یزد- ایرنا- آیین بزرگداشت ابوالفضل زرویی نصرآباد، شاعر و طنزپرداز شهیر كشور، روز جمعه در موطن اصلی وی، دهستان نصرآباد شهرستان تفت در استان یزد برگزار شد.

به گزارش ایرنا حوزه هنری یزد با همكاری شورای اسلامی و دهیاری نصرآباد این مراسم را برگزار كه در آن علاوه بر خانواده و بستگان این شاعر گرانقدر عرصه طنز، یاران، دوستان و هم ولایتی های این زنده یاد نیز حضور داشتند.
سرپرست استانداری یزد، مدیر كل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، فرماندار تفت، مدیركل صدا و سیمای استان، مدیران و مسوولان استانی و محلی و جمع كثیری از فرهنگ دوستان و اهالی مناطق مختلف شهرستان تفت در این مراسم كه در مسجد جامع این دهستان برگزار شد حضور داشتند.
یك استاد حوزه و دانشگاه در این مراسم گفت: ادبیات، قدرت بسیار زیادی دارد و طنز نیز مورد اقبال عمومی و پذیرش همگانی است كه مرحوم زرویی نصرآباد در این زمینه موفق بود.
حجت الاسلام انصاری افزود: ارزش ادبیات و جایگاه آن در فرهنگ اسلامی و شیعی زیاد است و باید از آن بیشتر بهره برداری شود.
وی ادامه داد: طنز، موضوعی است كه باید در حوزه های دین هم به آن پرداخته شود و مورد توجه بیشتر قرار گیرد چون با اقبال عمومی همراه شده است.
مدیركل تبلیغات اسلامی استان یزد نیز گفت: زرویی نصرآباد در كشور سرشناس بود ولی در استان یزد ناشناس و لازم است با همكاری ارگان ها مراسمی در مركز استان نیز برای ایشان برگزار شود.
حجت الاسلام سید محمد شریف حسینی كوهستانی افزود: مرحوم زرویی از كسانی بود كه به جامعه و مردم خدمت بزرگی كرد و با طنز هم مردم را خندانید و هم مشكلات جامعه را مطرح و در جهت رفع آن تلاش نمود.
وی ادامه داد: طنز هر چند به ظاهر می خنداند اما در پس این خنده ها واقعیت های تلخی پنهان شده لذا به طنز، گریه كردن قاه قاه و یا خنده كردن آه آه گفته می شود، یعنی هر چند انسان از طنز می خندد ولی با تمام وجود از بیان این مشكل در قالب طنز می سوزد.
كوهستانی گفت: مرحوم زرویی، هنرمندی مومن و متعهد بود كه اصلاحات اجتماعی را از درون می خواست و در چارچوب دین و با حفظ همه اصول و اركان نظام و با استفاده از بیان طنز مفاسد اجتماعی را مطرح و در جهت رفع آن اقدام می كرد.
مسئول دفتر طنز حوزه هنری استان یزد نیز در این مراسم گفت: قلب یك مومن را شادكردن برترین اعمال است و ثواب صدقه را دارد ، لبخند به روی برادر دینی، از مصادیق خوش اخلاقی است كه از ویژگی های ائمه اطهار بود و عنصر اصلی طنز هم خوش اخلاقی است .
حجت الاسلام پرنیان ادامه داد: مرحوم زرویی نصرآباد، نظم و نثر شیوایی داشت و درد جامعه را هم می شناخت و خودش اهل درد بود و لذا این طنز پرداز علاوه بر آنكه درد جامعه را می فهمید دلسوزانه نقد می كرد چرا كه طنز مثل جراحی است كه برای رفع مشكل با زبان شیرین و لطیف، مشكلات را مطرح می كرد.
پرنیان یادآور شد: متاسفانه الان برخی از افرادی كه نویسنده طنز هستند با مطالب خود بذر ناامیدی در جامعه پخش می كنند و در قالب انتقاد و طنز، هجو می گویند در حالیكه یكی از وظایف طنز پرداز، امید دادن است و طنز پردازی بدون كینه و عصبانیت یكی از ویژگی های استاد مرحوم زرویی نصرآباد بود كه دقیقا از سر دلسوزی برای رفع مشكل مطلب می نوشت.
فاطمه فاتحی استاد دانشگاه و نویسنده نیز در این مراسم گفت: مرحوم زوریی نصرآباد، هنرمندانه مشكلات جامعه را در قالب طنز بیان كرد و این هنرمندی با مرارت ها و خون دل ها به دست آمد و نقصان این درختان تنومند هرگز با درگذشت وی قابل جبران نیست .
وی ادامه داد: متاسفانه ادبیات آن گونه كه باید به نسل امروز جامعه شناسانده نشده و حتی برخی از خارجی ها ادبیات خودمان را در قالبی جدید و آنچه خود می خواهند به نسل جوان باز نشر می دهند.
به گفته وی باید هركسی دراندازه وسع خود و حتی با برداشتن یك قدم در جهت تقویت ادب ملی و فرهنگ عمومی تلاش كند، در غیر این صورت به صحرایی لم یزرع تبدیل خواهد شد.
به گزارش خبرنگار ایرنا، ابوالفضل زرویی نصرآباد كه از نسل طنزنویسان مجله گل آقا بود، عصر روز شنبه، دهم آذرماه دار فانی را وداع گفت.
این شاعر حدود 50 ساله كه آثار بسیاری در كارنامه ادبی خود دارد، یكی از تاثیرگذارترین استادان طنزنویسی در ایران محسوب می شود، وی به دلیل عارضه قلبی و برای دور ماندن از شرایط آلودگی تهران، چند سالی در منطقه احمدآباد مستوفی ساكن بود.
نام برخی از آثار این شاعر عبارت است از: مجموعه با معرفت‌ها ، بزن قدش، آش آلو، پیقولاد، تراژدی شاعر و اتوبوس، پاره ترین قسمت دنیا، شباخندگان، شبانه، سر به... سر، راز سر دیوار، سبز نای عاطفه دلخواه، حرف آباد، چیستان، آثار باستانی، ظهر است ساقیا، كار نیكو كردن، از پر كردن است، كبود چشم من، علت العلل، نامه‌های مرد ذلیل، ما روزهای جمعه تعطیلیم، در بدرقه دوستم قیصر امین پور، چشمان تو، ویرانه های تخت جمشیدند، تقدیم به همه مادران و مادر خودم كه نزد حضرت دوست است، صبحگاه واقعه.
6197