چگونه ارتش بعث عراق برای همیشه از خلیج فارس رانده شد؟

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری، در سالروز عملیات غرور آفرین «مروارید» در تاریخ 7 آذر 1359، «ناخدا احمد شمس علوی»، فرمانده تكاوران حاضر در این عملیات، در گفتگو با پژوهشگر ایرنا، برای اولین بار به بازگویی بخشی از خاطرات این عملیات پرداخت. ناخدا علوی از زمان برخواستن دو بالگرد عملیاتی در 6 آذر برای انجام عملیات تا پایان روز 8 آذر كه تمامی دریادلان ایرانی به خانه بازگشتند را روایت كرد. در این گزارش چكیده این روایت ارائه می گردد.
** چرا حمله به سكوها؟
دو سكوی نفتی «الابكر» و «الامیه» در عملیات های پیشین نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران؛ یعنی «اشكان» و «شهید صفری» به صورت جدی آسیب دیده بودند و دیگر امكان بارگیری نفت از آن ها وجود نداشت؛ اما ارتش عراق با استقرار نیروهای خود، این دو سكو را تبدیل به یك مركز پدافندی و دیده بانی كرده بود. از همین رو تصمیم فرماندهان بر آن شد تا این دو سكو به گونه ای تخریب شوند كه دیگر قابل استفاده نباشند. طرح عملیات پیچیده بود: 3 افسر دریایی و 4 تكاور نیروی دریایی بایستی با بالگرد به در این سكوها پیاده شده و این دو مركز را به صورت كامل بمب گذاری می كردند. برای همین منظور 5 هزار پوند (معادل حدود 2250 كیلوگرم) مواد منفجره از روزهای قبل از انبار سبزوار و در كارتن های صابون مخفی و سپس با یك كشتی ماهیگیری به نام «لاوان» و به منطقه بارگیری مهمات عملیات ارسال شد تا ستون پنجم دشمن نتواند از احتمال چنین عملیاتی باخبر شود. همچنین مقرر بود ناوچه قهرمان مروارید نیز در منطقه حاضر شده و از نیروها در برابر هجوم دشمن محافظ كند.
** نیروهای حركت خود را آغاز می كنند
روز 6 آذر، هفت دلاور در منزل «ناخدا احمد شمس علوی» فرمانده تكاوران این عملیات، ناهار را صرف كرده و در ساعت 3 بعد از ظهر حركت خود را با دو بالگرد نیروی دریایی آغاز می كنند. این هفت نفر شامل «احمد شمس علوی» (تكاور نیروی دریایی)، «رحمان الفتی» (تكاور نیروی دریایی)، «میرمسعود حسینی» (تكاور شهید نیروی دریایی)، «رضا گلچین» (تكاور نیروی دریایی)، «كیوان شكوهی» (افسر دریایی)، «كوشا» (افسر نیروی دریایی) و «سرنوشت» (افسر نیروی دریایی) می شدند. در مسیر رسیدن این بالگردها به سكو، یك بالگرد گشت نیز به ان ها ملحق می شود.
براساس نقشه، بالگردها از سمت كشور عراق به سمت سكو می روند و سربازان بیخیال و از همه جا بیخبر عراقی كه در معیت فرمانده خود مشغول ماهیگیری بودند، تصور می كنند كه با بالگردها خودی روبرو هستند! پس از پیاده شدن این نیروها، بلافاصله افسر عراقی و نیروهای او دستگیر می شوند! تكاوران به دو تیم تقسیم می شوند علوی و حسینی تیم اول و گلچین و الفتی، تیم دوم را تشكیل می دهند و آغاز به پاكسازی سكو می شوند. آن ها بلافاصله متوجه حضور سه عراقی می شوند. یكی از بیسیم ها تكاوران زیر صندلی یكی از بالگردها جا می ماند و بالگردها در نزدیكی بندر «امام حسن» متوجه این بیسیم می شوند. خلبانان جان بر كف نیروی دریایی برای رساندن این بیسیم، خطر را به جان خریده و باز می گردند. پس از بازگشت این بالگردها، تكاوران، فرمانده عراقی سكو را كت بسته تحویل بالگردها می دهند و او را به سرعت برای تخلیه اطلاعاتی به مقر فرماندهی باز می گردانند.
عراقی ها تازه متوجه حضور تكاوران ایرانی می شوند و هواپیماهای میگ عراقی برای مراقب و گشت زنی به سمت سكوها می روند؛ اما خلبانان با هوشیاری راه خود را عوض كرده و به مسیر دیگری می روند. از همین زمان تیراندازی آغاز می شود. عراقی ها پشت دو تانكر سنگر می گیرند. میان این دو تانكر حدود 30 سانتیمتر فاصله است و میان این دو یك تیر چراغ برق قرار گرفته است. شمس علوی با شلیك به میان این دو تانكر یك راكت آر.پی.جی را به تیر چراغ برق می زند و نیروهای عراقی نیز بلافاصله پرچم سفید تسلیم را نشان می دهند! نیروهای عراقی پس از تسلیم متوجه می شوند كه 9 نفر تكاور هستند و اسیر 4 تكاور نفر شده اند! آن ها تلاش می كنند كه بگریزند؛ اما نیروهای ایرانی اجازه نمی دهند! سایر نیروهای عراقی كه بعثی بودند، مقاومت كردند. تا شب زد و خوردها ادامه پیدا كرد.
