یكی ازمراكز عمدهٔ زیلوبافی بوده و سال ها قبل، صدها خانوار از محل درآمد آن امرار معاش می‌كردند.
زیلو هرچند به ظاهر یك دستبافته نخی ساده است اما بررسی فنون و تكنیك بافت آن نشان می‌دهد كه غنای فرهنگی و فكر و اندیشه بارور شده‌ای در پس هر تار و پود آن خفته است.
زیلو در نقش و بافت، شباهت زیادی به حصیر، اولین دستبافته بشر دارد و مثل حصیر یكی از موارد استفاده آن در مساجد و مصلی و اماكن متبركه است بنابر این می‌توان احتمال داد كه زیلوبافی یا مرحلهٔ تكامل یافتهٔ حصیربافی است یا بافندگان آن از این صنعت الهام گرفته‌اند.
مصالح گلیم، بیشتر از پشم است و مناسب برای مناطق سردسیر، اما مصالح زیلو از نخ پنبه هم مناسب برای مناطق گرمسیر به ویژه حاشیهٔ كویر است.
سال ها قبل، صدها خانوار میبدی از بافتن این هنر و صنعت امرار معاش می‌‌كردند اما در سالهای اخیر تقریبا كنار گذاشته شده بود تا اینكه از سال 88 با تلاش میراث فرهنگی، احیا شد .
تجهیز كارگاه ها ،آموزش، پرداخت تسهیلات به زیلوبافان و در اختیار گذاشتن رایگان دار زیلوبافی به بافندگان از جمله اقدامات میراث فرهنگی برای احیای این صنعت تاریخی بوده است.
قدیمی ترین زیلو مربوط به 850 سال پیش است كه در موزه میبد نگهداری می شود، نفیس‌ترین زیلوی میبد نیز متعلق به قرن 12 هجری قمری است كه بر روی آن 24 سجاده طراحی شده و در حاشیه آن نام واقف و تاریخ هزار و 118 هجری قمری نقش بسته است.
مركز شهرستان 100 هزار نفری میبد در 50 كیلومتری شمال غرب شهر یزد قرار دارد.
6197