اردبيل - ايرنا - مديركل ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان اردبيل از كشف اولين آثار دوره خوارزمشاهي منطقه آذربايجان در گرمي مغان خبر داد.

به گزارش ايرنا ، نادر فلاحي روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگاران افزود: اين آثار در جريان آخرين كاوش ها در قلعه آلاجوق گرمي مغان كشف شده است.
او با بيان اينكه پيش از اين آثاري از دوره خوارزمشاهي در منطقه آذربايجان مشاهده نشده بود، اظهار داشت: با توجه به اينكه جلال الدين خوارزمشاهي در فاصله زماني سال هاي 624 تا 628 به خوي، اردبيل و مغان سفر كرده شواهد و نشانه هاي باستان شناسي نشان مي دهد مدتي در قلعه آلاجوق سكونت داشت.
مديركل ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان گفت: اين موضوع كه اين قلعه توسط خوارزمشاهيان احداث شده و يا حضور آنها صرفا سكونت در مدتي چند ساله بوده، در حال مطالعه و بررسي است.
به گفته فلاحي، در پي كاوش در قلعه آلاجوق گرمي تاسيسات استحكامي، برج هاي دفاعي، آب انبار و فضاهاي مسكوني از جمله مطبخ و اتاق خواب نيز كشف شده است.
او افزود: همچنين در عمليات كاوش بقاياي پل آلاجوق كه قلعه آلاجوق را به دره رود متصل مي كند و گورستان كشف شده و آثاري كه احتمال داده مي شود، بيانگر بقاياي يك كاروان سرا است كشف شد.
وي همچنين با اشاره به اينكه آثار كشف شده به قرن چهار، دوره سلجوقي، خوارزمشاهي و ايلخاني مرتبط است، گفت: كاوش ها تا 10 آذرماه ادامه دارد.
شهرستان گرمي مغان در شمال اردبيل واقع شده و يادگار ايران باستان و بجاي مانده از دوران كهن تيموري و اشكاني است كه ميراث فرهنگي نقش بسته در لابلاي صفحات سرگذشتش اهميت تاريخي اين منطقه را فرياد مي زند.
بر اساس اعلام اداره كل ميراث فرهنگي ، صنايع دستي و گردشگري استان اردبيل ، گرمي با ثبت بيش از 220 اثر بيشترين آثار تاريخي ثبت شده در استان را دارد.
به گفته كارشناسان ، آثار تاريخي گرمي بيشتر در درون تپه ها و قلعه هاي باستاني در خاك مدفون بوده و اين ويژگي در پاسداري از ميراث فرهنگي اين منطقه در رهگذر زمان نقش مهمي ايفا كرده است.
قلعه هاي تاريخي آنزر ، يئل سويي و برزند در بخش انگوت ، تپه هاي باستاني آغامعلي در بخش مركزي ، تپه سلاله در روستاي سلاله و خرمن تپه سي در روستاي شيخ لر بخش موران و شاه تپه سي كه محل تاجگذاري نادر شاه افشار بوده از تاريخ پرفراز و نشيب و قابل تامل گرمي حكايت دارد.
از ديگر جاذبه هاي تاريخي گرمي قبور خمره اي و صندوقي شكل روي تپه هاي طبيعي كوچك در بخش موران است كه در بين مردم به نام (دوه بويني) يعني گردن شتر شهرت دارد.
سيدمحمد ابراهيمي در كتاب پژوهشي در جغرافياي مغان از بررسي هاي ژاك مورگان باستان شناس فرانسوي در سال 1901 ميلادي در گرمي خبر داده و نوشته است: اين باستان شناس اشياي بدست آمده از قبور تاريخي گرمي را از 2100 تا ابتداي هزاره اول قبل از ميلاد تاريخ گذاري كرده است.
به عقيده صاحبنظران يافته شدن نخستين پارچه بازمينه شطرنجي و نشان خورشيد در روستاي سلاله بخش موران كه در موزه ملي ايران نگهداري مي شود ، آثار ويران شده يك شهر در اطراف روستاي شكراب در زمين هاي معروف به شت و قبر هايي احاطه شده از سنگ در بالاي كوه صلوات از صفحات كتيبه ضخيم تاريخ گرمي است كه حيرت هر بيننده اي را برمي انگيزد.
گفته مي شود سنگ قبرهاي تاريخي گورستان حفاظت شده روستاي آليله بخش مركزي گرمي با نقوش هندسي دوره اسلامي مربوط به تيموريان بوده و قدمت اين سنگ ها به 750 سال پيش برمي گردد.
بر اساس تحقيقات باستان شناسان، شهر گرمي در قديم الايام يكي از مراكز عمده استقرار اشكانيان بوده و آثاري از دوره اشكاني در روستاهاي رمضانلو ، دريامان و پرمهر اين شهرستان كشف شده است.
6018/