تهران - ایرنا - تیم ملی وزنه برداری ایران در حالی در رقابت های قهرمانی جهان در تركمنستان عنوان سوم تیمی را كسب كرد كه سهراب مرادی با ركوردشكنی های خود نشان داد امید اصلی ایران برای كسب مدال در بازی های المپیك 2020 توكیو است.

به گزارش روز دوشنبه ایرنا، رقابت های وزنه برداری قهرمانی جهان روزهای 10 تا 19 آبان در عشق آباد تركمنستان در حالی برای نخستین مرتبه در 10 وزن جدید مردان و زنان برگزار شد كه همه تیم ها می توانستند با 10 وزنه بردار در این مسابقات شركت كنند، اما تیم ایران با تركیبی ناقص و هشت نفره پای به این رویداد گذاشت.
این در حالی است كه فدراسیون وزنه برداری نام 12 وزنه بردار (دو نفر رزرو) را اعلام كرده بود كه فدراسیون بین المللی بر روی نام محمد زارعی، همایون تیموری و علیرضا سلیمانی خط قرمز كشید.
دلیل این موضوع نیز آن است كه ورزشكارانی كه قصد حضور در مسابقات بین المللی را دارند، براساس قوانین جدید از سه ماه پیش از آغاز مسابقات باید در حوضچه آنتی دوپینگ سازمان جهانی مبارزه با دوپینگ (وادا) قرار گیرند و به نظر می رسد نام سه وزنه بردار تیم ملی ایران دیرتر از موعد مقرر به فدراسیون بین المللی اعلام شد.
به طور حتم حضور دو نماینده دیگر ایران از نظر تیمی می توانست جایگاه ایران را تا نایب قهرمانی ارتقا دهد كه به دلیل عدم برنامه ریزی فدراسیون، این جایگاه از كشورمان گرفته شد.
حذف نام سهراب مرادی بعد از پایان دوران محرومیتش برای حضور در رقابت های جهانی سال 2015 در آمریكا نیز به همین دلیل بود كه سبب شد حضور این نابغه وزنه بردار برای بازی های المپیك به خطر بیفتد، اما با تمهیدات فدراسیون، مرادی در بازی های المپیك 2016 ریو حضور یافت و مدال طلا را نیز به گردن آویخت.
اما بعد از خداحافظی بهداد سلیمی، مصدومیت سعید علی حسینی، سید ایوب موسوی، سعید محمدپور و كنارگذاشتن كیانوش رستمی از رقابت های جهانی، تیم ملی به یك باره خالی از ستاره هایی شد كه امید زیادی برای كسب مدال آنها وجود داشت و به نوعی مدال آوران سنتی ایران در میادین جهانی در این سالها بودند.
بنابراین كادر فنی تیم ملی مجبور شد جوانان جویای نامی همچون حسین سلطانی، عارف خاكی، امیر حقوقی، رضا بیرالوند و علی داودی را راهی رقابت های جهانی كند. وضعیت ركوردی این وزنه برداران البته به غیر از رضا بیرالوند نشان می دهد كه هنوز فاصله زیادی با مدال های جهانی دارند و حداقل تا بازی های المپیك 2020 توكیو، نمی توان حسابی را روی آنها باز كرد.
این موضوع نشان می دهد كه فدراسیون نه تنها نتوانسته خلاء قهرمانان بزرگ خود را با جوانان پر كند، بلكه در توجه به وزنه برداری پایه عملكرد خوبی نداشته است.
یكی از نكات مهم و واضح رقابت های جهانی امسال و در فاصله دو سال پیش از آغاز بازی های المپیك 2020 توكیو، جوان گرایی گسترده در بین تیم های مدعی جهان بود كه نوید حضور وزنه برداران جوان و جدیدی را در عرصه مسابقات جهانی و المپیك در سال های آینده می دهد. هر چند تیم مدعی روسیه بعد از 2 سال محرومیت از مسابقات المپیك و جهانی با همان وزنه برداران پا به سن گذاشته خود به عشق آباد آمده بود، اما با وجود ظرفیت های گسترده ای كه در این رشته در سرزمین تزارها وجود دارد، به طور حتم آنها تا المپیك توكیو در برخی اوزان مدعیان جدیدی را معرفی خواهند كرد.
در بین نفرات جوان تیم ملی تنها رضا بیرالوند در دسته 102 كیلوگرم و تا حدودی علی داودی در دسته فوق سنگین عملكرد خوبی داشتند. با این حال به غیر از سهراب مرادی و رضا بیرالوند، هیچ یك از ملی پوشان حتی به ركورد ورودی كه برایشان در نظر گرفته شده بود دست نیافتند.
كاهش ركوردی در برخی از اوزان نیز نشان می دهد كه هنوز وزنه برداران در وزن های جدید جا نیفتاده اند و این امر نیاز به زمان دارد.
مرادی به طور حتم در كنار لاشا تالاخادزه گرجستانی در فوق سنگین از نوابغ این سالهای وزنه برداری جهان هستند. این وزنه بردار اهل لنجان اصفهان با ركورد شكنی یك ضرب، دو ضرب و مجموع جهان (186 یك ضرب، 230 دو ضرب و 416 كیلوگرم مجموع) هر سه مدال طلا جهان را به گردن آویخت و با همین ركورد حتی می توانست در دسته 102 كیلوگرم، جایی كه علی هاشمی با مجموع 396 كیلوگرم مدال طلا گرفته بود با 20 كیلوگرم بیشتر، طلا بگیرد و یا در دسته 109 كیلوگرم به مدال برنز دست یابد.
ایران در بازی های المپیك 2020 توكیو دو سهمیه دارد كه امتیازات آن را باید از رقابت های جهانی 2018 و 2019 كسب كند و به طور حتم سهراب مرادی تنها وزنه برداری است كه می توان امید به كسب مدالش در بازی های المپیك 2020 توكیو داشت.
اما از نكات بسیار مهم جایگاه از دست رفته وزنه برداری ایران در عرصه بین المللی است؛ به طوری كه بعد از كسب مدال طلای سهراب مرادی و علی هاشمی كه به طور معمول از مسوولان همان كشور و حتی الامكان از رییس فدراسیون كشور مربوطه دعوت می شود تا برای اهدای مدال در جایگاه قرار گیرد، اما فدراسیون بین المللی حتی اجازه این كار را نیز به علی مرادی نداد.
این موضوع از شكاف و اختلاف فدراسیون بین المللی و شخص تاماش آیان با علی مرادی رییس فدراسیون كشورمان نشات می گیرد كه طی چند سال گذشته با جبهه گیری های نامناسب خود، ضمن آنكه نتوانسته جایگاه كشورمان را در عرصه بین المللی حفظ كند، بلكه همان داشته های قبلی را نیز از دست داده ایم.
ورزشی**1067**1584