** حضور ناوچه پیكان در صحنه نبرد
ناوچه پیكان كه با افشای اطلاعات توسط افسر فرمانده عراقی و با احاطه كامل وارد میدان نبرد می شود. نصف سكوها دست نیروهای ایرانی و نصف دیگر دست نیروهای عراقی بود. ناوچه پیكان در كنار بخش تحت تصرف نیروهای ایرانی پهلو می گیرد. باران شدیدی نیز آغاز می شود. اسرا تحویل ناوچه قهرمان پیكان می شوند. قرار بر آن می شود كه ناوچه در سپیده سحر از سكو فاصله گرفته و با آتش توپخانه به تكاوران كمك كند تا مابقی سكوها را نیز تصرف كنند.
ناوچه زودتر از موعد و حدود ساعت 3 صبح از سكو جدا می شود؛ زیرا در می یابد كه ناوی عراقی در حال نزدیكی به سكو است. دو ناوچه درگیر می شوند و ناوچه پیكان، ناوچه دشمن را هدف قرار می دهد. هوا كم كم در حال روشن شد بود و تكاوران شبح ناو را از دور می دیدند. در همین حین موشكی به سمت ناوچه پیكان شلیك می شود؛ اما به ناوچه اصابت نمی كند؛ زیرا دریادلان ناوچه موشك را در راه هدف قرار می دهند! موشك دوم كمی نزدیكتر اصابت كرده و دست «استوار سیاهكل» را قطع و چند نفر دیگر را مجروح می كند. فرمانده ناو دستور می دهد بالگردی برای به عقب برگرداندن زخمی ها به سمت ناوچه بیاید؛ اما نیروها قبول نمی كنند.
زمانی كه ناوچه تلاش می كند در كنار سكوها پهلو بگیرد، موشك سوم به سمت ناوچه شلیك می شود؛ اما به ناوچه اصابت نمی كند. تكاوران اسكله را كامل پاكسازی و بمب گذاری كردند.
در این وضعیت ارتش رژیم بعث دستور می دهد كه حتی به هزینه نابودی كل سكوی البكر، باید ناوچه پیكان غرق شود. در این وضعیت درگیری تا ظهر روز 7 آذر ادامه پیدا می كند. نیروهای ساعت یك ربع به 12 ظهر از سكو جدا می شود. نیروهای ایرانی برای اسرای عراقی غذای گرم حاضر كرده و به آن ها می دهند. در همین حین موشك اول به ناوچه قهرمان پیكان اصابت می كند. از 9 اسیر عراقی تنها یك نفر نجات پیدا كرد و بقیه كشته شدند. ناوچه 360 درجه به دور خود چرخیده و سكان از بین رفت. موج انفجار موشك بعدی ملوانان را به داخل آب پرتاب كرد.
** عقابان ایران، انتقام شهدای پیكان را می گیرند.
ناوچه دشمن كه در لابلای سكوی الامیه مخفی شده بود، با دیدن غرق شدن ناوچه پیكان و تصور خالی بودن پهنه نیلگون خلیج فارس، برای به اسارت گرفتن دریادلان ایرانی وارد صحنه می شود؛ اما عقابان تیز پرواز نیروی هوایی به سرعت به ناوچه دشمن حمله ور شدند. فانتوم های ایرانی ناوچه عراقی را هدف قرار داده و به قعر دریا فرستادند. عراق ناوچه دومی را برای نجات نیروهای خود به معركه می فرستد؛ اما تیز پروازان ایرانی نمی گذارند عراق فاتح این نبرد شود و ناوچه دوم را نیز هدف قرار داده و منهدم می كنند. فرماندهان عراقی كه دو ناوچه دیگر خود را از دست رفته دیدند، از ورود مجدد به میدان نبرد می هراسند. بالگردهای نیروی دریایی نیز از فرصت استفاده كرده و برای نجات مجروحان به منطقه وارد می شوند.
** بالگردهای ایرانی، فرشتگان نجات نیروی دریایی
بالگردهای ایرانی پس از حضور در معركه نبرد و در حالی كه نیروهای دو ناوچه عراقی و یك ناوچه ایرانی در دریا منتظر نجات هستند؛ بدون اینكه تبعیضی میان نیروهای دوست و دشمن قایل شوند، تمام نفرات را از دریا نجات می دهند، این در حالی بود كه بالگردهای عراقی بدون اهمیت دادن به نجات جان نیروهای خود، به هیچ وجه وارد منطقه نمی شوند. پس از نجات بخش عمده نیروها، «سرنوشت» افسر ایرانی در دریا جا می ماند. از اتفاق یك غواص عراقی نیز نجات نیافته در همان محدوده شناور است. این دو نفر تا صبح در كنار هم تلاش می كنند تا باهم سخن بگویند تا سرما آن ها را بیهوش نكند و زنده بمانند. بالگرد ایرانی روز بعد باز می گردد و سبد نجات برای آن ها پرتاب می شود. افسر شجاع ایرانی به بالگرد ایرانی می گوید: اول اسیر عراقی را نجات دهید. بالگرد اول او را نجات می دهد و سپس افسر ایرانی بالا كشیده می شود. نیروهای ایرانی با دریادلای و رشادت هرچه تمامتر جنگیدند.
** دستاوردهای عملیات مروارید
دستاورد این عملیات هدف قرار گرفتن 9 كشتی، یك بالگرد و 3 فروند میگ عراقی بود. همچنین سكوهای عراقی برای همیشه غیر عملیاتی شدن شده و مراكز دیده بانی و پرتاب موشك موجود در این دو اسكله نیز از میان رفتند. نیروی دریایی عراق با بجا گذاشتن تعداد زیادی مجروح، كشته و اسیر، برای همیشه از صحنه نبرد در خلیج فارس خارج شد. در این عملیات نیروی دریایی ارتش ایران یك ناوچه و 28 دریادل خود را از دست داد؛ اما یاد و خاطره آنان همچنان باقی است.