كاوش هاي نجات بخشي در قلعه آلاجوق گرمي به پايان رسيد

به گزارش ايرنا ، نادر فلاحي روز شنبه در گفت و گو با خبرنگاران افزود: اين كاوش هاي نجات بخشي در قلعه آلاجوق در محدوده سد عمارت شهرستان از 26 مهر آغاز شده بود.
وي تشريح كرد: مساحت محوطه آلاجوق 250 در 80 متر است كه در 453 متر مربع آن كاوش شده و در نتيجه كاوش ها، تاسيسات نظامي شامل برجك هاي دفاعي، آب انبارها، پلكان هاي سنگي، معبد دست كند، واحدهاي مسكوني، تنور و اجاق ها، هاون هاي دست كند و بخش هايي از كوچه ها و معابر مسكوني كشف شده است.
او به كشف آثاري از قرن سوم تا هفتم هجري قمري در اين محوطه اشاره كرد و گفت: آثار كشف شده مربوط به دوره هاي تاريخي شامل خلفاي عباسي، سلجوقي، خوارزمشاهي، ايلخاني و اوايل دوره قاجار است.
فلاحي گفت: در نتيجه بررسي هاي اطراف قلعه آلاجوق آثاري شامل پل آلاجوق (دوره سلجوقي) ، محوطه اجاقلي يورد(ايلخاني)، محوطه هره دره (دوره سلجوقي) ، مسير سنگفرش دره رود (سلجوقي تا دوره معاصر) ، مسير سنگفرش دره اينجيرلي (سلجوقي تا دوره معاصر) ، سد يا بند اينجيرلي (بخشي مربوط به دوره ايلخاني و بخشي مربوط به دوره معاصر) و گورستان زكير (سلجوقي تا معاصر) است.
او افزود: اشيايي شامل ظروف لعابدار، سكه هاي مسي، ظروف آهني، بخش هايي از زين و يراق اسب ، النگوهاي شيشه اي، سرپيكان هاي آهني و ظروف آشپزخانه مربوط به قرن سوم تا هفتم هجري قمري نيز كشف شده است.
سرپرست كاوش در قلعه آلاجوق نيز با تاكيد به كشف آثاري از قرن سوم تا هفتم هجري قمري گفت: با توجه به اينكه منطقه كاوش شده در مخزن سد واقع شده و زيرآب مي رود، پيشنهاد ما كاوش در بخش هاي ديگر محوطه است.
سيد روح الله محمدي افزود: كاوش ها در اين منطقه با هدف مطالعه و نجات بخشي برخي اشيا انجام شده و با توجه به اينكه در بخشي از محوطه كاوش ها انجام شده لازم است قبل از اينكه محوطه زير آب برود در ساير بخش ها نيز مطالعات جامعي اجرا شود.
شهرستان گرمي مغان در شمال اردبيل واقع شده و يادگار ايران باستان و بجاي مانده از دوران كهن تيموري و اشكاني است كه ميراث فرهنگي نقش بسته در لابلاي صفحات سرگذشتش اهميت تاريخي اين منطقه را فرياد مي زند.
بر اساس اعلام اداره كل ميراث فرهنگي ، صنايع دستي و گردشگري استان اردبيل ، گرمي با ثبت بيش از 220 اثر بيشترين آثار تاريخي ثبت شده در استان را دارد.
به گفته كارشناسان ، آثار تاريخي گرمي بيشتر در درون تپه ها و قلعه هاي باستاني در خاك مدفون بوده و اين ويژگي در پاسداري از ميراث فرهنگي اين منطقه در رهگذر زمان نقش مهمي ايفا كرده است.
قلعه هاي تاريخي آنزر ، يئل سويي و برزند در بخش انگوت ، تپه هاي باستاني آغامعلي در بخش مركزي ، تپه سلاله در روستاي سلاله و خرمن تپه سي در روستاي شيخ لر بخش موران و شاه تپه سي كه محل تاجگذاري نادر شاه افشار بوده از تاريخ پرفراز و نشيب و قابل تامل گرمي حكايت دارد.
از ديگر جاذبه هاي تاريخي گرمي قبور خمره اي و صندوقي شكل روي تپه هاي طبيعي كوچك در بخش موران است كه در بين مردم به نام (دوه بويني) يعني گردن شتر شهرت دارد.
سيدمحمد ابراهيمي در كتاب پژوهشي در جغرافياي مغان از بررسي هاي ژاك مورگان باستان شناس فرانسوي در سال 1901 ميلادي در گرمي خبر داده و نوشته است: اين باستان شناس اشياي بدست آمده از قبور تاريخي گرمي را از 2100 تا ابتداي هزاره اول قبل از ميلاد تاريخ گذاري كرده است.
به عقيده صاحبنظران يافته شدن نخستين پارچه بازمينه شطرنجي و نشان خورشيد در روستاي سلاله بخش موران كه در موزه ملي ايران نگهداري مي شود ، آثار ويران شده يك شهر در اطراف روستاي شكراب در زمين هاي معروف به شت و قبر هايي احاطه شده از سنگ در بالاي كوه صلوات از صفحات كتيبه ضخيم تاريخ گرمي است كه حيرت هر بيننده اي را برمي انگيزد.
گفته مي شود سنگ قبرهاي تاريخي گورستان حفاظت شده روستاي آليله بخش مركزي گرمي با نقوش هندسي دوره اسلامي مربوط به تيموريان بوده و قدمت اين سنگ ها به 750 سال پيش برمي گردد.
بر اساس تحقيقات باستان شناسان، شهر گرمي در قديم الايام يكي از مراكز عمده استقرار اشكانيان بوده و آثاري از دوره اشكاني در روستاهاي رمضانلو ، دريامان و پرمهر اين شهرستان كشف شده است.
6018/6016